به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه الوقت در شماره روز گذشته (10 خرداد) مقاله ای به قلم "مروان العیاصره" به چاپ رساند که نویسنده در آن به تلاش رژیم صهیونیستی و برخی از سران کشورهای عربی جهت قلمداد کردن جمهوری اسلامی ایران به عنوان دشمن اعراب پرداخته و ضمن رد این مسئله، رژیم صهیونیستی را عامل همه بحرانها و ممانعتها برای دستیابی به صلح معرفی نموده است.
در این مقاله آمده است: بحرانهای متعدد اعراب به یک بحران اصلی یعنی مسئله فلسطین برمی گردد و اسرائیل با گسترش شهرکهای یهودی نشین و توسعه طلبی تنها عامل مستقیم هرگونه شکست و ناکامی است، زیرا همواره این رژیم بوده که بحرانها را خلق کرده و از دیدگاه یک سویه و تک محوری خود که تنها و تنها به فکر منافع خود بوده است، با آنها برخورد نموده است.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: مشکل در این بوده که در طول مسیری که می بایستی به برقراری صلح بینجامد، رژیم اسرائیل خصومت خود را با چهره باز و غیر تصنعی اعمال نموده است. ما در این توهم بوده ایم که اسرائیل خواهان صلح است و در جهت آن تلاش می کند، ولی تمامی اقدامات کنونی آن در جهت اوج گیری و عدم دستیابی به راه حل می باشد. تنها این نیست بلکه در حاشیه بحران اصلی و مرکزی بحرانهای دیگری را نیز خلق می کند، بدین معنی که دایره جستجوی خسته کننده، بیهوده و جان فرسای پیگیری صلح را گسترش می دهد. این امر مستلزم سرگرم شدن بسیار طولانی عربی و بین المللی دراز مدت با بحرانهای حاشیه ای است. چنین بحرانهائی حاشیه ای نیست، چون خطرناک نمی باشد ولی نسبت به مسئله اصلی حاشیه ای بشمار می رود. بدین ترتیب اسرائیل بیشترین سود و فایده را از وقت کشی می برد تا بدین طریق افکار و نگرشهای خود را به عنوان یک امر واقع و اجتناب ناپذیر جلوه دهد.
این نویسنده در ادامه آورده است: اسرائیل تلاش نمود در آگاهی منفی ما پنهان بماند. ما باید به واقعیت موجودی که برای ما ترسیم می نماید تن دهیم، و چون نباید بحرانهای ما معلق و "بدون حل" باقی بماند، بدون اینکه طرفی را که مانع راه حل و صلح می باشد بشناسیم، لذا باید همچنان در پی دشمن و یا عامل این ممانعت ها بگردیم. شاید کسی پیدا شود و بگوید ما به یقین می دانم که اسباب و عامل همه این شکستها و ناکامیها است، ولی مهم این نیست که بدانیم، بلکه بعد از شناخت عامل باید چه کنیم؟ زیرا ما چنین آموخته ایم که شناخت مقدمه نتایج است، ولی در طول این 60 سال گذشته چه نتایجی محقق شده است؟
ایران امروز دشمن بزرگی شده است البته نه از روی باور و آگاهی، بلکه به خاطر کوری و آلودگی فکری و منطقی و از دست دادن بصیرت.
نتیجه آن چیزی بجز افزایش خصومت ها و تشویق به بحرانها و منجر شدن به بحران های فرعی دیگر که اسرائیل از طریق آنها آگاهی و توجهات و اهتمامات را متفرق و مشتت نموده، نتیجه دیگری نداشته است. علی رغم آن ما بارها و بارها سعی کرده ایم خود را قانع نمائیم که اسرائیل در پی صلح است و باید اینگونه هم باشد، بدین معنا که اسرائیل در پی صلحی است که تنها به نفع خود ولایق خودش باشد و برای ما منافعی به حساب دیگران و یا منافع دیگران داشته باشد. صلحی که قدس تنها از آن اسرائیل و تنها پایتخت آن باشد، صلحی که زمینه ای برای بازگشت پناهندگان به دولت منتظره خود نباشد، صلحی که به اسرائیل در افکار و اندیشه های توسعه طلبانه آن و طمع ورزیهای کنونی و یا آنچه که در آینده به ذهن آن خطور نماید، نه نگوید.
مروان العیاصره در ادامه آورده است: اسرائیل و با حمایت و پشتیبانی غرب و آمریکا توانست با مکر و حیله و خباثت و نیرنگ و غیره دشمنی را به عنوان "دشمن مصنوعی" در اذهان ما ایجاد کند، که در اذهان ما بطور مرگ آوری نقش بسته و این خطرناک است. ایران امروز دشمن بزرگی شده است البته نه از روی باور و آگاهی، بلکه به خاطر کوری و آلودگی فکری و منطقی و از دست دادن بصیرت، ایران با همه اختلافات و دغدغه هایی که بین ما و آن وجود دارد جایگزین اسرائیل نیست و وضعیت بین ما و ایران به حدی نمی رسد که بخواهیم آنگونه که اسرائیل تلاش می کند و برای ما وانمود می نماید، شکست صلح را به آن نسبت دهیم. چنین بنظر می رسد که بین ما اعراب واسرائیل در مورد دشمن اول صلح به حالتی از جذب متقابل رسیده ایم.
در پایان این مقاله آمده است: اسرائیل می گوید ایران خطرناک است و مانع روند صلح می باشد. ما باید تصمیم بگیریم که چه کسی مانع صلح است، ما باید موازنه قدرتها و موازنه اشتباهات را بخوبی بدانیم. اگر حول ایران بحرانی بوجود می آید، این بحران ناشی از واقعیتی است که اسرائیل تحمیل کرده است، و چیزی غیر از این نیست . زیرا ایران حداقل به مسئله محوری ما بیش از آنچه که باور داریم خدمت کرده است، لذا باید به عنوان مثال، حساب دفاتر خونین غزه را بخوبی بخوانیم.
نظر شما