به گزارش خبرگزاری مهر، جووانی بینیامی در مدت ریاست خود در آژانس فضایی ایتالیا از برنامه های سفر انسان به فضا حمایت می کرد اما در مقدمه این مصاحبه با مجله آمریکایی "وایرد" تکرار سفر دوباره انسان به ماه که یک بار چهل سال قبل و در راستای برنامه "آپولو" انجام شده را یک اشتباه بزرگ خوانده است و با ذکر 10 دلیل، اشتباه تکرار این سفر را که قرار است در سال 2020 انجام شود اثبات کرده است. آنچه را که در زیر می خوانید ترجمه متن کامل این مصاحبه است:
مقدمه
در ژانویه 2004 جورج دبلیو بوش یکی از شاهکارترین فکرهای خود را به دنیا اعلام کرد: ایالات متحده آمریکا به روی ماه بازخواهد گشت. این فکر قبل از مشورت با ناسا و کشورهایی که از سالها قبل در ماجراهای فضایی آمریکا سهیم هستند اعلام شد. در حقیقت روح این اعلام می خواست شبیه به اعلامهای "کندی" باشد اما در دنیایی که دیگر اساسا با دنیای دوره کندی تفاوت کرده بود. روح ماجرا از فتوحات علمی سال 1961 خبر می داد که دیگر کاملا از میان رفته بودند. پس از "اسپاتنیک" (1957) و گاگارین (1961)، کندی از مغزهای خود پرسید: "یک کلام! چگونه می توانیم با روسها نبرد کنیم؟" به این ترتیب ناسا ناگهان تولد اولین "ماموریت غیرممکن" را اعلام کرد اما بعدها فهمید که بودجه این ماموریت به سطحی رسید که هرگز تصور آن را نمی کرد. این درحالی است که بوش در سال 2004 هیچ حریف واضحی برای مبارزه نداشت. به طوری که در آن زمان متاسفانه "القاعده" و تروریستها که پاهایشان روی زمین بود، هیچ موضعی در قبال رفتن به ماه نداشتند و روسها نیز دیگر رسما دوستان آمریکا شده بودند و همچنان به نمایش تجهیزات تکنولوژیکی- علمی خود در فضا ادامه می دادند و از اینکه قراردادهای جدیدی را با ناسا امضا می کردند خوشحال بودند. کسپول روسی سایوز و شاتلهای آمریکا نیز در کنار یکدیگر به ایستگاه فضایی بین المللی سفر می کردند.
پس چرا بوش خبر بازگشت آمریکا به فضا را اعلام کرد؟ حتی هنوز هم تمام دنیا این سئوال را می پرسد و ما اروپاییها که به کارهای فضایی مشغول هستیم نیز این سئوال را می پرسیم. آن هم در شرایطی که خود را برای جشن چهلمین سالگرد سفر "آپولو 11" به ماه آماده می کنیم. در اینجا 10 دلیل (چهار دلیل علمی، دو دلیل تکنولوژیکی، دو دلیل عملی، دو دلیل استراتژیکی) برای تکرار نکردن سفری که چهل سال قبل انجام شده است وجود دارد:
چهار دلیل علمی
1- این سفر برای هیچ هدف واضحی انجام نمی شود: جامعه علمی ایده های جالبی دارد اما این ایده ها کافی نیستند. سفر به ماه از نظر تئوری پتانسیلهای بالایی دارد اما در عمل دشواریهای برطرف نشدنی بر سر راه وجود دارند: از تغییرات ناگهانی دما تا گرد و غبار خاک. چشم انداز این هدف می تواند در ساخت رادیوتلسکوپهایی دیده شود که روی نیمه پنهان ما نصب شده و کار می کنند. این رادیو تلسکوپها اصوات الکترومغناطیسی را پوشش می دهند که دنیای ما را آلوده می کنند اما نمی توانند هیچ اطلاعاتی را به زمین ارسال کنند. بنابراین برای دریافت اطلاعات این تلسکوپها به "ماهواره های رله" (relay satellite) نیاز است که بسیار پر هزینه هستند.
2- این سفر برای کسب اطلاعاتی که دیگر آنها را در اختیار داریم انجام می شود: ماموریتهای مختلف آپولو تقریبا تمام انواع خاک ماه را در سفرهای گذشته به زمین آورده اند و تمام این نمونه ها (تقریبا نیم تن) در پایگاه "هاستون" بدون استفاده نگهداری می شوند. همچنین روی ماه شبکه ای از لرزه نگارها وجود دارند که ایده های خوبی را در خصوص خاصیت زلزله ای تنها قمر طبیعی زمین ارائه می کنند. درست است که هنوز چیزهای زیادی برای یاد گرفتن وجود دارند اما حضور انسان روی ماه ضروری نیست.
3- این سفر برای کارهایی که می توان از زمین و یا از ایستگاه فضایی انجام داد، انجام می شود: برای مثال رصد و کنترل آب و هوای زمین به روشی جهانی و از طریق کاوشگرهای اتوماتیک نزدیکتر به سیاره ما به مراتب بهتر از سفر شخصی انسان به سطح ماه است. درست است از ماه، زمین به روشی جهانی تر دیده می شود اما از فاصله ای که هزار برابر بیشتر از فاصله ایستگاه فضایی و 10 برابر بیشتر از ماهواره ثابت زمین شناسی (geostationary) است.
4- این سفر با کار فضانوردانی انجام می شود که یک روبات نیز می تواند آن را انجام دهد: در اینجا می توان جستجوی آب را به عنوان مثال ذکر کرد. به اعتقاد خیلی ها جستجوی آب یک دلیل مهم برای بازگشت انسان به ماه است اما اکنون روباتهای مدرن (برای مثال روی مریخ) این وظیفه را به خوبی انجام می دهند و حتی روباتهای هوشمند می توانند تا اعماق کم حفره های ماه یا مریخ نفوذ کنند و در آنجا به دنبال آب بگردند.
دو دلیل تکنولوژیکی
5- این سفر برای انجام آن کاری که دیگر انجام داده ایم انجام می شود: اگر به ایجاد یک پایگاه (یا چیزی که به درد بخورد) فکر کنیم تشویق می شویم که فناوریهای جالبی را توسعه دهیم. اما کنگره آمریکا چند ماه قبل قانون ویژه ای را تصویب کرد که نشان می دهد: "ناسا طرحهایی را اجرا نخواهد کرد که براساس آنها باید یک پایگاه روی ماه ساخته شود." به طور خلاصه، برای تامین هزینه اقتصادی این پایگاه احتمالی، کنگره دستهای خود را پس می کشد و این پتانسیل جالب تکنولوژیکی از بین می رود.
6- این سفر تنها برای این انجام می شود که نشان دهیم ما می توانیم کاری را که نیم قرن قبل انجام دادیم دوباره انجام دهیم: به دیگر سخن این سفر باید برای نشان دادن افزایش نوآوریهای تکنولوژیکی انجام شود که درحال حاضر هیچ پیشرفت تکنولوژیکی وجود ندارد و تنها دو نقطه ثابت در این سفر وجود دارند: فاصله زمین- ماه که با یکی دو متر کم و زیاد همچنان ثابت است و دیگری جرم متوسط فضانورد. در حول این واقعیت فیزیکی ساده، یک ماموریت عادی ماه رقم می خورد. تنها ایده های تکنولوژیکی که تاکنون برای بردن انسان به ماه شناسایی شده اند را "فن براون" و "روکو پترونه" در اوایل دهه 60 ارائه کردند که اکنون این ایده ها تنها کمی بیشتر قدرت گرفته اند. به این ترتیب وسیله نقلیه ای که زمانی گنجایش سه فضانور را داشت اکنون می تواند چهار فضانورد را حمل کند که نظر می رسد این پیشرفت تنها "یک گام کوچک برای بشریت باشد." (بخشی از جمله تاریخی نیل آرمسترانگ در زمانی که قدم بر روی ماه گذاشت).
دو دلیل عملی
7- این سفر بدون یک ایده واقعی برای استفاده بهتر از فرصتها انجام می شود: برای انجام این سفر بیشتر از "مواد معدنی" روی ماه صحبت می شود بدون اینکه تنها یک مثال واضح از پتانسیلهای ماه در برخورداری از مواد معدنی و همچنین روشهای انتقال این مواد از ماه به زمین ذکر شود. حتی اگر روی ماه "اورانیوم 235" وجود داشته باشد این عنصر همانند یک "بمب هسته ای آماده" است یعنی اورانیومی که به صورت طبیعی از ایزوتوپ 238 خود جدا شده است. بنابراین حمل آن بسیار خطرناک است. ماه یک تکه قدیمی از زمین است. بنابراین تمام مواد معدنی که قرار است روی ماه در جستجوی آنها باشیم را می توانیم روی زمین پیدا کنیم. این درحالی است که اکنون از مواد معدنی روی ماه طوری حرف زده می شود که به نظر می رسد یک داستان علمی تخیلی باشد. مثل اینکه روی ماه الماسهایی به درشتی یک صخره سنگ وجود دارند و یا داستان "هیلم 3" که یک ایزوتوپ کمیاب از هلیمی است که در باد خورشیدی وجود دارد و روی ماه سقوط کرده است. این ایزوتوپ هیلم می تواند در "گداختگی" گرم مفید باشد. این درحالی است که ما هنوز نمی دانیم که با "گداختگی" یک هیدروژن معمولی که تمام ایزوتوپهای آن روی زمین وجود دارد چه کار می توانیم بکنیم. بنابراین قبل از تصور هر داستان متحمل باید به این مسئله فکر کنیم که چگونه می توانیم این مواد معدنی افسانه ای را از ماه روی زمین بیاوریم.
8- این سفر برای استخراج آب انجام می شود: این درحالی است که تاکنون هیچ دستگاهی برای استخراج آب احتمالی موجود در ماه ساخته نشده و هنوز مشخص نیست که انرژی لازم برای این استخراج و همچنین سوخت وسایل حمل و نقل آن را از کجا باید تامین کنیم. همچنین ساخت یک نیروگاه تبدیل شیمیایی این آب و کارگاه استخراج آن یک داستان علمی تخیلی است. حتی اگر فکر کنیم که انرژی لازم را از انرژی هسته ای تامین می کنیم بنابراین پیش از هر چیز باید به این مسئله فکر کنیم که نیاز به یک راکتور بسیار عظیم داریم و اینکه چگونه باید این راکتور را روی ماه بسازیم و اگر بخواهیم از انرژی خورشید استفاده کنیم باید بگویم که در تمام ماههای روی ماه، 13 روز خورشید وجود ندارد. از سویی دیگر حداکثر انرژی که می توان از خورشید حتی روی ماه به دست آورد یک وات بر متر مکعب است. اما اگر قرار باشد خورشید در حدود دو هفته در هر ماه پنهان شود همین انرژی مختصر را هم باید از کجا آورد؟
دو دلیل استراتژیکی
9- این سفر برای این انجام می شود که از یک پایگاه روی ماه به مریخ سفر کرد: درست است که پیش از سفر به مریخ انسان به سفرهای فضایی طولانی تر از سفر به ایستگاه فضایی نیاز دارد اما باید به این مسئله فکر کرد که رفتن به ماه و از آنجا به مریخ رفتن به دو برابر انرژی نسبت به رفتن مستقیم به مریخ نیاز دارد. همچنین از آنجا که نیروی گرانش قمر ماه و سیاره همسایه با هم متفاوت است بنابراین مقاومت وسایل نقلیه روی ماه با مقاومت وسایل نقلیه روی مریخ باید فرق داشته باشند.
10- این سفر برای نشان دادن این موضوع صورت می گیرد که کشورهای پیشرفته بهتر از کشورهای دیگر می توانند روی ماه بروند: چون چینی ها نیز گفته اند که به ماه خواهند رفت و همچنین ژاپن، آلمان و هند نیز قصد انجام سفرهای مشابهی به روی ماه را دارند این سفر برای نشان دادن پیشرفته بودن کشور صورت می گیرد. به خاطر بیاوریم که "اسا"( آژانس فضایی اروپا) ماموریت زیبای نقشه برداری از خاک ماه را با ماهواره Smart-1 انجام داد. نقشه هایی که در این ماموریت تهیه شد بهترین نقشه هایی هستند که درحال حاضر از ماه در اروپا وجود دارند و حتی "گوگل ماه" نیز از آنها استفاده می کند.
به گزارش مهر، به هر ترتیب رئیس جدید ناسا ژنرال چارلز بولدن به تازگی منصوب شده است. این فضانورد کهنه کار در ماموریتهای فضایی مختلفی شرکت کرده و از سختیهای سفر به فضا به خوبی آگاه است. این در حالی است که برنامه بازگشت دوباره ناسا به ماه همچنان به همان بدی سابق به قوت خود باقی است.
نظر شما