دوم اینکه رادیو نسبت به تلویزیون از محدودیت‌های کمتری دارد و مجریان آن به ویژه مجریان مربوط به برنامه‌های سرگرم‌کننده و برنامه‌های مختص جوانان شوخی‌های کلامی بیشتری رد و بدل می‌کنند و کمتر بودن محدودیت‌ها، موجب افزایش دایره لغات مجری و امکان استفاده او از لغات بیشتر می‌شود که آنها خوشبختانه این قابلیت را با خود به تلویزیون می‌آورند و با این کار ارتباطی زنده‌تر و تا حدی متفاوت با ارتباط مرده و سنگی مجریانی که دائما تلاش می‌کنند خوشبین، مودب و با مزه باشند با مردم برقرار می‌شود.
دلیل سوم: مجریان رادیو، معمولا از اطلاعات عمومی بیشتری بهره‌مند هستند. دلیل چهارم: اما حضور آنها مشکلاتی را هم به همراه دارد از جمله اینکه ممکن است ذهنیت مخاطبان را نسبت به آن مجری و صدایش به هم بریزد و ببینیم که صدایی پخته و پدرانه که مدت‌ها با آن ارتباط دلی داشته‌ایم متعلق به یک مرد جوان باریک اندام است و یا صدایی پر شر و شور و بازیگوش متعلق به بانوی که ظاهرش همخوانی چندانی با این صدا ندارد و ... تمام اینها تا مدت‌ها ارتباط میان مجری و مخاطب را مختل یا کمرنگ می‌کند.
دلیل پنجم: برخی از مجریان رادیو هنگامی که به تلویزیون می‌آیند در برنامه‌هایی با موضوعاتی متفاوت از آنچه در آن تبحر و اطلاعات دارند به کار مشغول می‌شوند. ممکن است یک مجری هنری در برنامه‌ای سیاسی و یا یک مجری برنامه‌های طنز اجتماعی در برنامه‌ای ورزشی آغاز به کار کند و این نوع گزینش‌ها به معنی شکست و ناموفق بودن مجری و برنامه در همان ابتدای راه است.
باید توجه داشت که فقط داشتن صدای حرفه‌ای و بیان درست و حاضر جواب بودن نیست که موجب موفقیت یک مجری می‌شود، بلکه اشراف او بر آنچه می‌گوید از مهمترین شروط است. مسئله اینجاست که مجریان رادیو که در تلویزیون با شکست رو به رو می‌شوند، عملاً کمتر می‌توانند موفقیت پیشین‌شان را در رادیو تکرار کنند چون مخاطب چهره آنها را شناخته است و ضعف آنها را به صورتی دیگر در یک برنامه تصویری به چشم دیده است.
دلیل ششم: بیشترین دلیل تمایل مجریان رادیو برای حضور در تلویزیون به دلیل تفاوت قیمت‌های این دو رسانه است، به صورتی که حتی قیمت‌های تلویزیون قابل قیاس با رادیو نیست. در شرایطی که رادیو و تلویزیون هر دو دولتی هستند و هر دو از منبع واحدی تغذیه مالی می‌شوند، تفاوت‌هایی به این اندازه در دستمزد مجریان و هنرمندان غیر‌قابل پذیرش است. به ویژه که کمتر پیش می‌آید کسی برای مدتی به طور مداوم رادیو گوش کند و به بهتر بودن سطح کیفی و تنوع بیشتر برنامه‌های آن نسبت به برنامه‌های تلویزیونی اعتراف نکند.
آنچه مهم است این است که مسئولان صدا و سیما پیش از هر کس دیگر باید به این نتیجه برسند و تبعیض عجیب و غریب میان گویندگان رادیو و تلویزیون را کنار بگذارند و از منبع سرشار درآمد این تریبون به طور منصفانه استفاده کنند.
----------
نیوشا صدر
نظر شما