تیم های مجارستان و ایتالیا ( قهرمان و نایب قهرمان دوره قبل)، کرواسی، یونان، صربستان، مونته نگرو، اسپانیا و آمریکا، همگی جزو مدعیان قهرمانی این دوره از رقابت ها بودند و فاصله بسیاری با تیم هایی چون ایران، مصر، پورتوریکو و فرانسه داشتند.
اکنون سوال اینجاست در حالی که نمی توان با قدرت های برتر دنیا رقابت کرد، چه چشم اندازی را برای واترپلوی کشور باید متصور بود؟ بر کسی پوشیده نیست که این جوانان پشتوانه تیم های ملی کشورهایشان هستند با این حساب چه آینده ای در انتظار تیم ملی واترپلوی ایران است؟
هادی بیک، رئیس سازمان لیگ واترپلو که در محل برگزاری رقابت ها حضور داشت در این باره می گوید: "چنانچه تغییری در سیستم اداره تیم های ملی واترپلوی ما ایجاد نشود نتایجی بهتر از این کسب نمی کنیم. کادر مربیگری تیم واترپلو جوانان و در راس آن نون کواکویچ مقصر اصلی این ناکامی هاست. تیم ما به لحاظ بدنی آماده نشده بود در حالی که تیمی که در جام جهانی حضور پیدا می کند باید در بهترین شرایط جسمانی باشد."
تیم واترپلوی جوانان ایران انگیزه کافی برای حضور در این رقابت ها نداشت. بازماندن از حضور در اردوهای تدارکاتی و نیز لغو سفر این تیم به رده های سنی آسیا، بازیکنان این تیم را خالی از شور و شعف لازم برای حضور در این رقابت ها کرده بود.
بیک در ادامه گفت: "این تیم قابلیت اجرای دستورات تکنیکی و تاکتیکی مربیان را نداشت. تیم ما در یکی از بازی ها نزدیک به 50 پاس اشتباه داشت که آمار ویران کننده ای است. ضمن اینکه قامت بازیکنان ما نسبت به والیبالیست های کشورمان که در یک رده سنی قرار دارند، کوتاه تر است که این موضوع باید مورد بررسی قرار بگیرد. همین بدن ها هم به لحاظ کار بدنسازی در قیاس با بدن های بازیکنان حریف مشکلات فروانی دارد که همه اینها نشان از این دارد برای حضور در این رقابت ها آمادگی لازم را نداشتیم."
براستی چه زمان مشکلات سخت افزاری کشور ما برای رشته های آبی برطرف می شود؟ در حالی که تیم های مطرح جهان برای تقویت نیروهای آینده خود، مدارس واترپلو دایر می کنند، مسئولان سازمان تربیت بدنی استخرهای کشور را به بخش های خصوصی واگذار می کنند که این امر هم می تواند از اصلی ترین دلایل ناکامی واترپلو به حساب بیاید.
"برای موفقیت در رشته واترپلو، سه برنامه بلندمدت، میان مدت و کوتاه مدت باید در نظر بگیریم. برنامه بلند مدت شامل جذب و آموزش بازیکنان واترپلو از سنین پایین است و نیز برنامه ای پایدار و مستمر آموزشی برای بازیکنان و مربیان. برنامه میان مدت یعنی سرمایه گذاری بر روی جوانانی که قرار است ظرف چهار، پنج سال آینده ، به عضویت تیم ملی درآیند . حضور در رقابت های بین المللی و نیز برگزاری رقابت های لیگ داخلی ، در زمره برنامه های میان مدت قرار می گیرد و سرانجام برنامه ریزی برای حضور در بازی های کشورهای اسلامی و بازی های آسیایی 2010 گوانگجو جزو برنامه های کوتاه مدت است." کامبیز رخشانی مهر ، مربی تیم ملی واترپلو ، نظرات خود را اینگونه بیان می کند.
نتایج ضعیف واترپلوی ایران در رقابت های جهانی ( پنج شکست و یک پیروزی) زنگ خطر را برای این رشته ورزشی به صدا درآورده است. مسئولان فدراسیون شنا ، شیرجه و واترپلو باید بازنگری اساسی و کلی در این رشته داشته باشند و چنانچه لازم است تغییراتی را در کادر مربیگری و حتی بازیکنان به عمل آورند تا دست کم در میدان های آسیایی به نتایج بهتری دست پیدا کنیم.
هر چه باشد واترپلوی جوانان ایران عنوان قهرمانی آسیا را یدک می کشد اما در رقابت های جهانی معلوم شد که فاصله ما با واترپلوی جهان بسیار زیاد است اما رسیدن به شرایطی مطلوب تر دور از دسترس نیست.
نظر شما