به گزارش خبرنگار مهر، قدرت‌الله صلح میرزایی کارگردان "زندگی شیرین" سال‌ها پیش و در دهه 70 زمانی که ساخت فیلم‌های اکشن رواج داشت با ساخت فیلم‌های حادثه‌ای کارگردانی سینما را تجربه کرد. فیلم‌هایش آمیزه‌ای از اکشن و درگیری باب سلیقه مخاطب عام در آن روزها بود و البته‌های مایه‌های ملودرام و شعارهای اخلاقی سطحی هم داشت.
در دهه 80 و در سال‌هایی که سلیقه عامه مخاطب به سمت کمدی‌های تلویزیونی مبتنی بر شوخی‌های کلامی گرایش پیدا کرد و بازار فیلم‌های اکشن کساد شد صلح میرزایی سازنده فیلم‌های پرفروش عامه پسند یک دهه قبل به سمت ساخت این آثار رفت . فیلم‌های او مانند گذشته در شهرستان‌ها بیشتر از تهران می‌فروختند و این تولیدات ارزان قیمت سود قابل توجهی نصیب تهیه‌کننده و کارگردانشان می‌کردند. برای تهیه‌‌کنندگن سینمای تجاری نام صلح میرزایی تضمین کننده گیشه در سال‌های اخیر بوده و به همین دلیل او هرگز بیکار نبوده است.
اما "زندگی شیرین" فیلم تازه این کارگردان دقیقا متاثر از فروش خوب کمدی‌های روز و به .ویژه فیلم سینمایی "توفیق اجباری" به کارگردانی محمدحسین لطیفی و تهیه‌کنندگی کمال طباطبائی ساخته شده است. در این فیلم هم با یک ستاره سینما روبروئیم که در زندگی خانوادگی و شخصی با مشکلاتی مواجه می‌شود.
اما این بار صلح میرزایی نقش اصلی فیلم را به جواد رضویان سپرده که اگرچه از نظر محبوبیت با ستاره‌ای "توفیق اجباری" یعنی محمدرضا گلزار قابل مقایسه نیست اما برای انبوهی از مخاطبان مجموعه‌های طنز تلویزیونی چهره‌ای محبوب و دوست داشتنی است ستاره‌ای که پیش از این در فیلم پرفروش "شاخه گلی برای عروس" با این کارگردان همکاری کرده است.
نوع بازی رضویان در "زندگی شیرین" و بیشتر تجربههای سینمایی اش در این سال‌ها تغییری نکرده حتی میمیک چهره و شکل لبخندهای منحصر به فرد این ستاره تلویزیونی یکسان و بدون تغییر است اما مخاطب این سبک و سیاق تکراری را دوست دارد. علی صادقی هم تصویر جوان شیرین عقلی را که بارها در مجموعه‌های تلویزیونی تکرار کرده در "زندگی شیرین" بازی می‌کند.
جواد رضویان تلاش می‌کند تصویر بیننده از خود را برهم نزند، با استفاده از فضای بازی که در سینما نسبت به تلویزیون وجود دارد در شوخی‌ها جسورانه‌ترعمل می‌کند و آزادی عمل بیشتری در بازی دارد اما این به معنی دور شدن از کلیشه‌ها یا رسیدن به نقش‌آفرینی تازه نیست در فیلم‌هایی شبیه به "زندگی شیرین" همه چیز بر اساس باور و اعتماد مخاطب عام ساخته می‌شود، همان طورر که در مضمون فیلم‌ها تفاوت فاحش وجود ندارد و تحقیقی مختصر معلوم می‌کند که این فیلم‌ها چقدر بر مفاهیم و عناصری مشابه و یکنواخت تکیه دارند.
"زندگی شیرین" بر پایه این محبوبیت استوار شده و البته برای این ستاره مکمل‌های دیگری هم در نظر گرفته شده تا مخاطب عام کاملا راضی از سالن سینما بیرون برود.فروش قابل قبول فیلم در چند هفته‌ای که روی پرده رفته نشان می‌دهد که طباطبائی و صلح میرزایی با ذائقه مخاطب آشنا هستند و خوب می‌دانند که او چه عناصری را دوست دارد البته اکران شدن فیلم در فصلی مناسب و بی‌رقیب بودن او روی پرده می‌تواند به این فروش کمک کند.
البته "زندگی شیرین" کمتر از "بی‌پولی" و "دو خواهر" می فروشد البته به نسبت این فیلم نسبت به دو فیلم دیگر کمدی کم هزینه‌تری است و با سرمایه کمتری ساخته شده است و قطعا به جز اکران تهران اکران موفقی در شهرستان‌ها دارد.
"زندگی شیرین" برای مخاطبی که کمدی‌های کلامی ساده را دوست داردو نمی‌خواهد درگیر موقیعیت‌های پیچیده و ناآشنا شود انتخاب خوبی است، فیلم به خوبی این دست تماشاگر را راضی می‌کند، نوع شوخی‌ها، تکیه کارگردان بر شیرین‌کاری و بداهه پردازی بازیگرها و پایان خوش مجموع عواملی است که مخاطبی را که آگاهانه "زندگی شیرین" را انتخاب می‌کند راضی از سالن بیرون می‌فرستد، آمار فروش فیلم که از اواخر شهریور روی پرده رفته اگرچه فراز و نشیب داشته اما نشان می‌دهد که صلح میرزایی این بار هم در جذب مخاطب موفق بوده و سینمای عامه پسند باید قدر او و تجربه‌هایش را بداند!
اما "زندگی شیرین" نشان می‌دهد که سینمای تجاری ارزان قیمت و سهل پسند این روزها چقدر تهی از ایده‌های تازه و طرح‌های خلاقانه است. موفقیت‌های این فیلم‌ها ریشه درموقعیت‌ها و موفقیت‌های فیلم‌های دیگری دارد که البته آن‌ها هم چندان اصیل و ویژه نیستند. این فیلم‌ها در یک دایره بسته از شوخی‌ها، روابط و شخصیت‌ها حرکت می‌کنند فضایی اغراق آمیز پررنگ و زرق و برق دارند که چندان با واقیعت امروز سازگار نیست و بیشتر تداعی کننده فیلمفارسی و آثار تجاری سینمای هند است.
"زندگی شیرین" را قدرت‌الله صلح میرزایی با همه توان و تجربه‌اش ساخته با این وجود به "توفیق اجباری" یک گام به عقب است. فیلم تازه صلح میرزایی اگرچه مانند بیشتر تجربههای این کارگردان با استقبال مخاطب مواجه شده و پرونده اکران آن با موفقیت بسته می‌شود اما نشان دهنده زوال سینمای تجاری و عامه‌پسند است.
این سینما نمی‌تواند در بطن خود تولید فکر و ایده‌های خلاقانه کند و متکی به تجربههای تکراری است، سینمایی که به طور مقطعی می‌تواند و این قابلیت و قدرت را دارد که مخاطب را به سالن‌های سینما بیاورد و هزینه‌هایش را تأمین کند اما سیر نزولی سینمای عامه پسند را به رخ می‌کشد سینمایی که در سال‌های آینده نمی‌توان به استقبال مخاطب ازآن دلخوش بود.
نظر شما