به گزارش خبرگزاری مهر، معاونت پژوهشی این مرکز در اظهارنظر کارشناسی خود پیرامون طرح اصلاح بند 7 ماده واحده قانون بودجه سال 1388 کل کشور، اعلام کرد: مهمترین دلیلی که به ارائه این طرح منجر شده است، تامین منابع سرمایه‌ای (مالی) لازم به منظور تسریع در گازرسانی به روستاها و اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام در این زمینه است.
بررسی اولیه نشان دهنده این واقعیت است که طرح مورد نظر درباره اتمام پروژه‌های نیمه تمام یا تسریع در عملیات گازرسانی، دارای نگاه یکطرفه به مسئله است.
بدین صورت که این طرح فقط حل مشکل تامین منافع مالی مورد نیاز به منظور گازرسانی به روستاها را مورد توجه قرار داده است، در حالی که آنچه باید مورد توجه جدی قرار گیرد، برخورداری از گاز استخراجی یا تولید گاز کافی از میادین به منظور پاسخگویی به نیاز‌های مصرفی مشترکان است.
ایران به عنوان دومین کشور دارنده ذخایر گازی در دنیا است و از نظر تولید و مصرف به ترتیب رتبه‌های چهارم و سوم دنیا را به خود اختصاص داده و در حال حاضر 78 درصد جمعیت کل کشور که معادل 56 میلیون نفر می‌شوند، تحت پوشش شبکه گاز طبیعی قرار دارند. به عبارت بهتر، 96 درصد جمعیت شهری و حدود 27 درصد جمعیت روستایی کشور از این نعمت استفاده می‌کنند ولی متاسفانه هیچ مخزنی برای ذخیره‌سازی گاز طبیعی وجود ندارد و این وضعیت آسیب‌پذیری مشترکان گاز طبیعی را به دنبال دارد و اضافه شدن مشترکان به مجموعه این شبکه نیز باعث می‌شود که این مشکل تشدید شود.
از سوی دیگر در سال 1386 متوسط میزان برداشت گاز طبیعی در کشور 365.5 میلیون متر مکعب در روز و متوسط مصرف گاز طبیعی (مصارف نهایی و مصرف بخش انرژی) به میزان 338 میلیون متر مکعب در روز بوده است و بررسی ارقام مربوط به مصرف و تولید گاز طبیعی در سه ماهه آخر هر سال بیان کننده تراز منفی بین تولید و مصرف این فرآورده انرژی‌زاست که این مسئله در زمستان سال 1386 به صورت حاد و بحرانی بروز پیدا کرد.
با این وضعیت توسعه گازرسانی بدون توجه به افزایش میزان تولید گاز طبیعی در کشور و ضریب بار مربوط به مصارف بخش‌ها و نقاطی که در فصول غیر سرد سال نیز مصرف دارند، قابل تامل است. از این رو به منظور استفاده اقتصادی از گاز، باید به نقاطی گاز داده شود که موجب کاهش ضریب بار نشود.
نظر شما