به گزارش خبرنگار مهر، در حاشیه نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاریها در مکانی مهجور از طبقه دوم محل برگزاری نمایشگاه در مصلی تهران، راهروی خلوت و آرامی قرار دارد که غرفه هایی به غایت ساده اما پر نشاطی را در خود جای داده است.
اینجا بخشی از نمایشگاه مطبوعات است که به روال بخشهای دیگر این جشنواره عرضه کننده دستاوردها و ماحصل تلاش نشریات مختلف بوده و فرصتی برای تعامل نشریات با مخاطبان است.
اما نشریاتی که در این گوشه از نمایشگاه قرار گرفته اند از جنس روزنامه های مشهور و سراسری کشوری و یا نشریات دیگری که می شناسیم نیستند.
نشریاتی که در این غرفه ها ارائه می شود نشریات دانشجویی دانشگاههای مختلاف کشور هستند که گاهی در غرفه یک دانشگاه مثل پیام نور تا 150 نوع نشریه به علاقه مندان عرضه می شود.
دانشگاههای مختلفی در این بخش خلوت و کم سر و صدای نمایشگاه حضور یافته اند و دانشجویان پرشور از پشت میزهای این غرفه ها به دنبال بازدیدکنندگانی می گردند که به آنها نیز در کنار مطبوعات و رسانه های حرفه ای توجه کنند.
دانشگاه امیرکبیر از غرفه های ابتدایی این راهرو است که تنها یک نشریه علمی تخصصی به نام افق را در زمینه علوم مهندسی مکانیک عرضه کرده است. ارائه یک نشریه از سوی دانشگاهی چون امیرکبیر آن هم در شرایطی که دانشگاههای دیگر هر یک دست کم با 10 یا 20 نشریه دانشجویی در نمایشگاه شرکت کرده اند جای تامل دارد.
در دفتر یادبود این غرفه نوشته های زیادی از قبیل "فقط امیرکبیر" یا "چرا فقط نشریات علمی" دیده می شود. برخی هم از خبرنامه اینترنتی که به نام این دانشگاه وجود دارد یاد کرده اند.
غرفه دانشگاه علم و صنعت سرشار از ویژه نامه و نشریات تاریخی و سیاسی و فرهنگی است که به شکل قابل توجهی از نظر بار معنایی از دانشگاههای دیگر پیش افتاده است.
مجموعه صحافی شده "شب به خیر خوابگاه" و نشریه "خیزش" نیز روی پیشخوان علم و صنعت جلب نظر می کند اما افسوس که مسئول غرفه مدام لبخند می زند و می گوید وقت پاسخگویی ندارم!
دانشگاه فردوسی مشهد همچنان با دست پر آمده که به جرات می توان گفت حرفه ای ترین غرفه نشریات دانشجویی را ارئه کرده است. اما حیف که دانشجو و مخاطبی در این بخش از نمایشگاه مطبوعات دیده نمی شود.
دانشگاه فردوسی بیش از 90 نشریه فعال دارد که تنها در سال گذشته 343 هزار نسخه تیراژ آنها بوده است. در حال حاضر نیز نشریه طنز "ستون آزاد" این دانشگاه با 30 هزار نسخه بیشترین شمارگان را میان نشریات دانشجویی کشور به خود اختصاص داده است.
غرفه های دیگر دانشگاهها کم رونق تر از دانشگاه فردوسی مشهد به نظر می رسند. البته غرفه دانشکده هنر که با هنرمندی خاصی به وسیله روزنامه های خرد شده و بادکنکهای رنگی تزئین شده جلب توجه می کند. بچه های این غرفه از روحیه و نشاط خاصی برخوردارند به شکلی که ناخودآگاه دوست داری در غرفه آنها جای خوش کنی.
برخی از دانشگاهها مثل دانشگاه کاشان و یا قم و یا دانشگاه شاهد و الزهرا نیز با حداکثر توان در نمایشگاه ظاهر شده اند اما مخاطب چندانی را نمی توان اطراف غرفه های آنها دید.
این همه آرامش و سکوت به قول تنی چند از مسئولین این غرفه ها مدیون جای پرت و دور افتاده ای است که برای نشریات دانشجویی مشخص شده است. جایگاه ویژه این نشریات به قدری دور و نامشخص است که یا به چشم نمی آیند و یا مخاطب از رفتن به محل این غرفه ها چشم پوشی می کند.
هرچند توجه مسئولان برگزاری نمایشگاه و در نظر گرفتن فضا برای نشریات دانشجویی کار قابل تقدیری بوده است که برای اولین بار در نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاریهای کشور صورت گرفته اما به نظر می رسد مسئولان برگزاری می توانستند با قرار دادن این نشریات در کنار نشریات و روزنامه های مطرح و حرفه ای کشور بستر حرفه ای شدن این نشریات را نیز فراهم کنند تا دانشجویان در نمایشگاه مطبوعات احساس قربت و دلسردی نکنند.
البته برخی مسئولان به خصوص وزیر ارشاد در بازدید از غرفه این نشریات به جایگاه والای آنها اشاره و تاکید کرده است اما کاش مسئولان برگزاری نمایشگاه نیز برای تکمیل کار پسنده خود در دعوت از این نشریات جایگاه پر رنگ تری برای آنها می دیدند.
نظر شما