استفان سیدمن استاد علوم سیاسی دانشگاه مک‌گیل کانادا در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد پایان عصر نظریه‌های کلان در روابط بین الملل و بررسی کنش سیاسی، اظهار داشت: چیزی بیشتر از تأکید بر نظریه‌هایی که به مشکل می‌پردازند و مشکل را محور بررسی خود قرار می‌دهند، وجود دارد.
وی با اشاره به سؤالهایی چون چرا کشورها در جنگهای داخلی یکدیگر مداخله می کنند و راه تشریک مساعی کشورها چیست،، یادآور شد: خواست مردم از نظریه روابط بین‌الملل و مناظرات در آن پاسخگویی به این گونه سؤالات است که از منظر مردم چندان توسط نظریه روابط بین الملل به آنها پرداخته نشده است.
سیدمن در مورد مزیتهای سازه‌انگاری به عنوان مهمترین نظریه روابط بین الملل، گفت: سازه‌انگاری بر روی موضوعاتی تکیه می‌کند و مفاهیم کلانی را مورد توجه قرار می‌دهد که به طور گسترده‌ای از سوی سایر نظریه‌ها مورد غفلت قرار گرفته و به آنها بی توجهی شده است. از جمله این مفاهیم و موضوعات می‌توان به هویت، هنجارها و ارتباطات اشاره کرد.
وی در پاسخ به این سؤال که برخی اندیشمندان، علم روابط بین الملل را علمی انگلیسی – آمریکایی می‌دانند. با توجه به این موضوع نقش کشورهای در حال توسعه در نظریه‌پردازی این رشته چیست؟، گفت: من فکر می‌کنم ریشه‌های این علم مربوط به همه نقاط دنیاست و به نقطه خاصی تعلق ندارد. به عنوان مثال اندیشمندان آمریکایی آثار و کتابهای اندیشمندان انگلیسی را مورد مطالعه قرار داده‌اند.
نظر شما