به استواری کوه، به مهربانی آسمان

خیلی ها راه شهرهای بزرگ گرفتند و به سودای زندگی راحت تر، با سرزمین مادری و طبیعت بکر آن خداحافظی کردند.
اما هنوز هستند زنان و مردانی که ترک زندگی عشایری نکردند.
آلوارس نام منطقه ی ییلاقی است که هرسال عشایر استان اردبیل از اخوار زمستان تا شروع فصل پاییز دام و زندگی را به آنجا کوچ میدهند. سختی سنگ و ضمحتی کوه از مهربانی و سخاوت انها نکاسته است و به جرأت میتوان مهمان نوازی را صفت مشترک همه انها دانست.
در کوچ و صحرا کودکان و زنان پا به پای پدران و مردانشان در دشت و کوه مشغول به فعالیت هستند.
زنان در کنار تربیت فرزندان و مدیریت خانواده و کارهای روزمره ی خانه به اموری همچون دامپروی مشغولند.
اسب تربیت میکنند، هیزم جمع میکنند، ماست، کره، کشک و... تهیه و روانه بازار میکنند.
زنانی که صورتشان از سوز سرمای دشت های سبلان گل انداخته، این سرما در روح و جانشان رسوخ نکرده است و با مهر و محبت و فداکاری در کنار خانواده نقش مهمی را ایفا میکنند.
با اینکه برای عکاسی از زنان عشایر دارای محدودیت های بسیار بودم، اما در این مجموعه سعی شده است که بخش اندکی از تلاش روزانه این شیرزنان عشایر کشورمان را به دیده ی شما بنشانم.