حضرت علی علیه السلام نماد ایمان، شجاعت، عدالت، مقتدای یاوران فقرا، ایتام و مستمندان و جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است.
پیامبر(ص) در ۲۴ یا ۲۵ ذی‌القعده سال ۱۰ هجری همراه با هزاران نفر برای به جای آوردن مناسک حج، از مدینه به طرف مکه حرکت کرد. از آنجا که این حج، آخرین حج پیامبر (ص) بود به حجة الوداع مشهور شد. وقتی اعمال حج پایان یافت و پیامبر(ص) همراه مسلمانان مکه را ترک و به طرف مدینه حرکت کرد، ۱۸ ذی‌الحجه به غدیر خم رسیدند، در این مکان جبرئیل آیه تبلیغ را بر پیامبر(ص) نازل کرد و از جانب خداوند، به رسول خدا(ص) امر نمود تا علی(ع) را به عنوان ولی و وصی بعد از خود، به مردم معرفی کند.
غدیر، تداوم رسالت آخرین پیام آور نور و رحمت در ولایت حضرت علی(ع) و عید عدالت است. غدیر جلوه ماندگار تفکری است که از تابش همیشگی خورشید هدایت بر مسیر حرکت مسلمانان و تضمین سعادت آنها در سایه تمسک به امامت حکایت می کند. روزی فراموش نشدنی که منشاء تحولی شگرف در جامعه مسلمانان و فرصت شکرگزاری از نعمات پروردگاری است که بندگان خویش را به نعمت ولایت متنعم ساخت.
یکی از سنت های حسنه در این عید که روایات زیادی درباره آن نقل نموده اند و متاسفانه مورد غفلت واقع شده است سنت غذا دادن به افراد یا همان اطعام مومن است.
امام صادق(ع) می فرمایند: غذا دادن به یک مومن در روز عید غدیر ثواب اطعام یک میلیون پیامبر و صدیق (در راس آنها خود ائمه معصومین) و یک میلیون شهید (در راس آنها حضرت عباس و شهدای کربلا) و یک میلیون فرد صالح در حرم خداوند را دارد. (بحار ج۶ ص ۳۰۳)
نظر شما