یک روز با جانباز شیمیایی

به سختی نفس می‌کشید، سرفه امانش را بریده بود، لوله اکسیژن به بینی اش وصل شده بود، نفس‌هایش را می‌شد شمرد. چند دقیقه‌ای صدایش میان سرفه‌های خشکش، خشک‌تر شد.

جانباز شیمیایی کیان عابدین پور اسفندیاری که متولد ۱۳۴۶ در تبریز می‌باشد در مورد مجروحیت‌هایش می‌گوید: ۹ بار در جبهه مجروح شدم. اولین بار در همان اولین اعزامم در پادگان شهید باکری دزفول بود. اولین وردی که به گوش ما خوانده شد، بمباران لشکر بود، آذر ماه سال ۶۵ که ۳۷ هواپیما با فاصله کم روی پادگان شهید مهدی باکری دزفول بمب ریختند. سپس در عملیات کربلای ۴، کربلای ۵، شلمچه، سومین بار در عملیات کربلای پنج معده کلیه و روده‌هایم جراحت دیده بودند و به من معافیت دادند، اما به خاطر بدهی که روی دوشم احساس می‌کردم و وصیت همرزمانم ماجرای معافیت را به خانواده ام اطلاع ندادم.

در فروردین ماه سال ۶۶ طی پدافند شلمچه موج انفجار مینی کاتیوشا باعث موجی شدنم گردید و عملیات بیت المقدس بود که شیمیایی زدند ما از فرط خستگی خوابیده بودیم که وقتی بیدار شدیم با سرفه و حالات گوناگون بچه‌ها مواجه شدیم همه جا دود بود، بعداً فهمیدیم که شیمیایی شدیم.