آنچه از مادران و گذشتگان ما به عنوان هنر صنایع دستی اعم از جاجیم بافی، پتو بافی، شمد بافی، لوون (چادرشب) ، سفره بافی و ... به عنوان هنر ، کار و درآمد به ارث رسیده، رو به فراموشی است.
زمانی در روستای های مازندران از جمله بندپی شرقی صنایع دستی به عنوان هنر و منبع درآمد بوده اما اکنون به تعداد انگشتان یک دست هم در منطقه بندپی شرقی انجام نمی‌شود.
یکی از بازماندگان این هنر با توجه به کهولت سن که همچنان به این حرفه مشغول می‌باشد، از فروش صنایع دستی (لوون و سفره …) راضی بوده، فروشی خوبی دارد تمام دغدغه خود را در تهیه مواد اولیه (نخ و الیاف‌های مخصوص این هنر) می‌دادند. دسترسی به تهیه نخ مشکل بزرگ او برای ادامه کار در این هنر است. امید است آنچه از صنایع دستی باقی مانده تبدیل به خاطره‌ای برای آیندگان در نسل‌های بعدی نشود.
نظر شما