جواد عقیلی، نقاش قهوه‌خانه‌ای و مدیر نگارخانه عقیلی که به نمایشگاه دائمی آثار نقاشی قهوه‌خانه‌ای اختصاص دارد، در مورد عدم حمایت از این هنر به خبرنگار مهر گفت: نقاشی قهوه‌خانه‌ای مهجور مانده است. متاسفانه هنوز این آثار در حراج‌های خارجی مانند ساتبی و کریستی راه پیدا نکرده‌اند ولی فکر می‌کنم اگر این آثار در نمایشگاه‌ها و حراج‌های خارجی نمایش داده شوند، مورد استقبال قرار می‌گیرند چون ماهیت آنها از فرهنگ و هنر اصیل ایرانی گرفته شده است.
او در مورد اینکه نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای تا به حال به حراج‌های خارجی راه پیدا نکرده‌اند، توضیح داد: کسانی که آثار هنرمندان ایرانی را به حراج‌های خارجی می‌برند، خیلی به این هنر توجه نکرده‌اند. دارندگان نقاشی قهوه‌خانه‌ای هم در گروه کسانی که آثار را به حراجی‌ها می‌برند نیستند. فقط کافی است دو یا چند کار نفیس از نقاشی قهوه‌خانه‌ای را به این نمایشگاه‌ها ببرند، آنوقت همپای نقاشی‌های قاجاری فروش خواهند داشت.
عقیلی که بیش از 450 نقاشی قهوه‌خانه‌ای را در مجموعه شخصی‌اش نگهداری می‌کند، افزود: نقاشی قهوه‌خانه‌ای حتی در کشور خودمان هم خیلی حمایت و پشتیبانی نمی‌شود. حداقل می‌توان آثار موجود را حفظ و نگهداری کرد یا دولت با یک نرخ عادلانه آنها را از مجموعه‌داران خریداری و در یک موزه به معرض دید عموم بگذارد تا میراث فرهنگی کشورمان حفظ شود.
این نقاش قهوه‌خانه‌ای همچنین گفت که هتل‌ها و بانک‌ها هم می‌توانند با خرید از این آثار از هنر ملی ایران حمایت کنند: همانطور که الان برخی از بانک‌ها و هتل‌ها آثار مدرن هنرمندان را می‌خرند تا در فضاهای خود استفاده کنند، می‌توانند از نقاشی قهوه‌خانه‌ای نیز به عنوان یک نوع نقاشی ایرانی در کنار این آثار مدرن بهره ببرند و از این طریق گردشگران خارجی که به هتل‌ها می‌آیند، می‌توانند با نقاشی قهوه‌خانه‌ای آشنا شوند.
او که در اکسپوی امسال حضور داشت، در مورد کیفیت این دوره از اکسپو اظهار داشت: اکسپوی امسال هم تفاوت خاصی نسبت به دوره‌های قبل نداشت غیر از اینکه فضا کمی هنری‌تر بود. اما شاید اگر امکانی فراهم می‌شد تا نمایندگان نگارخانه‌ها می‌توانستند در فضای نمایشگاه حضور داشته باشند، بهتر بود. البته منعی برای مدیران نگارخانه جهت حضور در اکسپو نبود اما چون تمام آثار به دیوارها نصب شده بود و مانند پارسال شکل غرفه‌ای نداشت ، فضایی برای نشستن و حضور مدیران درنظر گرفته نشده بود.
نظر شما