وی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: در این کتاب به جز بیوگرافی اکبر رادی و مرور آن، به تجزیه وتحلیل آثاردهه 70 او در زمینه ادبیات نمایشی با سه محور خاک، رویا و روایت پرداخته‌ام.
این نویسنده وروزنامه‌نگاربا اشاره به اینکه روایت‌شناسی مهمترین بخش این کتاب است، بیان کرد: این بخش را با درونمایه ساختارگرایانه بررسی کرده‌ام و برای این بخش مصداق‌های خاصی آورده‌ام.
وی با اشاره به اینکه رادی تاریخ ادبیات نمایشی کشور ر ابا آثار دهه 70 خود متحول کرد، ادامه داد: در این کتاب رابطه‌مندی اجتماعی و ضابطه‌مندی خاص او در پدیدآوردن آثارش بیان شده است.
جعفری اضافه کرد: می‌توان گفت هنر اکبر رادی استفاده از دیالوگ‌های خاص و تعابیر ومفاهیم نهفته نمایشی مبتنی بر ادبیات فاخر است که دیالوگ‌ها را با آهنگ موسیقایی و رویا گونه نگارش می‌کرد.
وی بیان کرد: تمام این مفاهیم در آثار دهه 70 اوبه صورت کامل بررسی و تدوین شده و به زودی با تایید شورای راهبردی هنرهای نمایشی به چاپ می‌رسد.
زنده یاد رادی در 10 مهرماه 1318 در شهر رشت به دنیا آمد. او فعالیت خود را در عرصه نمایشنامه‌نویسی با نگارش "از دست رفته" در سال ۱۳۳۷ آغاز کرد، اثری که به چاپ نرسید. رادی دومین نمایشنامه خود را با عنوان "مسافران و مرگ در پاییز" در سال 1344 در مجله پیام نوین به چاپ رساند.
نخستین نمایشنامه اجرا شده این نویسنده "روزنه آبی" بود که شاهین سرکیسیان سال ۱۳۴۵ آن را به صحنه برد. "مرگ در پاییز" نیز در سال ۱۳۴۶ به کارگردانی عباس جوانمرد در تلویزیون ملی ایران به صورت تله تئاتر زنده اجرا شد. "از پشت شیشه‌ها" در همان سال به چاپ رسید که رکن‌الدین خسروی آن را در سال ۱۳۴۸ در تالار سنگلج به صحنه برد.
رادی در سال ۱۳۴۷ نمایشنامه "ارثیه ایرانی" را با همکاری انتشارات امیرکبیر به چاپ رساند که در سال ۱۳۴۹ به کارگردانی خلیل موحد دیلمقانی در تالار سنگلج اجرا شد. علی نصیریان نیز نمایشنامه "افول" رادی را در سال ۱۳۴۹ به صحنه تالار سنگلج برد. نمایشنامه "صیادان" که در سال ۱۳۴۸ منتشر شد، چهار سال بعد به کارگردانی فرامرز طالبی در تالار فردوسی دانشگاه تهران به صحنه رفت.
نمایشنامه "لبخند باشکوه آقای گیل" در سال ۱۳۵۲ منتشر شد و یک سال بعد رکن‌الدین خسروی آن را در تالار سنگلج به اجرا درآورد. رادی دو سال بعد نمایشنامه "در مه بخوان" را نوشت که انتشارات زمان آن را به چاپ رساند. رادی پس از آن مدتی در زمینه نمایشنامه‌نویسی کمتر فعال بود که این اتفاق تا پس از پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت.
دوستی میان هادی مرزبان و رادی باعث فعالیت مشترک تئاتری بین این دو شد. نخستین همکاری آنها پس از انقلاب در نمایشنامه "پلکان" بود که مرزبان آن را در سال ۱۳۶۳ در تالار اصلی تئاتر شهر به صحنه برد. این کارگردان سه سال بعد نمایش "آهسته با گل سرخ" را در همین تالار اجرا کرد. نمایشنامه "منجی در صبح نمناک" نیز در سال ۱۳۶۸ به کارگردانی منصور حیدری در تالار تربیت شهرستان تبریز به صحنه رفت.
مرزبان در سال ۱۳۶۹ نمایشنامه "هاملت با سالاد فصل" رادی را در تالار چهارسو تئاترشهر به اجرا در آورد. پس از چند سال وقفه، در سال ۱۳۷۶ نمایشنامه "آمیز قلمدون" به کارگردانی مرزبان در تالار چهارسو تئاتر شهر به اجرا درآمد. او یک سال بعد نمایشنامه "شب روی سنگفرش خیس" رادی را در تالار اصلی تئاترشهر به صحنه برد و در سال ۱۳۸۰نیز نمایش "باغ شب‌نمای ما" در تئاترشهر اجرا شد.
نمایشنامه "خانمچه و مهتابی" رادی را انتشارات آگرا در سال ۱۳۸۲ به چاپ رساند. نمایشنامه "ملودی شهر بارانی" نیز در همان سال منتشر شد که مرزبان آن را در سال ۸۴ در تالار اصلی تئاترشهر به صحنه برد. نمایشنامه "تانگوی تخم مرغ داغ" هم همان سال به کارگردانی علی فتوحی به صحنه رفت.
میکائیل شهرستانی نمایشنامه "شب به خیر جناب کنت" را در سال ۱۳۸۵ در تالار قشقایی تئاتر شهر اجرا کرد. نمایشنامه "کاکتوس" نیز همان سال به کارگردانی مژده ساعی در تالار مولوی اجرا شد و مرزبان هم نمایشنامه "پایین گذر سقاخانه" را در تالار اصلی تئاترشهر به صحنه برد.
آخرین اثری که از اکبر رادی به اجرا درآمد نمایشنامه "خانمچه و مهتابی" بود که به کارگردانی مریم جعفری حصارلو در چهارمین جشنواره تئاتر شهر روی صحنه رفت. رادی به غیر از آثار نمایشی در زمینه داستان‌نویسی نیز فعال بود. "افسانه دریا"، "مسخره"، "باران"، "جاده"، "سوء تفاهم"، "کوچه"، مجموعه داستان "جاده" که بین سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۹ نوشته شدند، از جمله آثار او در این حوزه‌اند.
زنده‌یاد رادی پنج دی ۱۳۸۶ در سن ۶۸ سالگی در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
نظر شما