شجره طيبه بسيج ، ارتشي ملي با پشتوانه 1400 سال ايثار و از خودگذشتگي

شايد تا پيش از تشكيل نيروي مقاومت بسيج، اين سوال مطرح بود كه آيا مي شود كسي از بزرگترين دارايي خود براي اعتلاي كلمه حق و حفظ شرف و عزت بگذرد و پاسخي نيز براي آن پيدا نمي شد، اما اين بسيجيان بودند كه در طول 8 سال دفاع از عزت يك ملت پاسخي مناسب براي اين سوال ارايه كردند.

جاي جاي صحنه هاي نبرد مردانه دليرمردان اين مرز و بوم گواه اين هستند كه مرغان آغشته به عشق بسيجي، خود را فراموش كرده و خدا را ديدند و از خود گذشته به خدا رسيدند تا عزت اين ملت حفظ شود.

هنوز هم تابلوهاي كوچك كنار جاده هاي منتهي به مناطق عملياتي مي گويند "لبخند بزن بسيجي" زيرا لبخند بسيجي بود كه آرامش را براي اين ملت به ارمغان مي آورد و امروز نيز همين لبخند بسيجي است كه مي تواند شرايطي را فراهم آورد كه اين ملت در امنيت و به دور از هر گونه تعرض دشمنان مسير پيشرفت خود را طي كند.

بسيج ميقات پابرهنگاني است كه دم مسيحايي شان ترنم عشق به خدا را پراكنده و رشادتشان نغمه هيهات من الذله را منتشر مي سازد.

درحالي 25 سال از تشكيل نهاد مقدس بسيج را پشت سر مي گذاريم كه اين نيروي الهي با تبليغات و فشارها و تهديدات آشكارو پنهان دشمنان مواجه است.

كساني كه امروز اشاعه تفكر بسيجي به عنوان سدي براي رسيدن آنها به اهدافشان است، ساز مخالفت با مردمي ترين ارتش جهان سر مي دهند و حضور بسيج و بسيجي را در شرايط امروز غيرضروري مي دانند تا از غيبت بسيج استفاده كرده و به اهداف پليد خود دست يابند.

گويي هنوز هم بسيجيان مظلوم مورد اصابت تركش هاي دشمنان قسم خورده اين ملت قرار گرفته و در خاكريزهاي دفاع از عزت و شرف به خون خود مي غلتند تا مبادا ارزش هاي انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان نابود نشود.

اما امروز بر هيچ يك از دلسوزان نظام و ملت پوشيده نيست كه بسياري از مشكلات بر سر راه نظام ناشي از به فراموشي سپرده شدن تفكر بسيجي است و اگر بخواهيم راه عزت را در پيش گيريم بايد تفكر ناب بسيجي در جامعه طنين انداز شود.