دکتر محمد بقایی ماکان در مورد جایگاه پژوهش در ایران به خبرنگار مهر گفت: پانصد سال است که دنیای اسلام و طبیعتا جامعه ما نتوانسته حتی یک سطر بر معارف بشری بیفزاید، این نظری است که همه بدان معترفند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که اهل تحقیق در کشور ما در چه قیاسی با دنیای پیشرفته قرار دارند و در چه سطحی هستند.
این کارشناس ادبی و فلسفی در مورد اینکه آیا پژوهشهایی که در ایران صورت میگیرند کاربردی و به روز هستند نیز اظهار داشت: تحقیقات منتشر شده حداقل سه دهه اخیر از کیفیت و ارزش در خور توجهی برخوردار نبوده است. البته نباید فراموش کرد که گاه بارقههایی در زمینههای علمی در میان پژوهندگان دانشگاهی مشاهده میشود ولی دقیقا همانند یک "بارقه" کاملا اتفاقی هستند و نه روشمند.
این محقق و پژوهشگر حوزه ادبیات و فلسفه تصریح کرد: همین شرایط در دیگر حوزهها مانند ادبیات، تاریخ، سینما و مانند اینها دیده میشود که نمیتوان آنها را معیاری برای ارزیابی کلی قرار داد.
بقایی در پاسخ به این سؤال که برای ارتقای فعالیتهای این حوزه و انجام پژوهشهای کاربردی چه پیشنهادی دارید نیز گفت: مدیریتهای کلان فرهنگی در هر کشور و جامعهایی نقش عظیم در پرورش و تقویت فرهنگ عمومی و افزایش دانش دارند که در نهایت به تربیت و پدید آمدن پژوهندگان در همه زمینهها اعم از نظری و عملی منجر میشود.
وی افزود: برای مثال فراموش نکنیم که در همین پنجاه سال اخیر در حوزه تحقیقات ادبی و تاریخی چهرههایی جهانی مانند بدیع الزمان فروزانفر، عبدالحسین زرین کوب، دهخدا، نفیسی و صدها تن دیگر داشتیم که اکنون شوربختانه در جامعه ما مشاهده نمیشوند. بنابراین میتوان گفت که: نیست اندر زمانه محمودی / ورنه هر گوشه پُر ز عنصری است.
بقایی در پایان یادآور شد: نتیجه اینکه در جامعه ما همان استعدادها و تواناییهای عقلی گذشته وجود دارد منتها هر بوستانی باغبانی آزموده و دلسوز میخواهد تا بذرهای اندیشه را چنان که باید پرورش دهد و این کیفیتی است که اکنون در دستگاههای آموزش و پرورش و آموزش عالی مشاهده میشود و از پرورش چهرههای بزرگی امثال مولوی باز ماندهاند.
نظر شما