علی احمدی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: عمر زیاد برخی کارخانه ها، عرضه ناکافی مواد خام محلی و سود پائین موجب شده بسیاری از کارخانه های فعالیت خود را محدود به فرآوری یک محصول کنند.
وی اظهارداشت: یک کارخانه کنسانتره آب میوه با افزودن قطعات کوچکی به خط تولید، می تواند به تولید محصولات دیگری از قبیل اسانس بپردازد.
این کارشناس مسائل کشاورزی با بیان اینکه برخی از کارخانه های فرآوری در نقاطی احداث شده اند که با اراضی کشاورزی فاصله زیادی دارند، گفت: این امر علاوه بر افزایش هزینه های حمل و نقل، ریسک عدم دستیابی به مواد اولیه را افزایش داده و درکل باعث افزایش احتمال زیان می شود.
وی در ادامه با بیان اینکه بسیاری از کارخانه های فرآوری محصولات غذایی به دلیل عمر زیاد فرسوده شده اند، افزود: پیشرفت سریع تکنولوژی تولید و بسته بندی مواد غذایی، استفاده از سوخت و انرژی زیاد، کارآیی پائین واحدها و عدم به روزسازی این تجهیزات، موجب کاهش توان رقابتی محصولات تولیدی با انواع مشابه خارجی شده است.
احمدی گفت: ایران در صادرات محصولات سنتی کشاورزی اعم از صنایع دستی و سایر محصولات کشاورزی سابقه ای طولانی داشته و جایگاه آن در صادرات غیرنفتی کشور حائز اهمیت زیادی است.
وی یادآورشد: سرمایه گذاری در صنایع تبدیلی یکی از عوامل مهم و کلیدی برای تداوم حضور موفق در بازارهای جهانی است.
نظر شما