به گزارش خبرگزاری مهر، اوایل سال جاری پژوهشگران این دانشگاه یک چاپگر سه بعدی ساختند که از لیرز برای کار در مقیاس بسیار ریز استفاده می کرد. اکنون آنها با اصلاح این شیوه توانسته اند به طور دقیق یک مولکول انتخاب شده را در یک ماده سه بعدی قرار دهند.
از این فرایند که به "فوتوگرافتیک سه بعدی" موسوم است، می توان برای ساخت "آزمایشگاه بر روی تراشه" و یا بافت های مصنوعی زنده قابل رشد استفاده کرد.
این شیوه بر پایه نوعی اسفنج موسوم به هیدروژل ساخته شده است.
این هیدروژل شبکه ای از زنجیره های پلیمری است که آب را درون خود گیر می اندازند. 99 درصد هیدروژل ها از آب تشکیل شده و شبیه حباب های شفاف است.
در شیوه دانشگاه وین مولکول ها درون این هیدروژل قرار می گیرند. در نقطه ای که دانشمندان می خواستند این مولکول را ثابت کنند یک لیزر استفاده از لنزهای چهار میکرونی متمرکز شد.
فقط در همان نقطه از تمرکز، لیزر از توان لازم برای شکستن اتصالات فوتوشیمیایی پلیمری برخوردار بود. همانطور که لیزر به کار خود ادامه می داد، ماتریکسی را در هیدروژل شکل داد که سیگنال های شیمیایی، سلولها یا مولکول های فلورسنت می توانستند به آن متصل شوند.
توانایی ساخت یک ماتریکس سه بعدی میکروسکوپی گام مهمی به سوی مهندسی زیستی واقعی است.
این ماتریکس می تواند بعنوان داربستی برای قرار گرفتن سلولها به وسیله نشانگرهای شیمیایی که دستور رشد را به آنها بدهد، عمل می کند. با این شیوه می تواند ساختارهای پیچیده ای مانند مویرگ ها را چاپ کرد.
از این فرایند می توان در میکرومهندسی حسگرهای شیمیایی استفاده کرد.
نظر شما