امیرحسین فردی، نویسنده انقلاب و دبیر هنری پنجمین جشنواره داستان انقلاب در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به سئوالی درباره کیفیت آثار رسیده به این دوره از جشنواره اظهار کرد: این روزها زیاد می‌گویند که ادبیات حاصل از جشنواره داستان انقلاب ادبیات جشنواره‌ای است، اما سئوال من این است که مگر در مورد سایر جشنواره‌ها این اتفاق نمی‌افتد؟ معمولا در همه جشنواره‌های ادبی، نویسندگان متناسب با موضوع جشنواره به تولید و ارائه اثر می‌پردازند و خب این طبیعی است، اما کارآمدی جشنواره، بدنه و کیفیت آن است که نشان می‌دهد آیا این آثار می‌توان برای مخاطب مثمر ثمر باشند یا خیر.
بنیه ادبیات داستانی ایران ضعیف است
فردی ادامه داد: در جشنواره داستان انقلاب، بیشتر نویسندگان سعی دارند صدر انقلاب و حوادث آن را مورد توجه قرار دهند، فکر می‌کنند مثلا جشنواره به آن حوادث ـ اگر در قاب داستان بنشیند ـ اهمیت و امتیاز بیشتری می‌دهد؛ در حالی که اصلا اینگونه نیست. البته ما هم نمی‌توانیم آنها را مجبور کنیم که این کار را نکنند، آثاری که تا الان در جشنواره آمده سفارش ما نبوده، حاصل نگاه خود نویسنده‌ها به حوادث و رویدادهای پیرامون انقلاب است و خب به تبع بار داستانی و دراماتیک بودن رویدادهای سال‌های منتهی به بهمن 57 بسیار بالاست.
مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری افزود: اگر نویسندگان و منتقدانی هستند که می‌گویند ادبیات انقلاب نتوانسته کار بزرگ و تاثیرگذاری تولید کند، باید خودشان اول از همه به سئوال پاسخ دهند که چرا خودشان در این راه کاری از پیش نبرده‌اند. من البته اصل این موضوع را رد نمی‌کنم و باور دارم که بنیه ادبیات داستانی ما در این زمینه ضعیف است.
سال‌های سیاه ادبیات انقلاب
فردی همچنین گفت: شما بروید و ببینید سابقه داستان‌نویسی متعهد در کشور ما چقدر است. داستان متعهد در ایران همزاد با انقلاب اسلامی متولد شد و ما دو دهه را هم برای خلق این آثار از دست دادیم. دو دهه سلطه جریان اصلاحات و اصلاح‌طلبان بر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال‌های سیاه رکود را بر ادبیات انقلاب حاکم کرد. در آن سال‌ها هیچ حرکت جدی رخ نداد و برنامه‌ریزی هم برای حرکتی صورت نگرفت.
وی ادامه داد: اعتماد به نفسی که نظام و حاکمیت در آن سال‌ها باید به ادبیات داستانی می‌داد، ارائه نکرد و دلیلش هم بی‌اعتقادی خود دستگاه دولت به موضوع انقلاب در آن سال‌ها بود. شما دوران مهاجرانی را یادتان هست. از آن مگر چه بیرون آمد؟ مگر کسی جرات داشت بگوید داستان انقلاب؟ به او می‌گفتند انقلاب تمام شد و رفت و متاسفانه نویسندگان هم تحت تاثیر قرار گرفتند، ولی امروز با صدای بلند انقلاب را فریاد می‌زنیم.
داستان امروز انقلاب باید در سال 88 بگذرد
مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری ادامه داد: در آن سال‌ها انقلاب اسلامی جریانی برای داستان‌نویس ما ایجاد نکرد و اگر حوزه هنری هم به این موضوع اهمیت نمی‌داد، هنوز هم این جریان در کما بود و باوری به آن وجود نداشت.
نویسنده رمان «اسماعیل» در پاسخ به سئوالی درباره پرداختن به مشکلات و معضلات امروز انقلاب اسلامی در قالب داستان توسط این جشنواره گفت: انقلاب اسلامی یک جریان زنده و پویاست. ما همین الان هم در متن انقلابیم. داستان انقلاب امروز باید در سال 88 و حتی سال 91 بگذرد. شاید به او بگویند نگاه سیاسی داری، اما من باور دارم که نویسنده انقلاب اسلامی باید نگاه سیاسی داشته باشد و اگر نداشته باشد که اصلا نمی‌تواند برای آن بنویسد.
هیچ نویسنده‌ای از انقلاب اسلامی طلب ندارد
فردی در ادامه افزود: هیچ کس از این انقلاب اسلامی طلب ندارد، همه به آن بدهکاریم. کسی که طبکارانه به انقلاب نگاه کند، فرد جالبی برای داستان نوشتن نیست. هنرمند، شاعر و سینماگر هیچ طلبی از انقلاب اسلامی ندارند و همه باید به آن خدمت کنند. اینکه بنشینیم و ناله کنیم، تنها موجب نفرت‌زایی است. کسی که از انقلاب سهم بخواهد، منافق است و پست. او می‌خواهد از این نمد کلاهی برای خودش بدوزد و از قضا داستان انقلاب باید به برملا کردن چهره همین افراد بپردازد. جای پرداختن به همه این افراد در ادبیات انقلاب است، اما نباید بگوییم که همه انقلاب اینها بودند. البته ادبیات انقلاب هنوز به این موضوع نرسیده است و به طور طبیعی در حال پرداختن به اولویت‌ها هستیم.
نظر شما