به گزارش خبرگزاری مهر، یوسفعلی میرشكاك، با اشاره به جشنواره شعر انقلاب حوزه هنری، گفت: اصولا جشنواره‌ها، سمینار‌ها و جلساتی از این دست تحت تاثیر فضای گرایش به برگزاری جشنواره‌ها شروع می‌شود. زمانی كه یك شاخه هنری مانند سینما جشنواره‌ای برگزار می‌كند، سایر شاخه‌های هنری نیز به دنبال آن در تلاش برای برگزاری جشنواره‌ای درمورد رشته هنری خود هستند. امید داریم برگزاری جشنواره شعر انقلاب اثرات مهمی روی شعر بحران زده امروز ما داشته باشد.
وی ادامه داد: ما مكلف به برگزاری جشنواره برای رسیدن به آن اثرات مهم بر شعر بحران زده هستیم، این كه چرا آثار جشنواره نقد یا دنبال نمی‌شود، مسئله‌ای است كه برگزار كنندگان جشنواره باید به آن فكر كنند. قصد اصلی باید همان جشنواره باشد. این كه سمت و سوی شعر كجاست، مهم نیست؛ نفس برگزاری جشنواره خود یك كار فرهنگی بزرگ است.
میرشكاك درخصوص فرجام آثار جشنواره گفت: احتمالا همین مقدار همت كردن و برگزار شدن جشنواره را باید به فال نیك گرفت و كار را تمام شده تلقی كرد، اندیشیدن به فرجام آثار ارسالی یا شاعران شركت كننده یك مقوله فرا‌تر از حد و حدود جشنواره است.
وی افزود: امیدوارم حوزه هنری به فكر تبعات جشنواره های خود باشد تا كار بهتر و پخته‌تر شود. شاید این گونه قرار است كه از شعر فقط جشنواره‌اش را داشته باشیم.
این منتقد باسابقه درخصوص فرم و محتوای آثار ارسالی به جشنواره و تناسبات آن‌ها با یكدیگر گفت: فرم و محتوا یكی هستند و هیچ كدام پدیده‌های جدا از یكدیگر نیستند. اگر قرار باشد محتوا بر فرم برتری داشته باشد كه در آن صورت روزنامه مهم‌تر از شعر می‌شود.
وی ادامه داد: عظمت یك شعر در فرم‌های آن است. بدون شك در یك شعر ایدئولوژیك و سفارشی باید معنا، محتوا و مضمون و موضوعات مورد نظر تجلی داشته باشند اما نه به نحوی كه فرم از بین برود و اثر را از شعریت بیندازد.
این شاعر درباره عدم حضور شاعران نسل اول و دوم انقلاب در جشنواره شعر انقلاب گفت: شاعران نسل اول انقلاب پایدار نمانده‌اند و اكثر آن‌ها از دنیا رفته‌اند. اما حتی اگر آن‌ها حاضر بودند، به نوعی حضور آن‌ها و نسل دوم شاعران انقلاب در جشنواره شعر انقلاب راه بر جوانان می‌بست و شعر آن‌ها غلبه می‌كرد. عمده حاضران یك جشنواره باید جوانان باشند. در جشنواره شعر اگر پیش كسوتان قدم بگذارند، جوانان نمی‌توانند حضور و جلوه پیدا كنند. اگر دست من بود كاری می‌كردم كه یك جوان جز شعر دغدغه دیگری نداشته باشد.
وی درخصوص نقش پیش كسوتان در ادامه روند جریان شعر گفت: پیش كسوتان عمدتا نقش حمایت كننده یا داور دارند تا شاعر‌ترین و شعر‌ترین‌ها منتخب شوند و بكوشند تا غلبه شعار بر شعر اتفاق نیفتد. معتقدم نباید دامنه شعر انقلاب را كوچك گرفت كه فقط یك سری شعر بیایند. به نظر من از شرق تا غرب عالم در حال انجام كار آیینی‌اند و ما كار و هنر غیرآیینی نداریم. اما اگر نبض هنر در دست سیاست باشد، برخی گونه‌ها و شیوه‌ها راه پیدا نمی‌كنند و قدر نمی‌بینند. اگر شعر حافظ انقلابی و آیینی نبود نمی‌توانست در این ۹۰۰ سال داعیه دار و آیینه دار هنر و شعر كشور باشد.
نظر شما