به گزارش خبرگزاری مهر، این روزها شاهد شکاف در میان کنگره و دولت آمریکا بر سر وضع دور جدیدی از تحریم ها علیه ایران هستیم. اصرار گروهی از سناتورهای تندروی کنگره و سنا موجب شد تا باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا با حضور در کنگره این کشور تهدید کند که در صورت تصویب چنین تحریم هایی وی آنها را وتو خواهد کرد.
از سویی دیگر «جان بوینر» رئیس کنگره آمریکا در واکنش به تهدیدات باراک اوباما با رد اظهارات وی از نخست وزیر رژیم اسرائیل خواست تا با حضور در کنگره این کشور درباره تهدیدات ایران به سخنرانی بپردازد.
همچنین کمیته بانکی سنای آمریکا طرح افزایش تحریم ها علیه ایران در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای با ایران را تصویب کرده است. از ۲۲ عضو این کمیته همه ۱۲ سناتور جمهوریخواه و ۶ نفر از ۱۰ عضو دموکرات کمیته به این طرح رأی مثبت دادند و ۴ سناتور دموکرات با آن مخالفت کردند.
در پی این تحولات گفتگویی با «رایان کاستلو» عضو شورای آمریکایی ایرانی انجام شده است که در ادامه می آید.
منطق آن دسته از سناتورها که به دنبال تحریم های جدید علیه ایران هستند چیست آنهم در زمانی که مذاکرات هسته ای بین ایران و گروه ۱+۵ در جریان است؟
درآمریکا عده ای هستند که علاقمند هستند تا توافق نهایی صورت نگیرد و این روند تخریب شود. آن دسته از قانون گذاران آمریکایی که خواستار تصویب تحریم های جدید علیه ایران هستند توجیه شان این است که این تحریم ها می توانند اهرم فشار آمریکا بر ایران را در پشت میز مذاکرات تقویت کند و به ایران صراحتا اعلام دارد تبعات دست نیافتن به توافق جامع هسته ای چه خواهد بود. اما این توجیه طبق توافق هسته ای موقت(برنامه اقدام مشترک) رد شده است زیرا طبق توافق موقت اعمال تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای ایران در زمانی که توافق موقت در جریان است ممنوع می باشد. حتی اگر این تحریم ها به تعویق بیافتند، تصویب تحریم های جدید توسط کنگره تهدیدی جدی برای مذاکرات خواهد بود و این برداشت را به وجود خواهد آورد که آمریکا روند مذاکرات را تخریب کرده است. ضمنا آنهایی که در حال حاضر پشت میز مذاکره هستند از جمله مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، انگلیس، فرانسه و آلمان به صراحت اعلام داشته اند که تصویب تحریم های جدید نه تنها کمکی نخواهد کرد بلکه مذاکرات را به خطر خواهد انداخت.
بسیاری از آنها که برای تصویب دور جدید تحریم ها فشار می آورند خواهان شکست مذاکرات هستند. سناتور «تام کاتن» اخیرا گفته است که پایان مذاکرات «تبعات مورد انتظار» اقدام کنگره بود.
تلاش کنگره جدید برای تصویب تحریم های جدید علیه ایران که در کنترل جمهوری خواهان است نشان می دهد که جمهوری خواهان اعتقادی به دیپلماسی با ایران حداقل به شیوه ای که دولت باراک اوباما دارد ندارند، اگر دولت بعدی آمریکا در اختیار جمهوریخواهان باشد، آیا به توافقات انجام شده با ایران و توافقات احتمالی که در زمان باقی مانده از دوره ریاست جمهوری اوباما صورت خواهند گرفت پایبند خواهند بود؟
درست است که دموکرات ها بیشتر از جمهوری خواهان از مذاکرات حمایت کرده اند اما همه اعضای دو حزب از سیاست های احزابشان پیروی نمی کنند. سناتور «راند پال» که انتظار می رود کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا باشد یک جمهوری خواه است اما وی هم با تصویب تحریم جدید مخالفت کرده است. چرا که معتقد است اعمال تحریم جدید موجب خواهد شد تا ایران میز مذاکرات را ترک کند و چنین کاری می تواند احتمال برخورد نظامی را افزایش دهد. همینطور در میان دموکرات ها هم کسانی هستند که معتقدند مذاکرات ایده بدی است هر چند به نظر می رسد که « هیلاری کلینتون» که پیشرو دموکرات ها است در این موضوع کاملا از باراک اوباما حمایت می کند.
هر چند به احتمال زیاد در رقابت های انتخاباتی شاهد رجزخوانی های زیادی در این خصوص خواهیم بود اما برای رئیس جمهور جدید از هر جناحی که باشد بسیار سخت خواهد بود تا از توافقی که بتواند برنامه هسته ای ایران را کنترل کند و مانع از فجایع جنگ شود بطور علنی صرف نظر کند و آن را نادیده بگیرد. اگر رئیس جمهور جدید چنین کاری را بکند در آن صورت مسئولیت تبعات آن با او خواهد بود که این تبعات می توانند شامل از دست رفتن محدودیت های معنی دار بر برنامه هسته ای ایران، شکاف و اختلاف بین جامعه جهانی بر سر ایران و افزایش احتمال برخورد نظامی در منطقه ای که در حال حاضر در آن هرج و مرج است باشد. اگر این توافق هسته ای در زمان باراک اوباما حاصل شود جانشین وی مشوق های قوی برای تضمین اجرایی شدن آن خواهد داشت.
اگر تمامی تحریم های ایران در دوره ریاست جمهوری اوباما برداشته شوند آیا دولت بعدی آمریکا به توافقات هسته ای اوباما با ایران متعهد باقی خواهد ماند؟ آیا این احتمال وجود دارد که تحریم ها مجدداً برقرار شوند؟
من فکر نمی کنم تمامی تحریم ها در دوره باراک اوباما برداشته شوند. در صورتی که توافق هسته ای حاصل شود احتمالا رئیس جمهور از بسیاری از آنها چشم پوشی خواهد کرد و یا بطور موقت آنها را تعلیق خواهد کرد. کنگره است که درباره برداشتن تحریم ها تصمیم خواهد گرفت و در حال حاضر قبل از اینکه توافقی حاصل شود، کنگره چنین تصمیمی را به رای گیری نخواهد گذاشت. اقدام آمریکا برای برداشتن تحریم ها بعد از آن صورت خواهد گرفت که ایران بر اساس توافق تعهدات خود را اجرایی کرده باشد و این روندی زمان بر است.
طرف های مذاکرات هسته ای درباره دستیابی به توافق سیاسی با ایران تا بهار امسال ابراز امیدواری کرده اند. به نظر شما دستیابی به توافق سیاسی تا چه حدی می تواند راه را برای دستیابی به توافق جامع هسته ای هموار کند؟
اگر دو طرف بتوانند تا بهار به توافق سیاسی دست یابند نشانگر این خواهد بود که مذاکرات نتایج ملموسی داشته است و شرایط برای کسانی که در دو طرف می خواهند مذاکرات به نتیجه نرسد سخت تر خواهد شد. در حال حاضر حوصله این کنگره کم است و تمدید بیشتر این روند می تواند فرصتی برای مخالفان آن در کنگره باشد که خواستار تحریم های جدید هستند، صرف نظر از خطراتی که چنین اقدامی خواهد داشت.
توافق سیاسی مثل توافق هسته ای موقت می تواند شامل دورنمای وسیعی از تمامی اجزاء عمده توافق نهایی باشد و یا می تواند شامل تعهد بیشتر برای حل و فصل مسائل برجسته و مهم باشد. اگر قرار باشد جزئیات فنی سابق طبقه بندی شوند، به نتیجه رسیدن توافق نهایی مسئله زمان خواهد بود و اگر بعداً اختلافات سیاسی بر سر برخی از موضوعات خاص باقی بماند به نتیجه رسیدن درباره توافق نهایی تا زمان تعیین شده در ماه ژوئن کاری سخت خواهد بود.
در پایان باید بگویم هر دو طرف باید درباره موضوعات سختی که تا الان از تصمیم گیری درباره آنها خودداری کرده اند تصمیم گیری کنند. با پایان ساعت سیاسی(مهلت) هیچ یک از طرف ها نخواهد توانست ارزش منافع دو جانبه این قرارداد را ارزش گذاری کند.
گفتگو از پیمان یزدانی
نظر شما