به گزارش خبرنگار مهر، مربی مسئول فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان مرکز کامیاران بعد از ظهر امروز پنج شنبه در این جشنواره گفت:با توجه به نباریدن برف و باران در سال جاری، مرکز کامیاران اقدام به برگزاری جشنواره بوکه بارانه در بین اعضا کرده است تا به این وسیله از خداوند طلب باران و سرسبزی برای زمین کنند.
مهری اسدی از دیگر اهداف برگزاری این جشنواره را معرفی نمادها و فرهنگ بومی به اعضا خواند و عنوان کرد: معرفی بوکه بارانه توسط مربی فرهنگی ، خواندن دسته جمعی شعر بوکه بارانه، گشتن در کوچه ها ی نزدیک کانون ومراسم نمادین آب پاشی بر روی عروسک های دختران از جمله برنامه های اجرایی در این جشنواره است.
وی اظهارداشت: از دیگر برنامه های اجرایی این جشنواره شامل مراسم نمادین اهدا هدیه به حاملان عروسک بوکه بارانه، مراسم به آب سپاری یکی از عروسک های بوکه بارانه، دعای بارش باران و حلقه زدن به دور درختان محدوده فضای سبز، خواندن مکرر شعر بوکه بارانه در طول راه است.
وی با اشاره به اینکه عروسک ها توسط خود کودکان با کمک خانواده ها ساخته شده است، بیان کرد:احیاء فرهنگ کهن و قدیمی، مشارکت کودکان و خانواده ها با هم، احیاء باورهای دینی و مذهبی و غیره از جمله اهداف کانون است.
مربی مسئول فرهنگی مرکز کامیاران ادامه داد: برای حضور در این جشنواره فراخوانی در مدارس و مهدهای کودک شهرستان کامیاران اعلام شد و خوشبختانه با استقبال چشمگیری هم مواجه شدیم.
اسدی با اشاره به اینکه این جشنواره در دو روز برگزار می شود، افزود: روز دوم این جشنواره شنبه مورخ 11 بهمن ماه راس ساعت 15 عصر در مرکز کامیاران و در فضای بیرونی مرکز با حضور اعضا دختر برگزار می شود.
«بوکه باران» یکی از مراسم های باران خواهی در کردستان است که در ایام خشکسالی یا سال هایی که میزان بارندگی آن کم است برگزار می شود.
بوک به معنی عروسک است و دختران نوجوان روستا با استفاده از دو تکه چوب عروسکی ساخته و لباسی از پارچه های رنگی بر تن آن عروسک می پوشانند و برای آن سربندی درست می کنند و سپس آن عروسک را در دست می گیرند و در حالی که شعر می خوانند در کوچه ها می گردند.
هنگام عبور «بوکه باران» از کوچه ها اهالی بر آن عروسک آب می پاشند به نیت این که باران و گندم در آن سال فراوان باشد واهالی هدایایی مانند تخم مرغ، پول و یا گردو به دختران می دهند.
دختران پس از گذراندن بوک (عروسک) از همه کوچه ها آن را به قبرستان و یا زیارتگاه موجود در روستا می برند، سپس آن را می سوزانند و یا به آب می اندازند و هدایای جمع آوری شده را بین خود تقسیم می کنند.
ساعتی از برگزاری این جشنواره نگذشته بود که زمزمه بارش باران در گوش شهر به نجوا در آمد و اهمیت این جشنواره صد چندان و باور کودکان به یقین تبدیل شد و دعاهایشان را برآورده شده دیدند.
نظر شما