به گزارش خبرنگار هنري " مهر " ، در ابتداي جلسه " سوميكو اوندو " كارگردان گروه تئاتر ژاپن با توضيحي در مورد تاريخچه اين گروه گفت: گروه " ياماتو " از سال 1980 شكل گرفت. در ژاپن تئاتر كيوگن يك تئاتر خانوادگي مي باشد. در تئاتر كيوگن نمايشنامه ها به همراه موسيقي آواز اجرا مي شوند.
وي ادامه داد: با وجود اين كه تئاتر كيوگن يك تئاتر مستقل است اما معمولا به همراه نمايش هاي " نو " اجرا مي شود. دليل اين امر اين است كه تماشاگر خسته از نمايش " نو " با ديدن " كيوگن " به آرامش برسد. بدين خاطر تئاتر كيوگن سرشار از موسيقي و آلات موسيقي است.
در ادامه جلسه كارگردان گروه ژاپن در مورد تفاوت تئاتر امروز ژاپن با تئاتر سنتي ژاپن گفت: از حدود دهه 50 و 60 كه دوران سازندگي ژاپن است. تئاترهايي اجرا شد كه بيشتر جنبه سياسي و اجتماعي داشت اما با اتمام اين دوره تئاتر مدرن ژاپن بيشتر جنبه سرگرمي و شخصي پيدا كرد ودر حال حاضر تئاتر مدرن ژاپن تحت تاثير تلويزيون است.
وي افزود: تئاتر مدرن ژاپن باعث تفكر تماشاگر نمي شود اما تئاتر سنتي چند صد سال است كه وجود دارد وهزاران نفر در آن شركت كردند. پس نتيجه اين همه سال تفكر و كار يك هسته قوي و با مفهوم است كه تا به حال نگه داشته شده است.
اوندو گفت: من با آمدن به ايران كمي به تئاتر سنتي شما حسادت ورزيدم. اين جا تئاترهاي سنتي زيادي اجرا مي شود و مردم از آن استقبال مي كنند.
اين استاد دانشگاه در ادامه صحبت هاي خود، پيرامون نوآوري در تئاتر سنتي ژاپن گفت: ما در حال حاضر نوآوري در تئاتر سنتي خودمان را تجربه مي كنيم. مثلا در فستيوال بهاره سال 2001 يك گروه كيوگن " هملت " را به اين سبك اجرا كرد. اما بايد بگويم كه يك هياتي در ژاپن وجود دارد كه بر تئاتر هاي كيوگن نظارت مي كند و جلوي هرگونه نوآوري و بداهه سازي در تئاتر كيوگن را مي گيرد.
" سوميكو اوندو " در انتهاي صحبت هاي خود، پيرامون انواع مختلف تئاتر سنتي ژاپن گفت: در ژاپن 4 گونه تئاتر سنتي وجود دارد كه از لحاظ مرتبه به ترتيب " نو " ، " كيوگن " ، " بن راكو " و " كابوكي " است. در اين بين تئاتر " بن راكو " يك تئاتر عروسكي است كه عروسك هاي بزرگي توسط آدم هاي سياه پوش در صحنه حركت داده مي شود. بايد بگويم كه تئاتر بن راكو و كابوكي از لحاظ درام و داستان از يكي هستند، اما بن راكو قبل از كابوكي آمده است.
نظر شما