هوشنگ كامكار- مدير هنري گروه كامكارها در گفتگوبا خبرنگارموسيقي مهر ضمن بيان اين مطلب، ابراز داشت : حمايت دولت از موسيقي به امري انتفاعي وتبليغاتي تبديل شده كه با روح موسيقي در تضاد است. بهتر آنست حمايت هاي دولت از موسيقي در راستاي رسيدن به اهداف فرهنگي باشد.
وي در خصوص چگونگي فعاليت گروه كامكارها و ثباتشان در اين سالها گفت : آنچه باعث ماندگاري و ادامه حيات گروه ما شده است،فقط تعهد خانوادگي بوده است .در حقيقت تعهد خانوادگي از فروپاشي ما جلو گيري كرده است.در گروه كامكارها همه با هم برابرند و از حقوقي مساوي برخوردارند.
مدير گروه كامكارها در پاسخ به پرسشي مبني بر اينكه چرا موزيسين هاي ايراني كمتر با يكديگر در تعامل و همكاري هستند،ابراز داشت : اين ناهنجاري در فرهنگ ما ريشه دارد.اغلب موزيسين هاي ايراني پس از رسيدن به مرحله اي كارشان به جايي مي رسدكه از پذيرفتن ديگر دوستانشان دل خوشي ندارندو همين مساله سبب مي شود كه فعاليت گروه هاي توانمند ايراني استمرار نداشته باشد.از طرفي وقت آن رسيده كه بزرگ تر ها ميدان را براي هنرنمايي جوانترها خالي كنند تا آنها بتوانند خود را در فضايي حرفه اي بيابند.
وي افزود : از عمده مسائلي كه كه حيات گروه هاي كوچك و بزرگ را تهديد ميكند ،معضلات اقتصادي است كه گوياي بي مهري دولت نسبت به موسيقي است.
هوشنگ كامكاردر پايان درباره نقش اسپانسرهاي غير فرهنگي و غير دولتي در حمايت ازگروه هاي موسيقي گفت : اين كار در تمام نقاط دنيا رايج است و تا كنون موجب موفقيت بسياري از هنرمندان شده است.منتها اين امرهم متضمن ارائه يارانه هايي از سوي دولت براي اسپانسرهاست،تا بتوانند بدون نگراني از بازگشت سرمايه ،يك كار فرهنگي در خور انجام بدهند.اين مساله به بينشي موسيقايي نياز دارد كه ما در داشتن آن با ضعف شديدي مواجه هستيم.
نظر شما