پیام‌نما

الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ‌اللَّهِ كَثِيرًا وَ لَيَنْصُرَنَّ‌اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ‌اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ * * * همانان که به ناحق از خانه‌هایشان اخراج شدند [و گناه و جرمی نداشتند] جز اینکه می‌گفتند: پروردگار ما خداست و اگر خدا برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی‌کرد، همانا صومعه‌ها و کلیساها و کنیسه‌ها و مسجدهایی که در آنها بسیار نام خدا ذکر می‌شود به شدت ویران می‌شدند؛ و قطعاً خدا به کسانی که [دین] او را یاری می‌دهند یاری می‌رساند؛ مسلماً خدا نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است. * * كسى كاو دهد يارى كردگار / بود ياورش نيز پروردگار

۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۵، ۱۲:۴۱

مهر منتشر كرد ؛

مصوبه "شوراي عالي انقلاب فرهنگي" درخصوص اصول ، مباني و روشهاي اجراي گسترش فرهنگ عفاف

مصوبه "شوراي عالي انقلاب فرهنگي" درخصوص اصول ، مباني و روشهاي اجراي گسترش فرهنگ عفاف

شوراي عالي انقلاب فرهنگي در چهارصد و سيزدهمين جلسه خود اصول و مباني و روشهاي اجراي گسترش فرهنگ عفاف را تصويب كرد كه جهت استحضار مخاطبان مهر اين مصوبه را منتشر مي نماييم.

به گزارش خبرگزاري "مهر"، شرح اصول و مباني و روشهاي اجراي گسترش فرهنگ عفاف مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي به اين شرح است:

براي آنكه روشهاي اجرايي دستگاههاي مختلف در اهتمام به تقويت عفاف و حجاب، منطقي و جامع و هماهنگ و تابع يك سلسله اصول و مباني باشد به اين اصول و مباني فهرست وار اشاره مي شود:

1- عفاف و حجاب از نتايج و مظاهر ايمان و تقوي است. بنابراين براي تقويت آن بايد در درجه اول به تحكيم ايمان و تقويت باورهاي ديني افراد جامعه كه در حكم روح و ريشه اخلاق و رفتار آنان است، توجه شود.

2- در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب، لازم است به تحكيم ارزشها و مفاهيم اخلاقي خاصي از قبيل شرم و حيا و آزرم و غيرت كه با عفاف و حجاب رابطه نزديك و بي واسطه دارند و خود از ثمرات ايمان و تقوي محسوب مي شوند و نيز به آموزش احكام شرعي مربوط به عفاف و حجاب و آموزش صحيح رفتار زن و مرد با يكديگر در جامعه و خانواده توجه كافي مبذول شود.

3- توضيح و تبيين دائمي فلسفه و فوائد عفاف و حجاب در زندگي فردي و اجتماعي و بيان آثار و نتايج سوء عدم رعايت عفاف و بي حجابي براي درك حقيقت عقلاني و منطقي عفاف و حجاب امري ضروري است.

4- عفاف و حجاب يك امر تربيتي خانواده است و تربيت خانوادگي در تثبيت فرهنگ عفاف و حجاب در انديشه و روح افراد، نقش اصلي و عمده را ايفا مي كند.

5- لازم است توجه عموم افراد، خصوصا جوانان به نقش عفاف و حجاب در ايجاد هويت فرهنگي و ملي مستقل براي كشور و ملت و همچنين به آثار مثبت سياسي اين استقلال جلب و مقاصد دشمنان در ترويج فرهنگ برهنگي كه خود يكي از راههاي تهاجم فرهنگي است با ذكر شواهد و نمونه هاي تاريخي تشريح شود.

6- ضروري است به ريشه ها و زمينه هاي اجتماعي و اقتصادي ضعف عفاف و حجاب از قبيل روحيه اشرافي گري و تجمل پرستي از يك سو و فقر و استيصال مادي از سوي ديگر و نيز دشواريهاي موجود بر سر راه ازدواج شرعي و قانوني و تشكيل خانواده توجه شود و با مبارزه و مقابله با اين ريشه ها و انگيزه ها موجبات ترويج و توسعه عفاف و حجاب فراهم شود.

7- در توسعه و ترويج عفاف و حجاب بايد بر فعاليت هاي فرهنگي، آموزشي و تبليغي تاكيد شده سعي شود فضاي اجتماعي و فرهنگي جامعه و محيط به نحوي ساخته شود كه افراد به صورتي طبيعي در آن فضا به رعايت عفاف و حجاب رغبت نمايند و بدان عادت كنند و از كارهايي كه موجب بدبيني نسبت به اسلام و نظام اسلامي گردد پرهيز شود.

8- در توسعه و ترويج فرهنگ عفاف و حجاب نبايد تنها زنان، مخاطب قرار گيرند و نقش و مسئوليت مردان فراموش شود بلكه بايد عفاف و حجاب به عنوان امري كه به هر دو جنس زن و مرد مربوط مي شود، تلقي شود.

9- لازم است در معرفي اسوه ها و الگوها در جامعه، به عفاف و حجاب به عنوان يك ازرش، عنايت كافي شود و در تبليغات و نيز در آثار ادبي و هنري شان و منزلت انساني زنان و ارزش حجاب مورد توجه قرار گيرد.

10- تبليغ عفاف و حجاب بايد چنان باشد كه خود موجب بدآموزي و اشاعه فحشا نشود و در اين امر، مي بايد مقتضيات سني، روحي و فرهنگي مخاطبان مورد توجه قرار گيرد.

11- در توسعه فرهنگ عفافو حجاب لازم است ميان فعاليتهاي فرهنگي، ارشادي و اجرايي، همسويي و هماهنگي وجود داشته باشد و برنامه ها و اقدامات انجام شده به صورتي مستمر مورد نظارت و ارزيابي قرار گيرد.

12- در تبليغ و ترويج عفاف و حجاب بايد بيشتر به جنبه هاي مثبت تكيه شود و شيوه ها و طرز بيان دوستانه و مودبانه به كار گرفته شود و واكنش نسبت به عدم رعايت عفاف و بي حجابي بايد تابع مقررات و محدود به حدود قانون باشد و از برخوردهاي خشن و اهانت آميز خودداري شود.

13- مديران و مسئولان بايد از آگاهي و حساسيت لازم نسبت به مساله عفاف و حجاب برخوردار باشند و مخصوصا بايد به آموزش صحيح مجريان تبليغ و پاسداري از عفاف و حجاب اولويت داده شود.

14- در شهرسازي و معماري بايد فرهنگ عفاف و حجاب مد نظر قرار گيرد و محيط كار و نوع برنامه ها و استفاده از وسايل و امكانات به نحوي نباشد كه خود موجب اختلا طنامناسب زن و مرد شود.

15- در ترويج فرهنگ عفاف و حجاب بايد به نوع كار و شرايط مقتضيات محيط زندگي و خصوصيات اقليمي و سنتها و آداب محلي و منطقه اي مربوط به لباس و پوشش ، با رعايت اصل حكم فقهي حجاب توجه شود و ضمن قائل شدن حرمت و احترام براي چادر به عنوان كاملترين و رايج ترين نوع حجاب و تشويق آن به دور از افراط و تفريط، از الزام همگان به استفاده از يك نوع، رنگ و شكل خاص خودداري شود. (مراكز اداري، آموزشي و درماني تابع ضوابط خاص خود مي باشند).

16- به موازات اهتمام نسبت به عفاف و حجاب و تبليغ و ترويج آن بايد تدابيري اتخاذ شود تا چادر و انواع لباسهايي كه استفاده از آنها لازمه رعايت عفاف و حجاب است به آساني و با هزينه اي معقول و منطقي قابل تامين باشد.

اين اصول در 16 بند در جلسه 413 مورخ 14/11/76 شورايعالي انقلاب فرهنگي به تصويب نهايي رسيد.

کد خبر 317496

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha