به گزارش خبرگزاري مهر،موسسه صلح كارنگي در تحليلي نوشت:درنگاه اول موقعيت كنوني روسيه در موضوع هسته اي ايران كاملا بحث برانگيز است.
"آلكسي آرباتف" نويسنده اين تحليل خاطرنشان مي كند كه ولاديمير پوتين رئيس جمهوري روسيه درطول ديدارخود از اسرائيل در آوريل سال 2005 گفت كه ايران بايد طرحهاي توسعه چرخه كامل سوخت هسته اي خود را متوقف كند و مابقي تاسيسات هسته اي صلح آميز خود را تحت پادمانهاي آژانس بين المللي انرژي اتمي قرار دهد.در همين راستا بود كه روسيه در سال 2005 به توافقي با ايران براي بازگشت سوخت هسته اي بوشهر به روسيه براي بازفراوري دست پيدا كرد.
به عقيده نويسنده،اما موضع كنوني مسكو تا حدي از بيانيه پوتين در آوريل سال 2005 متفاوت است.مسكو تاكيد دارد كه همه رايزنيها بايد در چارچوب آژانس بين المللي انرژي اتمي قرار گيرد نه اينكه از طريق تحريمهاي شوراي امنيت سازمان ملل طي شود. روسيه همچنين خواهان حل اين مسئله از طريق مذاكره است نه از طريق زور.
در ادامه تحليل كارنگي آمده است:موضع چين و روسيه به طور موثري بر اقدامات سازمان ملل متحد در جهت ارائه زمينه هاي قانوني براي اعمال تحريم و يا اقدامات نظامي واجب الاجرا عليه ايران تاثير گذار خواهد بود.
آرباتف خاطر نشان مي كند: ازآنجايي كه آمريكا در جنگ عراق موفق نبوده و در باتلاق اين جنگ گير كرده است، هم پيمانان آمريكا ( به جز اسرائيل) هيچ تمايلي در شركت در اقدام نظامي ديگري ندارند و اين موضعگيري چين و روسيه سياست فشار آمريكا بر ايران را كاملا تضعيف مي كند.
به عقيده آرباتف ، به همين دلايل است كه ايران موقعيت خود را به قدر كافي مستحكم مي داند و حمايت و محبوبيت فزاينده اي را از طريق جامعه اسلام و فراتر از آن به دست مي آورد.
كارنگي مي نويسد: هيچ ترديدي وجود ندارد كه روسيه به دلايل امنيتي و سياسي نمي خواهد كه ايران به سلاحهاي هسته اي دست پيدا كند. از سوي ديگر روسيه بر خلاف آمريكا منافع سياسي و اقتصادي زيادي با ايران دارد. ايران يكي از مهمترين دريافت كننده هاي فن آوري هسته اي صلح آميز روسيه است. اين كشور همچنين يك متوازن كننده ژئوپليتيكي براي افزايش نفوذ تركيه ،آمريكا و وهابيت در جنوب و شمال قفقاز و آسياي ميانه است. نفت و گاز طبيعي هم هدف ديگري براي سرمايه گذاري آينده روسيه به شمار مي رود.
به گزارش مهر، آرباتف در ادامه تصريح مي كند كه نزديك به 100 درصد از شخصيتهاي سياسي جامعه استراتژيك روسيه استفاده از تحريم هاي اقتصادي يا قدرت نظامي را براي جلوگيري از ايران رد مي كنند.
در حمايت از موضع آنها ، بسياري از روسها به چندين كشور كه سلاح هسته اي ندارند،اما داراي چنين توانايي هستند اشاره مي كنندومي گويند كه آنها با مخالفت بين المللي روبرونشده اند. كشورهايي مثل:ژاپن،آلمان،هلند، برزيل،آرژانتين و غيره.
به عقيده نويسنده،اما برخي تندروها هم از اقدام نظامي به دلايل متفاوتي حمايت مي كنند. آنها مي گويند كه اين اقدام از دست دادن كامل قدرت آمريكا در منطقه پر از درگيري خاورميانه است. آنها همچنين بر افزايش بهاي انرژي در نتيجه اين جنگ و برچيدن كشورهاي خليج فارس و از جمله ايران به عنوان رقباي روسيه در تهيه نفت و گاز طبيعي جهان اشاره مي كنند.
موضع كنوني مسكو در برنامه هسته اي ايران با توجه به ملاحظات و منافعي بوده كه در بالا به آن اشاره شده و توسط سازمانهاي دولتي متفاوت و گروههاي سياسي و اقتصادي در روسيه در حال توسعه است.
به گزارش مهر،كارنگي مي افزايد:روسيه منافع اقتصادي و امنيتي خود را دنبال مي كند و به همكاري خود با آمريكا ( و به طور كلي غرب) در منع گسترش سلاحهاي هسته اي ادامه مي دهد. مسكو با مخالفت با تحريم هاي سازمان ملل و اقدام نظامي آمريكا منافع خود را در همكاري با ايران و در اجتناب از خطر اقتصادي،سياسي وامنيتي جنگ درنظرگرفته است.در اين مسير روسيه همچنين به طور غير مستقيم جبهه متحدي را همراه با چين،هند وبسياري كشورهاي ديگر در مخالفت با يكجانبه گرايي آمريكا و سياست مطلق زور،تشكيل داده است .
روسيه با درخواست خود براي تعليق برنامه غني سازي ايران ، به عنوان يك اقدام موقت،ممكن است به طور خصوصي به ايران بگويد كه مي تواند پس از متقاعد شدن آژانس با واشنگتن رايزني كند كه چنين توقفي ممكن است بسته به پشتكار آژانس به طور محسوسي ادامه پيدا مي كند و به هر حال زماني را براي پيدا كردن راههاي ديگر قرار دادن توقف هايي در برنامه هسته اي ايران به دست خواهد آورد.
آرباتف اين گونه ابراز عقيده مي كند : از آنجا كه هر سياستي در نتيجه مصلحت پيچيده و با توجه به منافع مختلف و اهداف رقابتي است، مسيري را كه روسيه طي كرده فقط تا حدي موفقيت آميز بوده است.اين مسئله احتمال جنگ را كاهش داده و يا حداقل آن را براي مدتي به تعويق انداخته است و ممكن است تا حدي سرعت آن را كاهش داده باشد،اما مطمئنا آن را متوقف نكرده است.
اظهارات آمريكا مبني بر اينكه "ايران بد است" تاثير زيادي بر سياست روسيه نخواهد گذاشت و روسيه اين نظريه را ضعيف مي داند.
به گزارش مهر،كارنگي در پايان به عنوان راهكار پيشنهاد مي كند كه اگر ايران واقعا اولويت سياست خارجي و امنيتي آمريكا است، پس آمريكا بايد ديدگاه كلي خود را نسبت به منطقه ، سياست خارجي اش نسبت به روسيه و چين و همچنين رفتار منع گسترش سلاحهاي هسته اي و خلع سلاح خود را تا حد زيادي تغيير دهد.
نظر شما