به گزارش خبرگزاري مهر موسسه صلح كارنگي در تحليلي نوشت : درآخرين اقدام وكشمكش با جامعه بين المللي ، ايران به سوي شوراي امنيت سازمان ملل كشانده مي شود.عدم تمايل ايران براي مذاكره در مورد بسته مشوقها براي فرانسه، آلمان، انگليس وحتي روسيه وچين بسيار سنگين بوده است.
" جرج پركويچ" George Perkovich و "پير گلداسميت" Pierre Goldschmidt نويسندگان اين تحليل خاطر نشان مي كنند : اين آخرين اقدام نيست و براي جامعه بين المللي مسئله لزوم غني سازي و فعاليتهاي بازفرآوري مهم است.
نويسندگان بدون توجه به اقدامها و تلاشهاي تهران در حل هر چه سريعتر اين مسئله و سنگ اندازي واشنگتن در اين راه ،اعلام مي كنند : ما اين حرف را مي گوييم، زيرا در واشنگتن و جاهاي ديگر، درك نادرستي رو به افزايش است كه عامل توقف مذاكرات با ايران، آمريكا است.
در بخش ديگري از تحليل كارنگي آمده است : شوراي حكام آژانس بين المللي انرژي اتمي، 9 بار، بين سپتامبر سال 2003 و فوريه سال 2006 ، از ايران خواسته اند تا غني سازي را متوقف كند وشوراي امنيت سازمان ملل نيز در 29مارس سال 2006 خواستار توقف كامل غني سازي و فعاليتهاي بازفراوري شد.
به گزارش مهر، نويسندگان مدعي هستند كه درخواست از ايران براي توقف غني سازي درحال حاضر، فقط خاص آمريكا نيست و يك درخواست بين المللي است و با اين حال درخواست براي تعليق غني سازي نتيجه مذاكرات بعدي را از پيش تعيين نخواهد كرد.
كارنگي مدعي مي شود: بدون اطمينان از اين مسئله كه فعاليتهاي هسته اي ايران تنها با اهداف صلح آميز صورت مي گيرد، حق ايران در دستيابي به منافع همكاري هسته اي از بين مي رود. از سرگيري تعليق فوري فعاليتهاي چرخه سوخت هسته اي و اجراي پروتكل الحاقي، نزديكترين راه براي ايران در جهت نشان دادن صداقت و درستي خود است.
پركويچ وگلد اسميت ادامه مي دهند : درخواست تعليق غني سازي در حال حاضر به عنوان نتيجه مشخص مذاكرات فرض نمي شود، بلكه اين امر يك اقدام شفاف سازي براي تسهيل مذاكرات است كه پايان آنها مشخص نيست.
كارنگي مي افزايد : به منظور نشان دادن جديت آمريكا و اتحاديه اروپا در روند مذاكرات، پيشنهاد شده تا دوره غني سازي در ابتدا به يك دوره 12 ماهه محدود شود. البته چنين محدوديتي نبايد در نظر گرفته شود مگر آنكه ايران به اجراي اقدامهاي شفاف سازي متعهد شود .
به گزارش مهر، در بخش پاياني تحليل موسسه صلح كارنگي آمده است : مذاكرات تنها راه براي ايجاد گامهاي دوجانبه و مورد احترام است كه طرفهاي مشاجره كننده مي توانند به منظور رسيدن به منافع خود واعتماد سازي از آن استفاده كنند و مي توانند در كنار يكديگر زندگي كنند در حالي كه اختلافهاي خود را بيان مي كنند و منافع رقابتي خود را ادامه مي دهند.
نظر شما