ملاک‌های شهروندان تهرانی برای ماندن یا رفتن از محلات

به گزارش خبرنگار مهر، سید محسن طباطبایی مزدآبادی دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، با اشاره به رشد فزاینده شهرنشینی در سال های اخیر در سطح جهانی و به تبع در ایران گفت: تحلیل و ارزیابی رویدادهای شهری نیز امروز نیازمند دانش ویژه و کاربرد ابزار مخصوص خود است.

وی با بیان اینکه اقتصاد شهری، دانشی است که تلاش دارد تا فهم درستی از رویدادهای اقتصادی چه در سطح کلان و چه در سطح خرد در  سطح شهر ارائه کند، افزود: یکی از موضوعات مهمی که در اغلب کلان‌شهرها وجود دارد اما کمتر درباره آن تحلیلی ارائه می‌شود مفهوم «رضایتمندی سکونتی» است.

طباطبایی در توضیح این مفهوم گفت: رضایت‌مندی سکونتی در واقع میزانی از خشنودی فرد و خانواده است که با توجه به شرایط مسکن و همچنین محیط محله پدید می‌آید.

مدیرمسئول فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری با اشاره به اینکه اگر رضایتمندی سکونتی در سطح بالایی باشد آن خانواده در محل مورد نظر استقرار پیدا می‌کنند اما در صورت حداقلی شدن اقدام به جابه‌جایی می‌کنند، افزود: بر همین اساس می‌توان دلایل جابه‌جایی خانواده‌ها در کلانشهری مثل تهران را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد.

این کارشناس مسائل شهری با بیان اینکه اگر قرار باشد توزیع عادلانه‌ای از فرصت‌ها و خدمات شهری ارائه شود، می‌بایست سطح رضایت‌مندی سکونتی خانوارها افزایش پیدا کند، یادآور شد: از منظر دانش اقتصاد شهری مهمترین عواملی که در کلانشهرها در خصوص سطح رضایتمندی سکونتی دخیل است عبارت است از مسکن، امنیت، دسترسی به حمل و نقل آسان،  دسترسي به تسهیلات و خدمات و کاربری اراضی.

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با اشاره به تحقیق صورت گرفته در خصوص تاثیر این مولفه ها در جابه جایی خانوارها در شهر تهران گفت: پژوهشی با نام «سنجش مؤلفه‌های اقتصادی شهر بر روی رضايتمندی و جابه جايی مسكونی خانوار» منتشر شده که منطقه نارمک تهران را مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است.

وی  در تشریح یافته‌های این پژوهش گفت: در بررسی شاخص‌های اقتصادی مرتبط با رضایتمندی مسکونی، دسترسی به خدمات و تسهیلات با میانگین 3.4 بالاترین میزان رضایتمندی ساکنین و شاخص وضعیت مسکن محله نشان‌دهنده حداقل میانگین رضایتمندی ساکنان محله نارمک تهران بوده است.

طباطبایی ادامه داد: این تحقیق نشان می‌دهد که در محله نارمک میزان رضایت‌مندی شهروندان در مورد نزدیکی به محل کار 51.1 درصد، کاربری اراضی 49.4 درصد، حمل و نقل و دسترسی 65.9 درصد، امنیت 57.2 درصد، مسکن 41.1 درصد و خدمات و تسهیلات 47.2 درصد بوده است که بر این اساس در مجموع 40.8 درصد ساکنین حاضر به ترک محل مسکونی خود نیستند و 59.2 درصد از وضعیت فعلی رضایت ندارند و علاقه مند به جابه جایی اند.

به گفته وی  شناخت دقیق عوامل موثر بر رضایتمندی سکونتی و سنجش آن می‌تواند در حل چالش هایی همچون جابه جایی درون شهری، رکود بازار مسکن، قیمت مسکن و اجاره بها ، تراکم سکونتی و ... تاثیر گذار باشد.