به گزارش خبرنگارمهر، پرسش از فلسفه حکومت در دوران کلاسیک و جدید متفاوت است. اندیشه سیاسی قدیم بر اقتدار حکومت تأکید می کند و مردم چون رعیت شمرده می شوند. در اندیشه سیاسی جدید حکومت بر اساس دولت رفاه و شهروندی مردم شکل گرفته است. از این رو دولت، خدمت گزار مردم است، نه ارباب.
مردم شهروند هستند، نه رعیت. آیا این اندیشه جدید بشری و مردم سالاری به شکل کنونی از منظر دین قابل تأیید است یا خیر؟ یا اساسا دین نگاه دیگری به حکومت دارد؟
کتاب حاضر درصدد است از ابعاد مختلف کلامی و فقهی و با استناد به متون اصلی، به تبیین این پرسش ها بپردازد. اثبات علم مغایر حکومت دینی با مردم سالاری و نیز برطرف کردن برخی ابهام ها مهمترین هدف کتاب پیش رو به شمار می آید. نثر ساده و روان کتاب، خوانش آن را برای علاقه مندان مطالعه در حوزه دین، سیاست، آزادی و مردم سالاری فراهم نموده است.
مبانی کلامی سیاست و حکومت از منظر دین، مبانی مردم سالاری در نصوص دینی، اندیشه سیاسی فقیهان شیعه، سه بخش این کتاب هستند. رابطه دین و سیاست، رابطه فقه و سیاست، امامت و ولایت سیاسی، بیعت و نقش مردم در مشروعیت حکمت، شورا و توزیع قدرت، کنترل قدرت، حقوق مخالفان و اقلیت های مذهبی، فصول مختلف این کتاب ر تشکیل می دهند.
نظر شما