به گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر گفتاری از آیت الله جوادی آملی در یکی از جلسات درس اخلاق هفتگی در مورد ماه شعبان است که از نظر می گذرد.
با رسیدن ماه پربركت شعبان این آخر سال اخلاقی ماست. مستحضرید هر كسی برای خود یك سالی دارد كشاورزان معمولاً اول سالشان اول پاییز است یعنی درو می‌كنند و سود و زیان كِشت و زرعشان را مشخص می‌كنند، برخی‌ها هم اول سالشان فروردین است آنها كه می‌خواهند بالنده باشند و مثل گیاه زندگی كنند.
معمولاً كسانی اند كه در حدّ حیات گیاهی هستند و اول سالشان فروردین است رشد می‌كنند و جامه خرّم در برمی‌كنند، اما كسانی كه در مسائل اخلاقی كار می‌كنند اول سالشان ماه مبارك رمضان است لذا ماه شعبان آخر سال اخلاقی اینهاست در آخر سال نظیر اینكه نزدیك امتحانات كنكور می‌شود انسان چگونه تلاش و كوشش می‌كند مطالعه كند و حضور ذهن داشته باشد.
اینها كه سال اخلاقی دارند تمام تلاش و كوشش آنها این است كه در این ماه شعبان بدهكاری‌هایشان را بدهند حقّ‌الله دارند حقّ‌الناس دارند توبه‌ای باید بكنند واجبی ترك كردند حرامی مبتلا شدند تمام این دِین‌های حقّ‌اللهی و حقّ‌الناسی را در ماه شعبان بدهند كه وقتی اول سال فرا می‌رسد اینها با سود همراه باشند. لذا آنهایی كه در مسائل اخلاقی كار می‌كنند اول سالشان ماه مبارك رمضان است و ماه شعبان را با تلاش و كوشش و ناله و ضجّه می‌گذرانند كه بدهكار نباشند.
ماه شعبان مده از دست قدح كاین خورشید از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد
یعنی الآن ماه شعبان، آخر سال است یازده ماه گذشت این ماه آخر سال است آخرین ماه است اگر بخواهی چیزی بنوشی بنوش وگرنه ماه مبارك رمضان كه آمد ماه كار است ماه جایزه نیست.
شب و روز این ماه مبارك رمضان را باید تلاش و كوشش كنی تا شب عید رمضان یعنی شب عید فطر كه شد و روز عید رمضان یعنی عید فطر كه شد آنجا به عنوان لیلةالجوائز یا یوم‌الجوائز چیزی به تو بدهند وگرنه ماه مبارك رمضان ماه كار است ماه رفتن است نه ماه جایزه گرفتن، «ماه شعبان مده از دست قدح كاین خورشید» این خورشید وصال این جام دادن این جایزه دادن اگر ماه شعبان نصیب تو نشد ماه مبارك رمضان نصیبتان نمی‌شود.
ماه مبارك رمضان باید بدوید تا در شب عید رمضان چیزی به شما بدهند ماه كار است نه ماه وصال. البته انسان از كار كردن و عبادت كردن لذّت می‌برد ولی لذّت دیدار و لذّت وصال چیز دیگری است اگر شب عید رمضان شد روز عید رمضان شد روز عید فطر شد آن وقت می‌گویند:
روز عید است و من امروز در آن تدبیرم كه دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم
آن روز، روزه جایزه است كه چیزی به آدم می‌دهند، بنابراین ما اگر به آن حد نرسیدیم لااقل این یك ماه را كه نزدیك است سال قبلی تمام بشود بررسی كنیم دِین و حقّ‌الله و حقّ‌الناس و نقص‌ها و قصورها و تقصیرها را ترمیم بكنیم.
مطلب بعدی آن است كه این دعای نورانی مناجات شعبانیه از یك طرف و این صلوات نورانی امام سجاد(ع) كه عندالزوال خوانده می‌شود منتها حالا در مراكز نماز بین الصّلاتین خوانده می‌شود از طرف دیگر، همه اینها به ما راه نشان می‌دهد كه چگونه آخر سال را دریابیم راه وسیع است.
یعنی اگر كسی بخواهد برود هیچ مانعی ندارد هیچ مزاحمی ندارد هر چه بخواهد سرعت بگیرد مجاز است وقتی سرعت گرفت بخواهد سبقت بگیرد مجاز است برای اینكه اگر شما اتوبانی داشتید به اندازه آسمان هر چه تند بروید به كسی برخورد نمی‌كنید ﴿سَارِعُوا﴾ به چه چیزی؟ ﴿إِلَی مَغْفِرَةٍ مِن رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماوَاتُ وَالْأَرْضُ﴾ مسابقه بدهید میدان دوندگی و سرعت به اندازه آسمان و زمین است.
در این صلوات نورانی كه بین صلاتین خوانده می‌شود از ذات اقدس الهی مسئلت می‌كنیم خدایا این ماه محفوف به رحمت است شب آن، روز آن، صبح آن، بین‌الطّلوعین آن پیچیده به رحمت است هیچ لحظه‌ای از رحمت تو خالی نیست البته رحمت خاصّه و آن كه رهبر ماست وجود مبارك پیامبر(ص) روزها روزه، شب‌ها نماز، توفیقی بده كه ما سنّت او را احیا كنیم.
اگر كسی جوان است قدرت بدنی دارد روزهٴ این ماه فراموشش نشود ولو سه روز این ماه را روزه بگیرد هم باز كافی است چون هوا گرم است تابستان است با تحصیل حوزه و دانشگاه شاید هماهنگ نباشد به مزاج‌تان آسیب نرسانید لكن اگر كسی استراحت بیشتری كند سحر را دریابد روزهٴ این ماه آن راه را سریع‌تر می‌كند برای اینكه در همین صلوات می‌خوانیم وجود مبارك حضرت روزها را روزه می‌گرفت و شب‌ها را به نماز شب برمی‌خاست بعد به خدا عرض می‌كنیم خدایا توفیقی بده كه ما سنّت او را رعایت كنیم.
نظر شما