به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «دموکراسی کربنی» (نفت و قدرت سیاسی در جهان امروز) نوشته تیموتی میچل، به تازگی با ترجمه شهریار خوّاجیان توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۲۰۱۳ توسط انتشارات ورسو منتشر شده است.
نویسنده این کتاب می گوید بی اعتنایی به اسباب و تجهیزات تولید نفت یک مفهوم مبنایی دموکراسی است. این مفهوم شامل حال یک کارشناس آمریکایی دموکراسی نیز می شد که ۹ ماه پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ به جنوب عراق فرستاد شد تا درباره «ظرفیت سازی» برای ایجاد دموکراسی با اعضای یک شورای ایالتی بحث و گفتگو کند. وی در حالی که اسلایدهای پاورپوینت ساختار اداری طراحی شده آمریکایی ها را نمایش می داد، خطاب به اعضای شورا گفت: به دموکراسی جدید خود خوش آمدید! اما دو تن از اعضای شورا برخاسته و در حینی که می گفتند «شما را پیش تر در کامبوج، روسیه و نیجریه هم دیده ایم» از جلسه بیرون رفتند.
تیموتی میچل همچنین می گوید: تا آن جایی که من آگاهی دارم، دلیل معتبری حاکی از وجود نوعی فرهنگ مدنی _ نگرش‌های مبتنی بر اعتماد، بردباری، احترام متقابل و دیگر ارزش‌های لیبرالی _ تسهیل کننده ظهور دموکراسی وجود ندارد.
کتاب «دموکراسی کربنی» ۸ بخش اصلی دارد که به ترتیب عبارت اند از: ماشین دموکراسی، جایزه سرزمین پریان، رضایت حکومت شوندگان، سازوکارهای حسن نیت، اقتصاد سوخت، خرابکاری، بحرانی که هرگز روی نداد، مک جهاد.
بعد از این بخش ها نیز قسمت «جمع بندی: دیگر به نفت اتکا نکنید» و پی گفتاری بر چاپ دوم کتاب درج شده اند.
میچل درباره نگارش این اثر نوشته است: نوشتن کتاب را به این دلیل آغاز کردم که می‌خواستم درک بهتری از رابطه بین دموکراسی و نفت داشته باشم. ابتدا، مانند هر شخص دیگری به نفت و دموکراسی به مثابه دو موضوع جداگانه می‌اندیشیدم و می‌خواستم درک بهتری از چرایی بد بودن یکی برای دیگری پیدا کنم. اما پس از پیگیری نحوه شکل‌گیری صنعت نفت در خاورمیانه، و یافتن راه‌های اکتشاف نفت، ساخت خط لوله و پایانه ها، تبدیل نفت به اشکالی از انرژی گرمایی و ترابری، تبدیل درآمد حاصل از این فرایندها به سود و جستجوی راه‌هایی برای گردش و مدیریت جریان پول به طور فزاینده ای برایم آشکار شد که انرژی فسیلی و سیاست‌های دموکراتیک مدرن به شکل پیچیده‌ای در هم تنیده‌اند.
در قسمتی از این کتاب می خوانیم:
«...آن گاه که کار مخاطره آمیز آن‌ها موجب تعارض محلی یا دردسر مالی می‌شد، سرمایه گذاران آن‌ها را به عنوان «امپریالیسم» تصویر و از نفوذ آن‌ها در دستگاه‌های دولتی استفاده می‌کردند تا منابع عمومی را صرف حمایت نظامی از این منافع به قرار عمومی کنند.
برای محرکان جنگ آفریقای جنوبی، الحاق جمهوری های بوئر و تاسیس اتحادیه آفریقای جنوبی نمونه اولیه شکل جدیدی از امپراتوری مبتنی بر اصل خودگردانی بود. آلفرد میلنر، کمیسر عالی آفریقای جنوبی، و کارگزاران جوانی که به کار گرفت امیدوار بودند که مستعمرات بریتانیا را به سرزمین‌های خودگردان مشترک‌المنافع تبدیل کنند. خودگردانی ای که با برنامه هایی برای بهبود نظام بهداشتی و صنعتی تقویت می شد، امپراتوری را تحکیم و هزینه حفظ مستعمرات را بیشتر در میان خود آن ها سرشکن می کرد. فقط مهاجرنشینان سفیدپوست حق داشتند که در انتخاب و ادراه تشکیلات این سرزمین های تحت الحمایه شرکت کنند.»
این کتاب با ۴۴۷ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۹۰ هزار ریال منتشر شده است.
نظر شما