به گزارش خبرگزاری مهر، دوازدهمین برنامه از سلسله نشست های «اتفاق ترانه» با محوریت شعر و موسیقی، عصر دیروز شنبه دوم مرداد با حضور شاعران و علاقه مندان به شعر در تماشاخانه ماه حوزه هنری برگزار شد.
صادق کرمیار نویسنده و کارگردان، در بخش معرفی کتاب این برنامه، با اشاره به این که از بین رفتن ارتباط بینانسلی برای آینده ادبیات و هنر خطرناک است، گفت: می‌بینیم ترانه‌هایی که به یادها مانده و هنوز جذابیت دارد، ناشی از ارتباطی است که نسل‌های مختلف با آن برقرار کرده‌اند.
وی افزود: آن ترانه‌ها از دل اتفاقی در زندگی شاعر برآمده بودند و شنونده‌ها حس مشترکی با آن برقرار می‌کردند که توانستند ماندگار شوند. حالا هم ترانه‌سراها اگر می‌خواهند اثرشان ماندگار شود، لازم است تنها شرایط فردی خودشان را نبینند بلکه ضمن توجه به اجتماعی که در آن زندگی می‌کنند، نگاهی به تاریخ و پیشینه خودشان هم داشته باشند
کارگردان سریال‌هایی همچون «یک روز قبل» و «خاطرات مرد ناتمام» گفت: با توجه به لزوم مطالعه تاریخ، کتاب «دشت‌های سوزان» را معرفی می‌کنم. من در این کتاب، به تاریخ ۱۰۰ سال گذشته در قالب داستان پرداخته‌ام و در آن خواننده به مسائلی پی می‌برد مانند این که ریشه جنگ تحمیلی هشت ساله چه بود، سال‌ها پیش از آن چه اتفاقاتی از سوی انگلیس رخ داده بود تا عرب‌های جنوب کشورمان را با عرب‌های کشورهای دیگر دچار تفرقه و اختلاف کند.
کرمیار همچنین با معرفی کتاب «گشودن رمان» افزود: این کتاب از دکتر حسین پاینده نه تنها برای داستان نویسان بلکه برای ترانه‌سراها هم خواندنی است. در «گشودن رمان» مطرح می‌شود که برای نقد باید چه قدم‌هایی برداشت و این که اصلا از کجا بفهمیم اثری قابل نقد هست و برای آن وقت بگذاریم یا بفهمیم ارزش نقد کردن ندارد و آن را رها کنیم؛ ضمن اینکه بدانیم نقد را نباید با انتقاد اشتباه گرفت. بنابراین این کتاب به ترانه‌سراها برای اینکه بتوانند اثر خودشان را نقد کنند و از سروده های دیگران هم درس بگیرند، کمک می کند.
وی در پایان حرف‌هایش تاکید کرد: بهتر است ترانه‌سراهای جوان در سروده‌هایشان پرسشگری و جسارت داشته باشند تا دچار تکرار و تقلید نشوند. برگزاری چنین جلساتی بسیار موثر و مفید است و پیشنهاد می‌کنم به تولید نیز منجر شود و ترانه‌های برگزیده برای تبدیل به قطعه موسیقی انتخاب شوند تا انگیزه بیشتری وجود داشته باشد.
پس از سخنان صادق کرمیار، ابراهیم اسماعیلی اراضی، شاعر و میهمان ویژه این برنامه برای ترانه‌خوانی، روی سن رفت. او ضمن بیان اینکه تفاوت شعر و ترانه مانند تفاوت نقاشی و گرافیک است، بیان کرد: در شعر مانند نقاشی ممکن است اثری برای دل هنرمند خلق شود ولی معمولا در ترانه مانند گرافیک نمی‌توان سفارش را فراموش کرد و اینجاست که نقش چند مولف مطرح می‌شود.
این شاعر ادامه داد: در کنار این مسئله مهم که سفارش است، پارامتر مهم دیگر در ترانه، میزان همراهی با موسیقی است ضمن اینکه ترانه‌سرا باید متوجه باشد در چه ساحت اجتماعی قرار است کار کند.
اسماعیلی اراضی هم توصیه کرد: ممکن است بسیاری از مسائل دست شاعر را بسته باشد و او جسارت زیادی در سرودن شعر نداشته باشد اما در ترانه این‌طور نیست، فضای بازتری وجود دارد و می‌توان قالب‌ها و حرف‌های جدیدتری مطرح کرد بنابراین من هم به جوان‌ها توصیه می‌کنم هوشیارانه پیرامونشان را نگاه کنند و بدون ترس ترانه بگویند.
وی تاکید کرد: البته می‌دانیم شرایطی که در ارتباط ترانه سرا و آهنگ‌ساز و خواننده وجود دارد چندان خوب نیست ولی این را بدانیم اگر روزگاری آثار فاخری تولید می‌شده ناشی از هماهنگی این گروه با هم بوده و دست ترانه‌سرا باز گذاشته می‌شده است.
شاعر مجموعه‌های «غزل مزل»، مجموعه ترانه «با من قدم بزن» و همچنین کتاب «از عشق تا عشق» (گفت‌وگویی بلند با حسین منزوی) سپس حاضران را به شنیدن چند ترانه مهمان کرد.
نظر شما