به گزارش خبرگزاري مهر شوراي اطلاعات امنيتي آمريكا و انگليس ( BASIC ) در تحليلي به بررسي مواضع طرفهاي مختلف شركت كننده در برنامه هسته اي ايران پرداخته و راهكارهايي را نيز ارائه داده است ، كه شامل اين موارد مي شود:
* به تاخير انداختن هرگونه اقدام عجولانه در مورد تحريمها و در نظر گرفتن پاسخ ايران به طور جدي. تحريمها تنها ممكن است به ارتباطات پايان دهد و با توجه به تجربيات گذشته با شكست روبرو خواهد شد.
*حذف پيش شرطها و مد نظر قرار دادن پيشنهاد "گفتگوهاي جدي" از سوي ايران كه با تلاش واقعي براي تعيين منافع همه بازيگران شركت كننده آغازمي شود.
*مشخص كردن زمينه مشترك و كنار گذاشتن بخشهاي ناسازگار به منظورشكل دادن پيشنهادهاي مصالحه.
* انتشار يك سند توافق شده شوراي امنيت سازمان ملل متحد در زمينه خطرات امنيتي موجود با فناوريهاي متفاوت كه از سوي ايران توسعه داده شده كه هدف آن در اولويت قراردادن پيشنهادها و درخواستها بر طبق آن و جستجو براي راه حلهاي مشترك است.
*توسعه پيشنهادهاي مطرح شده گروه 1+5 در 6 ژوئن به طرف پيشنهادهاي محكم به ايران در ازاي بازرسيهاي شديدتر و كنار گذاشتن همه تمايلات به سوي بازفرآوري است.
علاوه بر اين، جامعه بين المللي بايد بر آمريكا، اسرائيل و ايران فشار وارد كند تا وارد تضمين هاي امنيتي دو طرفه به عنوان بخشي از سيستم امنيتي منطقه اي شوند و اعضاي شوراي امنيت سازمان ملل متحد بايد استقرار سلاحهاي هسته اي خود را مورد بررسي قرار دهند و با جديت بيشتري در افزايش تعهدات دو جانبه خلع سلاح شركت كنند.
"كيت پوتنام دلاني"( Keith Putnam-Delaney) و"پل اينگرام"( Paul Ingram) نويسندگان اين تحليل خاطر نشان مي كنند : نتيجه انتخابهاي سياسي در واشنگتن احتمالا آينده اين بحث و مناظره را تعيين خواهد كرد. به نظرمي رسد كه سياست به طرف ايران به سوي بازها( نومحافظه كاران) در دولت آمريكا در حال تغيير است، اما اين حكم يكجانبه تعليق غني سازي اورانيوم دولت آمريكا را تنها گذاشته است. تحريم هاي سازمان ملل متحد درخواست خواهد شد، اما چين و روسيه بسيار بعيد است كه به آن پاسخ دهند. همچنين برخي كشورهاي اروپايي در مورد استفاده از تحريم عليه ايران جنبه احتياط را نگاه داشته اند.
از سوي ديگر اتحاديه اروپا ممكن است ديدگاهي را اتخاذ كند كه با توجه به منافع انرژي و تجاري خود در آن خشونت كمتري به كار رفته و اين مسئله روشن است كه مي خواهد اين مسئله از طريق ديپلماتيك حل و فصل شود. با اين وجود، اگر اتحاديه اروپا با آمريكا در اعمال تحريمهاي محدود همراه شود، خطراتي، آن هم به طور قابل ملاحظه اي ايجاد خواهد شد. به ويژه يك راه حل كه هم به آمريكا و هم به ايران اجازه مي دهد تا نجات پيدا كنند، براي پيش بيني بسيار سخت تر مي شود. آمريكا نخواهد توانست بدون يك امتياز قابل ملاحظه از سوي ايران بازگردد ، ايران نيز تمايل نخواهد داشت كه به آساني برگ برنده اصلي خود را كه غني سازي است، كنار بگذارد. با يك تحريم محدود نيز لفاظيهاي تندورها در آمريكا افزايش پيدا خواهد كرد و احتمال اقدام نظامي عليه تاسيسات هسته اي ايران قوت خواهد گرفت.
 بايد فشارهايي بر اسرائيل وارد شود تا سلاحهاي خود را كنار بگذارد و ان پي تي را امضا كند و به گفتگوها در مورد منطقه عاري از سلاحهاي هسته اي در خاور ميانه بپيوندد |
در ادامه اين تحليل آمده است : دولت آمريكا درموقعيتي قرار ندارد كه خودش تحريم هاي ديگري را بر ايران تحميل كند . تحريمها از طريق همپيمانان آمريكا و يا از طريق سازمان ملل نيز احتمالا محدود خواهند بود و دولت ايران را قوي تر مي كند.
نويسندگان در ادامه به مفاد پيشنهاد ايران در بهار سال 2003 اشاره مي كنند كه در آن اهداف ايران براي باز كردن باب گفتگوها با آمريكا به طور واضحي نشان داده شده كه در آن ايران خواستار اين موارد شده است:
* پايان دادن به اظهارات خصمانه و مداخله آمريكا در ايران؛
* پايان دادن به همه تحريمها؛
* ايجاد يك عراق كاملا دموكراتيك، حمايت ازغرامات جنگي( و پرداخت آن به ايران) و احترام به منافع قانوني ايران در عراق؛
* دستيابي به فناوري هسته اي، شيميايي و بيوتكنولوژي براي اهداف صلح آميز ؛
* تاييد منافع امنيتي قانوني ايران در منطقه،
* پيگرد سازمانهاي تروريستي ضد ايراني و به ويژه مجاهدين خلق(گروهك منافقين).
نويسندگان مي افزايند : بنابراين ايران تاحدي به طور قابل توجيهي احساس مي كند كه داراي موضع مستحكمي در مذاكره است كه هيچگاه از سوي دولت آمريكا و دولتهاي اروپايي به رسميت شناخته نشده است.
به گزارش خبرگزاري "مهر" پوتنام و اينگرام خاطر نشان مي كنند : اتحاديه اروپا( انگليس، فرانسه و آلمان) طي سه سال با ايران مذاكره كرده اند و مسئله هسته اي ايران يك مورد آزمايش براي سياست خارجي آنها پس از اختلافاتي است كه بين آنها با حمله آمريكا به عراق ايجاد شد. اما بسياري از اعضاي اتحاديه اروپا تمايلي به آتش افروزي بيشتر و يا تحويل فرصتهاي تجاري بيشتر و منابع ضروري انرژي به چين و روسيه ندارند. مخالفت با اقدام نظامي نيز در حال حاضر در بين اتحاديه اروپا رو به گسترش است، اگر چه رهبران كليدي از جمله "توني بلر" و " آنجلا مركل" نخواسته اند اين گزينه را رد كنند و معتقدند كه اين تهديد ابزار مهمي براي مذاكره است.
|
تحريمها در كوتاه مدت وضعيت را بدتر مي كنند. ايران ممكن است با تحريم نفتي به اين اقدام پاسخ دهد و از سويي اين اقدام به انسجام هر چه بيشتر مردم ايران منجر مي شود . |
از سوي ديگر فرصتها براي ممنوعيت تهيه مواد به ايران از طريق مرزهايي كه در آن كشورهايي هستند كه با آمريكا همكاري ندارند، از بين مي رود. ممنوعيت جلوگيري از انتقال مواد در خليج فارس مي تواند آتشي را برافروزد. راضي كردن تعداد كافي شركاي كليدي تجاري با ايران تا با قرباني شدن خود در اين امر توافق كنند، يك اقدام ديپلماتيك عظيم خواهد بود.
BASIC در ادامه به تبعات اقدام نظامي عليه ايران اشاره مي كند و مي نويسد : حمله زميني به ايران بعيد به نظر مي رسد . حمله تسليحاتي نيز به ويژه پس از شكست اسرائيل در برابر حزب الله سوالاتي را مطرح خواهد كرد. مشخص نيست كه آمريكا بتواند تاسيسات مستحكم هسته اي ايران را تخريب كند. همچنين گزارش جديد كميته اطلاعاتي مجلس نمايندگان آمريكا نشان داد كه اطلاعات اين كشور از ايران ضعيف است،زيرا در مورد برنامه هسته اي ايران اغراق كرده بود. اين اقدام به تلاشهاي هسته اي ايران سرعت مي دهد ، مردم ايران را متحد مي كند و كشورهاي ديگر نيز با آن ابراز همدردي خواهند كرد.
|
اقدام نظامي به تلاشهاي هسته اي ايران سرعت مي دهد،و مردم ايران را متحد مي كند و كشورهاي ديگر نيز با آن ابراز همدردي خواهند كرد. |
نويسندگان در بخش پاياني تحليل خود راهكارهايي را ارائه مي كنند و مي گويند : از آنجا كه همه طرفها اعتراف مي كنند كه داراي زمينه هاي مشتركي هستند، فضا براي مذاكره تنها در صورتي كه يك تعهد معتبر از جانب همه وجود داشته باشد، مي تواند يافت شود. براي آغاز گفتگوها، گروه 1+5، بايد پاسخ ايران را مد نظر قرار دهند. اتحاديه اروپا و به ويژه آمريكا بايد وارد گفتگوهاي مستقيم با ايران بدون پيش شرط شوند. در اين گفتگوها بايد تضمين هاي امنيتي به ايران در مورد حمله خارجي داده شود . مشاركت با ايران در مسائل امنيتي منطقه اي نيز مي تواند به طور بالقوه بسيار مطلوب باشد.
BASIC مي افزايد: مهمتر از همه كشورهايي كه داراي سلاحهاي هسته اي هستند ، بايد به مذاكرات خود در مورد تعهدي كه آنها در كنفرانس بررسي ان پي تي ( معاهده منع گسترش سلاحهاي هسته اي ) در سال 2000 به آن ملزم شده اند ، سرعت دهند. همچنين بايد فشارهايي بر اسرائيل وارد شود تا سلاحهاي خود را كنار بگذارد و ان پي تي را امضا كند و به گفتگوها در مورد منطقه عاري از سلاحهاي هسته اي در خاور ميانه بپيوندد.
نظر شما