تصويربردار روشندل چهار دقيقه پشت دوربين رفت

بهمني كه به دليل تماس با زباله هاي هسته اي در جنوب عراق بينايي خود را به تدريج از دست داده، درباره بازگشت دوباره به ورزشگاه آزادي به خبرنگار مهر گفت: "بچه هاي گروه ورزش شبكه خبر و شبكه سه مرا غافلگير كردند. من روز پنجشنبه به ورزشگاه رفته بودم. تا اينكه بعد از چند دقيقه بچه ها مرا در جايگاه تماشاگران ديدند. با هدايت آنها كنار زمين رفتم، كاور پوشيدم، دوربين را برداشتم و با اينكه نابيناي مطلق هستم با كمك دستيار و چشم دل چهار دقيقه تصوير گرفتم."

وي ادامه داد: "بعد از يك سال دوري از كار وقتي دوربين را گرفتم احساس نكردم نابينا هستم. اشك در چشمانم جاري شده بود و با گفتن نام خانم زهرا (س) دوربين را بوسيدم و با يك انرژي عجيب چند دقيقه ضبط كردم. دوربين هرگز براي من يك جسم سرد نبوده، بلكه رفيقم بوده و هست. من هميشه با دوربين درد دل مي كنم و هرگز با آن خداحافظي نكرده ام. در واقع همين علاقه و اعتماد به نفس باعث شد دوربين را به دست بگيرم. واقعاً دلم براي دوربين تنگ شده بود. بعد از چند دقيقه خيلي از دوستان تماس گرفتند و تبريك گفتند."

بهمني كه از بنيانگذاران استيدي كم در ايران است، اشاره كرد: "من خودم اين سبك را در ايران بنيان كردم بدون اينكه آموزشي ببينم. در اين سبك بايد دوربين را با اين وزن سنگين به كمر ببنديد و بدون مانيتور ضبط كنيد. اين سبك از آموخته هاي خودم است. البته اين سبك در اروپا بوده، اما من آن را در ايران تجربه كردم."

حميد بهمني فروردين ماه سال 1382 براي انجام ماموريت به جنوب عراق و شهر بصره رفت، اما در آنجا اولين قرباني سلاح هسته اي و زباله اورانيوم ضعيف شده شد. به مرور زمان بينايي اش را از دست داد، اما دست از كار نكشيد. تا اينكه زمستان 84 بعد از برگشت از بازي ملوان انزلي كه بنا به دلايلي برگزار نشد، بينايي اش را كاملاً از دست داد.