خبرگزاری مهر - گروه جامعه: این رفتارهای غیرانسانی و غیر شهروندی که ناشی از عصبیت، بی ملاحظگی، خودشیفتگی، غرور کاذب و ... است؛ علاوه بر این که جایگاه قانون و عمل به آن را در جامعه سست می کند، آب بر آسیاب دشمن ریخته و خوراک خبری رسانه های معاند را نیز فراهم می کند.
اگر این نماینده ملت که بایستی نمونه یک الگوی مناسب از تبعیت و قانون پذیری برای مردم باشد؛ اندکی به وجدانش رجوع می کرد و پیش از چنین اقدامی به پیامدهای روانی آن و اثرات زیانباری که بر روحیه متولیان از جان گذشته نظم و امنیت جامعه می گذارد، می اندیشید، قاعدتا می دانست که ضرب المثل «بر شاخه نشستن و از بن بریدن» در این جا صدق می کند.
مجروح شدن مامور پلیس راهور در نهم مرداد ماه جاری در فرودگاه مهرآباد توسط یکی از نمایندگان مجلس، دهان به دهان می چرخد؛ چنان چه از شواهد امر بر می آید؛ مامور پلیس با توجه به وظایف محوله، موظف به کنترل مدارک هویتی و شناسایی افراد تردد کننده بوده؛ این نماینده قانوندان و قانونمند عزیزمان که قصد عبور از گیت مخصوص فرودگاه را داشته و با ممانعت مامور مستقر در محل متوقف می شود، آیا باید تهدید و هتک حرمت کند و در ادامه با وی درگیر شود. به واقع اگر ایشان در جایگاه نماینده مجلس نبود جرات چنین کارهای سخیف و ..... می کرد؟؟
بی شک کار این نماینده در شان هیچ نماینده و انسانی نیست؛ دست بلند کردن بر روی مامور راهور پلیس، سبب ساز رفتارهای هنجارشکنانه و خارج از قانون سایرین می شود و راه را بر هرگونه خلاف و حتی جرم و جنایتی باز می کند.
هرچند نمی توانیم بگوییم که قانون تمام و کمال در کشور پیاده سازی می شود و هیچ کدام از دولتمردانمان پای از حد و حدود خود فراتر نمی گذارند اما اگر قرار باشد هر کارگزاری در این نظام به دلخواه خود قانون را تعبیر و تفسیر کرده و از آن به نفع خود بهره برداری کند که دیگر قانون به چه کارمان می آید؛ بایستی مراجع قانونگذاری را تعطیل کنیم؛ اصلا خانه ملت هم دیگر کاربردی نخواهد داشت.
پلیس در میانه کنش ها و واکنش های هنجارپذیر و ناهنجار جامعه قرار دارد و در هر دو مورد از یک طیف مورد تقدیر و تشویق است و در طیفی دیگر با عتاب و خطاب مواجه می شود.
به تعبیری ساده تر، پلیس این روزها «مرغ عزا و عروسی شده» هرچه شود او را سر می برند؛ اگر با قانون شکنی مبارزه کند و در مقابل جرایم و تخلفات بایستد به سخت گیری و اجرای افراطی قانون متهم می شود اگر هم به هر دلیل به سر صحنه حادثه نرسد و یا دیر برسد متهم می شود به عدم انجام وظیفه و مماشات با خلافکار جماعت. «امان از این یک بام و دو هوا».
البته ما به جای نیروی انتظامی نیستیم و نمی توانیم در این باره تصمیم بگیریم اما به نظر می رسد اقدام پلیس برای شکایت از نماینده برای جلوگیری و اپیدمی شدن و نشر این نوع رفتار ناپسند و دون شان انسان،خوب بود تا همگان بدانند که هتک حرمت پلیس کار ناشایستی است که بی پاسخ نمی ماند.
نا گفته پیداست اگر قرار باشد هر کس حتی به حق هم شده دست بر روی پلیس بلند کند و یا حرمت مامور پلیس را زیر پا بگذارد دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود؛ این رفتار وقتی از سوی کارگزاران و مسئولین بلند پایه نظام انجام شود بی شک راه را برای بر هم زنندگان نظم و قانون و خلافکاران باز می گذارد تا هر چه بیشتر حقوق دیگران را تضییع کنند و دیگر به بازدارندگی پلیس وقعی ننهند.
در هیچ کجای دنیا کسی جرات نمی کند پای در حریم پلیس گذاشته و مامور را به باد کتک بگیرد و در انتها نه تنها از عمل خود شرمگین و سرافکنده نبوده و قصد پوزش نداشته باشد بلکه انتظار عذرخواهی نیز داشته و بدون هیچ گونه مجازاتی سر کار خود گیرد و برود.
البته این حادثه وجهه دیگری نیز داشت؛ پلیس نشان داد به واقع برایش وکیل و وزیر تفاوتی ندارد و در هنگامه مواجهه با قانون همه افراد سوای شخصیت های حقیقی و حقوقیشان در برابر قانون یکسان هستند.
پلیس نشان داد هیچ گاه چشم خود را بر روی بی قانونی، تخلفات و... نمی بندد؛ که اگر این گونه باشد فلسفه وجودی اش به کلی زیر سئوال می رود.
شق دیگر ماجرا نیز بر این امر تاکید دارد که از آن جایی که نمایندگان ملت وظیفه قانونگذاری را به عهده دارند انتظار نمی رود خودشان را از این مهم مجزا دانسته و قانون شکنی کنند.
نظر شما