ستاد مشترك ارتش طرحي تهيه كرد كه مبناي عمليات نصر ( هويزه ) قرار گرفت . در اين طرح چهار مرحله پيش بيني شده بود كه در مرحله اول ، جفير و پادگان حميد ؛ در مرحله دوم ، كوشك و طلاييه و ايستگاه حسينيه ؛ و در مرحله سوم ، خرمشهر آزاد مي شد .در مرحله چهارم نيز تك به داخل خاك عراق به منظور تصرف حومه بصره ( تنومه ) ادامه مي يافت .
مرحله اول عمليات در ساعت 10 صبح 15/10/1359 آغاز شد . ابتدا تيپ 3 لشكر 16 زرهي ارتش با دو گروهان از سپاه پاسداران حركت سريعي را از محور ابوحميظه - سوسنگرد آغاز كردند و با استفاده از شكاف موجود در مواضع دشمن در محور كرخه كور ، به پشت اين مواضع رخنه كردند و تا بيست كيلومتري شرق هويزه پيش رفتند . تيپ 1 لشكر 16 با 5 گروهان از نيروهاي سپاه پاسداران كه قرار بود از هويزه حركت كنند ، با سرعت كمتري به سمت جنوب كرخه كور پيشروي كردند . به اين ترتيب نيروهاي خودي با موفقيت توانستند حدود 30 كيلومتر پيشروي كنند و تيپ 43 زرهي ارتش عراق را به محاصره كامل درآورند . در محور فارسيات ، نصب پل و عبور دو گردان از لشكر 92 از كارون با تأخير انجام شد كه اين تأخير زيان آور بود .
همچنين به علت اين كه مين هاي منطقه مين گذاري شده جمع آوري نشده بود ، سه تانك خودي روي مين رفتند و حركت ستون در جناح فارسيات متوقف گرديد . نيروهاي جناح چپ محور فارسيات هم با مختصر پيشروي در 300 متري غرب رودخانه متوقف شدند و به همين علت ، در اين محور دست يابي به جاده اهواز - خرمشهر ميسر نگرديد و جاده در اشغال دشمن باقي ماند . از سوي ديگر ، يگانهاي موفق خودي كه در جنوب كرخه كور پيروزي بزرگي به دست آورده بودند از اقدامات تأميني غافل شده و اقدامات مهندسي ضروري را كه براي تحكيم مواضع بدست آمده و حفظ پيروزي لازم بود ، انجام ندادند . لذا نيروها و تجهيزاتي چون تانكها و نفربرها بدون هيچ گونه جان پناه ، سنگر و خاكريزي در دشت باز باقي مانده و جاي مناسبي براي استقرار نداشتند . بدين ترتيب عدم موفقيت در جناح فارسيات موجب ناقص ماندن مرحله اول عمليات شد و نيروهاي محور كرخه كور براي پيشروي در عمق ، از جناح چپ خود تأمين نداشتند ، ضمن اين كه جناح راست آنها نيز خالي بود .
مرحله دوم عمليات در ساعت 8 صبح 16/10/1359 آغاز شد . نيروهاي زرهي و پياده به سوي پادگان حميد و جفير حركت كردند . نيروهاي سپاه پاسداران حدود يك كيلومتر جلوتر از قواي زرهي و از دو سمت جاده پيش مي رفتند . ساعتي بعد ، آتش دشمن شدت گرفت ، طوري كه پيشروي متوقف شد . ساعت 14 دستور مؤكد پيشروي از بي سيم ها شنيده مي شد . اما بعد از حدود 500 متر پيشروي ، حملات هواپيماهاي دشمن نيروها را متوقف كرد . در ساعت 16 نيز دستورات صادره همچنان بر مقاومت و ايستادگي تأكيد داشت ، اما دقايقي بعد ، عقب نشيني نيروهاي زرهي آغاز شد در حالي كه نيروهاي پياده از عقب نشيني خبر نداشتند، به همين دليل در منطقه جا مانده و به محاصره دشمن افتادند و پس از درگيري با يك ستون تانك عراقي ، 140 تن از پاسداران و نيروهاي داوطلب - از جمله عده اي از دانشجويان پيرو خط امام - به همراه فرمانده شان ( حسين علم الهدي ) به شهادت رسيدند .
پس از عمليات نصر ، رزمندگاني كه در 500 متري جنوب كرخه كور مستقر بودند زير آتش شديد دشمن ، بدون سنگر دفاع مي كردند ، در حالي كه سنگرها و سلاح هاي دشمن بر آنها و جاده تداركاتي شان مسلط بود . با كاهش تدريجي توان مدافعان ، عراقي ها در روز 18/10/1359 خود را به كرخه كور نزديك كردند طوري كه نيروهاي خودي ناچار به عقب نشيني شدند . آنها براي جلوگيري از نفوذ دشمن به شمال كرخه كور ، پل واقع در حمودي فردوس را تخريب كردند .
روز بعد نيروهاي زرهي دشمن در جنوب هويزه و كرخه كور مستقر شدند . روز 21/10/1359 نيز حدود 50 تانك در 500 متري جاده سوسنگرد - هويزه در نزديكي ساريه موضع گرفتند . در جنوب شرقي هويزه هم نيروهاي ديگري از دشمن تا 2 كيلومتري شهر پيشروي كردند و شهر را زير آتش خود قرار دادند . در ساعت 15 همين روز جاده هويزه - سوسنگرد از سمت چپ در معرض گلوله هاي مستقيم تانك هاي دشمن قرار گرفت و در نتيجه امكان هرگونه تردد از قواي خودي سلب شد . به اين ترتيب عراقي ها از دو سمت هويزه را مورد تهديد قرار دادند و به تدريج محاصره را تنگ تر كردند . با نزديك شدن خطر اشغال هويزه ، دستور تخليه هويزه صادر شد .
با گذشت 30 ساعت از صدور اين دستور ، حدود 300 تن از مدافعان شهر هويزه ، ساعت 23 روز 22/10/1359 به سمت سوسنگرد حركت كردند . دشمن با توجه به تجاربي كه از جريان مقاومت مدافعان در سوسنگرد و خرمشهر كسب كرده بود ، قصد داشت با پيشروي گام به گام و محتاطانه ، محاصره شهر را از چهار طرف كامل كند و هنگامي كه شهر كاملا تخليه شده و ديگر مقاومتي در آن وجود ندارد وارد هويزه شود . بر همين اساس در روز 23/10/1359 يك گردان تانك و يك گردان پياده از ارتش عراق در 1500 متري شرق هويزه موضع گرفتند و نيروهايي كه از دو روز قبل در شمال غربي هويزه ، در 500 متري جاده هويزه - سوسنگرد ( در مقابل روستاي ساريه ) مستقر بودند، پيشروي كرده و جاده را در اختيار گرفتند و در روز 25/10/1359 در حالي كه هويزه زير آتش قواي زرهي دشمن قرار داشت ، يك گردان پياده عراق خود را به روستاي ساريه رساند و در آنجا مستقر شد .
به اين ترتيب ، هويزه علاوه بر شرق و جنوب از سمت شمال و غرب نيز محاصره شد و دشمن كه هراسناك از شهر خالي هويزه ، پنج شبانه روز گرداگرد آن موضع گرفته بود ، در تاريخ 27/10/1359 وارد آن شد و چند تانك را براي تأمين در داخل شهر مستقر كرد و افراد پياده با اطمينان از نبودن نيروهاي مقاومت ، به غارت منازل مردم مشغول شدند . و اين پاياني غم انگيز براي عمليات نصر ( هويزه ) بود .
نظر شما