به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، یک تیم تحقیقاتی در مرکز تحقیقات کشاورزی روتامستد انگلستان از مهندسی ژنتیک برای تولید روغن ماهی در گیاهان استفاده کرده است. در این پژوهش دانه‌های روغنی کاملینا به عنوان منبع جایگزین و پایدار برای روغن ماهی مورد مطالعه قرار گرفت.
این دانشمندان انگلیسی نزدیک به دو دهه در مورد استفاده از گیاهان برای تولید روغن ماهی مطالعه کرده اند.
پروفسور جاناتان نایپر سرپرست این تیم تحقیقاتی با اعلام اینکه نتایج آزمایش‌های میدانی موفقیت آمیز بوده است، گفت: هدف از این طرح پژوهشی استفاده از گیاهان برای تامین فرآورده‌هایی است که تاکنون از طریق ماهی تولید شده اند.
وی با بیان اینکه کاهش ذخایر جهانی ماهی یک نگرانی جدی برای محیط زیست و امنیت غذایی است، با این حال مصرف ماهی همچنان رو به افزایش است ادامه داد: با تولید روغن ماهی در مزارع صید ماهی کاهش می یابد. تامین تقاضای روز افزون ماهی ها نباید موجب از بین رفتن ذخایر جهانی ماهی و تهدید سلامت اقیانوس ها شود.
سرپرست این تیم تحقیقاتی افزود: بنابراین برای اینکه جمعیت رو به افزایش جهان از مزایای مصرف ماهی بهره‌مند شوند ما به شیوه دیگری برای تامین روغن های ماهی نیاز داریم. دستاورد این پژوهش به تامین تقاضای روز افزون مصرف ماهی و پایداری آبزی پروری کمک شایان توجهی خواهد کرد.
روغن ماهی در واقع به وسیله میکروب هایی تولید می شود که در شبکه غذایی دریایی ساخته می شود. این میکروب ها در محیط هایی غیر از دریا موجود نیستند. بنابراین ماهی هایی که از دریاها صید می شوند تنها منابع امگا سه در زنجیره ی غذایی ما هستند. ماهی های پروش یافته در محیط های غیر دریایی هم با روغن امگا ۳ که از ماهی های دریایی به دست آمده است تغذیه می شوند.
اسیدهای چرب غیر اشباع امگا ۳ برای حفظ سلامتی بسیار مهم هستند و به جلوگیری از بیماری های قلبی و سکته مغزی کمک می کنند. مصرف این روغن سلامت روحی را نیز به همراه دارد.
دانه های روغنی کاملینا به طور طبیعی حاوی مقدار زیادی امگا سه هستند. اما این اسیدهای چرب درکاملینا زنجیره کوتاهی دارند؛ در حالی که اسیدهای چرب امگا ۳ که از مزایای سلامتی برخوردارهستند دارای زنجیره های بلند هستند.
برای تغییر این ویژگی، پژوهشگران در مرکز تحقیقاتی روتامستد ژن های مصنوعی شبیه به ژن هایی که در جلبک ها یافت می شود را وارد کاملینا کردند. آن ها موفق شدند گیاهان تراریخته ای را تولید کنند که داری مسیر بیوشیمیایی برای تولید روغن امگا ۳ با زنجیره بلند هستند. این روغن می تواند از بذر این گیاهان استخراج شده و به عنوان یک جایگزین پایدار برای روغن ماهی که از دریا تهیه می شود، مصرف شود.
این دانه های روغنی تراریخته علاوه بر اینکه یک منبع پایدار برای روغن ماهی محسوب می شوند مزایای دیگری هم دارند. روغنی که از ماهی ها استخراج می شود ممکن است آلوده به فلزات سنگین باشد. اما در روغن به دست آمده از کاملینای تراریخته این امکان وجود ندارد.
نظر شما