خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل- مریم خرمائی: اوایل ماه میلادی جاری (ژانویه ۲۰۱۸)، جمعی از دانشمندان، فلاسفه و فعالین حقوق بشر که در میان آنها چهره‌های برجسته‌ای چون «نوام چامسکی»، «مایکل والزر» و «مایکل هاردت» به چشم می خورد، با نوشتن نامه‌ای سرگشاده درباره به واقعیت پیوستن تهدید ترکیه مبنی بر حمله به عفرین سوریه هشدار دادند.
در این نامه از آمریکا، ایران و روسیه خواسته شد تا از عدم تجاوز نظامی ترکیه به این منطقه عمدتاً کردنشین، اطمینان حاصل کرده و مانع از تکرار فاجعه کوبانی شوند.
در همین راستا، خبرنگار مهر مصاحبه ای با پروفسور «مایکل والزر» یکی از نویسندگان این نامه انجام داده است.
والزر از فیلسوفان سیاسی برجسته آمریکا است و در‌حال‌حاضر پروفسور مؤسسه «مطالعات پیشرفته» دانشگاه «پرینستون» است. موضوع آثار او دامنه وسیعی را در برمی‌گیرد که از آن جمله می‌توان به جنگهای عادلانه و ناعادلانه، ملی‌گرایی، قومیت، عدالت اقتصادی، نقادی اجتماعی، بنیادگرایی، تساهل و اجبار سیاسی اشاره کرد. از وی تاکنون ۲۷ کتاب و بیش از ۳۰۰ مقاله به چاپ رسیده است.
وی احیا کننده نظریه جنگهای عادلانه و ناعادلانه است.
*لزوم نگارش این نامه چه بود؟
نگارش این نامه با توجه به تهدید ترکیه مبنی بر حمله به جامعه کردی شمال سوریه (که اکنون تحقق یافته است) از فوریت برخوردار بود. کردها یکی از اقوام خاورمیانه هستند که بیش از همه نیازمند حفاظت یا در واقع برخورداری از شرایطی مطلوب هستند. برخی معتقد هستند حتی اگر دولت هم نشود، باید ساکن هرکجا که هستند، درجه‌ای از خودمختاری را داشته باشند.
*چرا جامعه بین‌الملل تهاجم ترکیه به عفرین را محکوم نمی‌کند؟
نمی‌توان روی جامعه بین‌الملل برای دفاع از برخی امور حساب کرد؛ در واقع چیزی به نام جامعه بین المللی نداریم. از آنجا که هیچ‌کس حاضر نیست به‌خاطر کردها بجنگد، هیچ‌کس هم مایل نیست تهاجم ترکیه را محکوم کند. برخی اعتقاد دارند که آمریکا باید دست‌کم تسلیحات مورد نیاز کردها برای جنگ با ترکیه را در اختیارشان بگذارد؛ اما من به اینکه چنین کاری را انجام می‌دهیم شک دارم.
*حضور آمریکا و ترکیه در سوریه به یک شکل است. هردو آنها بدون اجازه دولت سوریه در این کشور هستند. نظر شما در این‌باره چیست؟
جنگ داخلی به این معنی است که مشروعیت حاکم مورد رقابت واقع شده است. من به دعوتی که از جانب کردها باشد، راضی هستم (البته از بابت داشتن چنین دعوتنامه‌ای مطمئن نیستم).
به عقیده من، روسیه و ایران از دولتی حمایت می‌کنند که از نوعی وجاهت قانونی در جمع دولت‌ها برخوردار است. برخی گروه‌های مخالف سوریه هم هستند (منظور داعش نیست) که نزد برخی وجاهت اخلاقی دارند حال‌آنکه شاید وجاهت قانونی نداشته باشند. باید دید که ترجیح شما ایستادن در کدام سمت است.
نظر شما