به گزارش خبرگزاری مهر مهندس حسن بنیانیان رئیس حوزه هنری در مقاله ای به بحث حوزه های علمیه و ضرورت بهره گیری از شیوه های نوین پرداخته و آورده است : نگاهی به سرعت تحولات در تغییرات فرهنگی جامعه و هشدارهای مداوم مقام معظم رهبری برای هر فرهیخته دلسوز، این نکته را روشن می سازد که در زمانی که رهبر معظم انقلاب از تهاجم فرهنگی دشمن به عنوان "ناتوی فرهنگی" نام می برند و با این عنوان این نکته را گوشزد می کنند که امروزه تمامی هسته های مبارزه که علیه انقلاب اسلامی شکل گرفته و هر کدام به دلیلی مبارزه فرهنگی با اسلام ناب محمدی (ص) را هدف خود قرار داده به این نتیجه رسیده اند که باید در یک پیوند سازمان یافته با یکدیگر متحد شوند تا توان مهار این پدیده قرن را پیدا کنند روشن است که در طرف جبهه خودی، قبل از هر گروهی بر عالمان و طلاب فرهیخته و دلسوز فرض است که در کنار تعمیق مستمر فکر و اندیشه خوش، متناسب با اهداف و رسالتی که برای خود تعریف می کنند، خود را به بهترین ابزار روز، برای انتقال پیام انقلاب اسلامی و افشای توطئه های دشمن مجهز سازند .
بدون شک در شرایط گذشته، حال و آینده همواره انواع هنرها به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای انتقال پیام نقش ایفا کرده است، اما اینک هنر در پیوند با فناوری های نوین و بهره گیری از همه پیشرفت های علمی در حوزه های روانشناسی و جامعه شناسی به ابزاری برتر تبدیل شده که البته باید توجه داشت در چنین حالتی تنها نقد آثار و فعالیت های موجود و در مقابل دوری جستن از عرصه های هنری نمی تواند راهگشای مشکل باشد.
حضور طلاب جوان در عرصه های مختلف از جمله شناخت انواع هنرها، کشف و پرورش استعدادهای خاص خود، ظرفیت شناسی در انواع هنرها برای تبلیغ ابعاد مختلف دین الهی، قدرت نقد عالمانه از آثار هنری، توان رهبری و مدیریت هنرمندان جوان، عرصه های مختلفی است که می تواند بخشی از نیاز جامعه را تأمین کند. از طرف دیگر، یکی از بسترهای مهم تعمیق و توسعه هنر دینی، افزایش مخاطب جوان برای فعالیت های هنری دینی است، این معنا محقق نمی گردد مگر آنکه در تمامی فعالیت های تبلیغی دینی و مراسم مذهبی، تا حدی که چارچوب های شرعی اجازه می دهد از انواع ابزارهای هنری بهره گرفته شود تا هنرمندان مسلمان احساس کنند تقاضای گسترده برای آثار آنان وجود دارد که این اتفاق در ارتقاء کیفی آثار این حوزه بسیار تأثیرگذار خواهد بود .
فعالیت های محدود مساجد و عالمان دینی در قالب اقامه نماز جماعت و برپایی بعضی از شعائر دینی و دور بودن از فعالیتهای هنری جوان پسند و نشاط آوری که در خدمت اشاعه اخلاق و معنویت است، اختصاص مباحث دینی به کانال های خاص تلویزیونی و رادیویی برای عرضه معارف الهی و ارائه آن در قالب سخنرانی ها و دور بودن بسیاری از روحانیون از عرصه های متنوع فعالیتهایی که جوانان در آن حضور دارند، همه جلوه هایی از جداسازی دین از عرصه های زندگی است که با ضرورت حضور دین در متن زندگی روزمره و اصل حکومتی دینی، منافات دارد و زمینه ای برای نفوذ و حضور افکار دشمنان اسلام در خلاء های ایجاد شده است .
امروزه یکی از عرصه های حضور افکار بیگانه عرصه انواع هنرها، بویژه ادبیات و سینما است. ساخت چند فیلم سینمایی با ظاهر دینی، انتشار چند کتاب ادبیات، آن هم برای درصد محدودی از جوانان که گرایش مذهبی دارند، نباید ما را از ضرورت ارتباط با اکثریت جوانان جامعه که لازمه آن مجهز شدن کامل به ابزارها و راهکارهای مناسب است باز دارد، چرا که در یک تحلیل جامعه شناسانه، برای تحولات آینده جامعه خودی، این نکته روشن می شود که ایجاد عادت در مردم ما برای دیدن تلویزیون و ماندن جوانان در خانه که در شرایط گذشته و حال می توانست و می تواند جوانان را از مفاسد اجتماعی دور سازد، با تسلط ماهواره ها و توسعه اینترنت، در آینده، زمینه ساز فساد بیشتر و انتقال پیام های دشمن خواهد شد و روزی فرا می رسد .
اما آیا در جامعه ما به اندازه کافی محیط سالم جوان پسند وجود دارد؟ مصلحت اندیشی و آینده نگری ایجاب می کند که جامعه اسلامی به بازسازی نهادهای اصیل سنتی خویش اهتمام جدی بورزد، یعنی با احیاء نقش تاریخی مساجد، گسترش و تعمیق جلسات مذهبی خانگی و محلی، منطقه ای و شهری و تنوع بخشیدن به کارکرد آنها، این جلسات و مراسم را برای تمامی اقشار، در هر گروه سنی و با هر حدی از گرایش های دینی و جذاب کند .
تحقق چنین راهبردی، مستلزم حفظ و توسعه مفاهیمی چون وقف، نذر، ادای وجوه شرعی و تداوم حضور مردم در تأمین منابع مالی از یک طرف و حضور نسلی فعال از روحانیون و طلاب در تمامی نقاط شهرها و روستاها از طرف دیگر، به علاوه وجود نسلی از عاملان دینی است که قدرت رهبری و مدیریت بهره گیری از ابزارهای روز از جمله انواع هنرها را برای هدایت و اداره مراکز دینی و جلسات مذهبی داشته باشند و از این جهت است که مقوله شناخت و کاربرد هنر یکی از مسائل مهم حوزه های علمیه خواهد بود که امید است با جوشش این مسئله از متن حوزه های علمیه، ضمن حفظ قداست تاریخی این نهاد ارجمند، سرعت تحولات سازنده آن را روز افزون سازد.
نظر شما