دردی دیگر بر دردهای فوتبال ایران / عوام فریبی به جای مسئولیت پذیری

به گزارش خبرنگار مهر، طی دو روز گذشته حذف استقلال سوژه اول همه محافل ورزشی بوده است. تا پیش از این نیز صحبت از استقلال بود. آنجا که همه می خواستند بدانند چرا این تیم خوب بازی نمی کند، آنجا که همه سردرگم بودند مدیرعامل این تیم چه کسی خواهد شد، آنجا که مردم در تلاش بودند تا از وضعیت یونگ باخبر شوند ، آنجا که... و امروز دوباره حرف استقلال است.

استقلال، نه ، فوتبال ایران دچار محرومیت شده است. طی چند سال گذشته، چه در زمان ریاست محمد دادکان و چه در زمان حاضر، فوتبال ایران به اندازه کافی تحقیر شده است. درجایی که سازمان ورزش به عنوان متولی اصلی فوتبال می بایست نقشی بزرگ و اساسی در حل معضلات ورزش کشور داشته باشد نه تنها مرهمی بر دردی نشد بلکه دردی بر آلام ورزش نیز افزود.

ماجرای اختلاف سازمان با رییس فدراسیون فوتبال وقت که می توانست با دیپلماسی و درایت به شکل معقولی حل شود ، به گره ای کور تبدیل شد و در نهایت تعلیق شدیم. امروزهم این اختلاف می تواند باعث حذف فوتبال ایران از نقشه فوتبال جهان شود و گویا شوک اولیه کارگر نیفتاده و در حالی که موعد تعیین شده فیفا به روزهای پایانی نزدیک می شود ، مسئولان سازمان تربیت بدنی و کمیته شش نفره هنوز درهماهنگی کامل نیستند.

امروز صحبت از حذف استقلال است که البته صحبتی است بس جدی. مسئولان باشگاه استقلال طی این مدت به عوام فریبی دست زده اند و همچون همیشه از ارائه پاسخ شفاف طفره می روند. نباید فراموش کرد استقلال یک باشگاه دولتی است و برای یکایک مردم ایران در حکم حق الناس به حساب می آید. در واقع صعود این تیم به رقابت های لیگ قهرمانان آسیا با هزینه بیت المال بوده و از جیب مردم خرج شده است. مسئولان این تیم و بیشتر آنانکه مسبب حذف استقلال از این رقابت ها شده اند باید استیضاح شوند و پاسخ دهند. اگر این موضوع و این جریمه اندکی سختگیرانه به نظر می رسد برای این است که مماشات برای ما به یک عادت تبدیل شده است. آنان که در هر کلامشان از ولی(ع) و نبی (ص) سخن می آورند هنوز نمی دانند که ایشان چقدر به حق الناس اهمیت می دادند و پندهای فراوانی در این خصوص برای ما به میراث گذاشته اند.

روایت شده شبی عقیل برادر حضرت علی (ع) به نزد ایشان می رود و از آنجا که مولای متقیان مشغول رسیدگی به امور بیت المال بوده، چراغ را خاموش می کند و چراغی دیگر که روغن چراغ خودش در مخزن آن بوده را روشن می کند تا بدین وسیله به اندازه سرسوزنی از سوخت بیت المال صرف امور شخصی اش نشود.

اما امروز می بینیم تیمی مثل استقلال با صرف هزینه و خون دل خوردن های فراوان راهی لیگ قهرمانان آسیا می شود اما به سبب اهمال، براحتی از این مسابقات کنار گذاشته می شود. دردآورتر آن است که مسئولان این تیم به جای گردن نهادن به آنچه قوانین می گوید ، خود را مبرا از هرگونه خطایی می دانند و بی شک در صورتی که استقلالی ها مقصر نباشند مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا تقصیرکارند که باور این موضوع به این می ماند که روز را انکار کنیم.

در واقع بی برنامگی و هرج و مرج دراین چند سال در ورزش ما بحدی بوده که اگر بدتر از این هم برایمان درنظر بگیرند، جای شگفتی ندارد.

قلعه نویی گویا به طنز گفته که مدارک استقلال در کشوی کنفدراسیون گم شده است. در واقع این نوع بی برنامگی ها در فوتبال و ورزش ما وجود دارد و نه سیستم اداری آنها که به تجربه ثابت شده کمتر اشتباه می کنند. شاید اگر او دوشغله( شاید هم بیشتر) نبود، آن قدر وقت داشت که به امور باشگاه استقلال بپردازد. حذف استقلال از لیگ قهرمانان آسیا تبعات تلخی در پی خواهد داشت که قطعا گریبان تیم ملی کشورمان را خواهد گرفت.

سازمان تربیت بدنی باید به طور جدی به این موضوع رسیدگی کند و عاملان این فاجعه را شناسایی و تصمیمات بجا و مقتضی را در خصوص ایشان اتخاذ نماید چرا که استقلال زیر مجموعه و تحت حمایت این سازمان است. شاید مدیران استقلال بهتر باشد به جای منت نهادن بر سر تیم ملی از بابت اینکه اجازه داده اند قلعه نویی همزمان سرمربی تیم ملی و مدیر سازمان فوتبال باشگاه استقلال باشد ، به فکر پاسخی مناسب برای یکی از بزرگ ترین گاف های تاریخ ورزش کشور باشند.

کنفدراسیون فوتبال آسیا سال گذشته به همین خاطر چهار تیم از تایلند و اندونزی را از دور رقابت ها حذف کرد و به نظر نمی رسد از قوانین عدول کند. البته شاید در نهایت همان بشود که قلعه نویی در جمع خبرنگاران گفت:"جریمه اش را می دهیم و درست می شود." اما به راستی این جریمه قرار است از کیسه چه کسی خرج شود؟