علیرضا داوری در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار اداشت: روابط ایران وآمریکا امروز به نقطه ای رسیده که ادامه وضع موجود برای طرفین غیر قابل پذیرش است که این مسئله از سوی آمریکا که به شدت سیاست خاورمیانه ای خود را با شکست دنبال می کند، از حساسیت بیشتری برخوردار است.
وی افزود: امروز دو راه حل برای کاخ سفید وجود دارد، اول اینکه صورت مسئله را پاک کند و در راستای براندازی نظام اسلامی تلاش کند، اقدامی که در طول 28 سال گذشته از سوی آمریکا دنبال شده و هیچ نتیجه ای جز شکست دیپلماتیک برای کاخ سفید به دنبال نداشته است و راه حل دوم مذاکره با ایران است.
به گفته داوری ، گزینه اول اولویت نخواهد بود، زیرا جنگ و یا هر اقدامی علیه کشوری مانند ایران و در افتادن با نیروی مردمی و مشروعیت کامل نظام اسلامی غیر ممکن و پر هزینه خواهد بود و منجر به شکست آمریکا خواهد شد.
استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل بین الملل ادامه داد: در شرایط کنونی عقل سلیم حکم می کند که آمریکا راه کم هزینه تر ومعقولانه دیپلماسی را انتخاب نماید، چنانچه هم اکنون بسیاری با این امید به دولت جرج بوش فشار وارد می کنند تا با ایران گفتگو کند که امیدوارند تجربه همکاری ایران در افغانستان بار دیگر تکرار شود.
داوری یاد آور شد: اکنون نسبت به زمان نسبت گذشته و تغییر فضای سیاسی در ایران وآمریکا نسبت به سال 2001 بوجود آمده است، در آن زمان همکاری تهران و واشنگتن به سوی یک پیروزی مشترک بود اما تنها چند هفته پس از آنکه حامد کرزای رئیس جمهوری افغانستان سوگند یاد کرد جورج بوش رئیس جمهوری آمریکا، ایران را در زمره محور شرارت قرار داد که این مسئله به عنوان پاداش کمک های تهران در افغانستان بود و جمهوری اسلامی را بسیار شگفت زده کرد.
وی خاطر نشان کرد: پس از یک سال و اندی پس از تهاجم به عراق، روابط دو طرف به حال تعلیق در آمد و از آن زمان به بعد موضوع هسته ای ایران و همچنین اتهام هایی که آمریکا به ایران می زد و بازداشت اتباع ایرانی - آمریکایی از سوی تهران، وضعیت را وخیم تر کرده که تمام این مسائل جو بی اعتمادی را نسبت به سیاست های آمریکا نشان داد بنابراین اگر ایران در خصوص مذاکره با آمریکا با مدیریت هوشمند صبر و زمان حرکت می کند به خاطر بی اعتمادی به کاخ سفید است.
داوری گفت: اما نکته اساسی در خصوص عراق و مذاکرات دو طرف به خاطر اهداف مشترک بسیار طرفین در عراق مانند افغانستان است، هیچ کدام خواهان تجزیه عراق نیستند و هر دو از دولت نوری المالکی نخست وزیر عراق حمایت می کنند و در حقیقت ایران ممکن است تنها همسایه عراق باشد که دارای منافع مشترک بسیار با واشنگتن است اما متاسفانه بر خلاف سیاستهای مثبت وجهانی ایران، آمریکا هر بار وضعیت را نا امید کننده می کند.
این استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل بین الملل گفت:هر کدام از طرفین مذاکره از چانه زنی بیشتری برخوردار باشند به همان اندازه به امتیازات بیشتری در راستای منافع ملی خود دست خواهند یافت و در عرصه بین المللی کشوری که انحصار تولید یک کالای استراتژیک را دارد نفوذ خاص سیاسی بیشتری را در میان کشورهای دنیا برخوردار است که با این پشتوانه می تواند منافع خود راتامین و قدرت چانه زنی را بالا برد و در نظام سیاسی پشتوانه مردمی اصلی ترین و مهمترین فاکتور قدرت چانه زنی سیاسی است که هر چه فراگیرباشد به همان میزان باعث قوی شدن موقعیت خواهد شد در این مورد مطمئنا ایران دارای موقعیت بهتری است که باید دستگاه دیپلماسی از آن استفاده نمایند.
وی خاطر نشان کرد: مهمترین راهکار و سیاست قابل قبول در خصوص مسائل هسته ای نیز انتخاب طرف مذاکره در آتیه است این نکته را مورد توجه قرار دهیم که نگاه و سیاست های آمریکا و اروپا در خصوص مسائل هسته ای ایران یکی است، با این تفاوت که در یک هماهنگی جهانی اروپا نقش طرفدار گفتگو را بازی می کند اما جاهایی که نوبت به تصمیم گیری می شود حرف آمریکا لازم الاجرا است.
وی افزود: در توافقات ایران واروپا نظرات آمریکا نیز ملحوظ شود زیرا در نبود آمریکایی ها توافق بیهوده و بی اساس است، بنابراین باید این واقعیت را باید بپذیریم که طرف اصلی ما در مسئله هسته ای آمریکا است نه اروپا لذا منافع ملی ایجاب می کند تا با حفظ حقوق مسلم جمهوری اسلامی ایران در استفاده از فناوری هسته ای به نظرات آمریکایی ها نیز نگاهی صورت گیرد.
داوری یاد آور شد: امروز خود مقامات آمریکایی نیز بر این باور رسیده اند که رویکرد جرح و تعدیل در قبال ایران جوابگو نیست و فقدان یک تشریک مساعی مستمر با ایران از سوی آمریکا در حال حاضر به مصالح آمریکا در مناطق از جهان زیان می رساند و خود مقامات آمریکا نیز به مذاکرات مستقیم در زمینه های خاص که مورد توجه دو طرف است مایلند.
داوری تاکید کرد: امروز در مذاکرات ایران و آمریکا در خصوص عراق به واقعیت سیاست های کلان جمهوری اسلامی ایران نظر افکند و بر اینکه واقف باشیم که بزرگترین معضل در خارج از مرزها و استفاده نکردن از زمان در دیپلماسی است در واقع باید فرایند تشریک مساعی سیاسی و گزینشی نمودار بتواند وجود مسیرهای بالقوه ثمر بخش را برای حل اختلافات بوجود آورد تا نتیجه فراهم شود در واقع نزدیکی مجدد به مذاکرات می تواند استراتژی و خط مشی را که ایران را راضی نگه دارد بوجود آورد.
به گفته وی : امروز ایران با قرار گرفتن در مسیر دیپلماتیک و با پشتیبانی و یکپارچگی بین المللی در این زمینه، می تواند موفق باشد واتخاذ اقدامات لازم و اعتماد بالایی را در خصوص فعالیت های هسته ای ایران در عرصه جهانی بوجود آورد.
تحلیلگر مسائل بین الملل در پایان خاطر نشان کرد: امروز مذاکره کنندگان با آمریکا وقتی پای میز مذاکره می نشینند باید قافیه بازی را با در نظر گفتن حرکات طرفین مقابل بسنجند، زیرا تصمیمات و اظهارات عجولانه نتایج مفنی را به بار خواهد آورد. بنابراین باید در تیم مذاکره کننده خارج از صرف سیاسی دیپلماتیک و امنیتی تخصصی حقوقی و چانه زن نیز مد نظر قرار گیرد تا حرکات غیر سیاسی را با تخصص و چانه زنی جواب دهد.
نظر شما