به گزارش گروه پژوهش رسانه اي خبرگزاري مهر وي در گفتگو با روزنامه شرق اين مساله را طبيعي دانست ودرمقايسه اين اعتراض با سكوت سال 80 در برابر ردصلاحيت 800 نفر از 810 نفر ثبت نام كننده انتخابات رياست جمهوري افزود: اين اعتراض اكنون به ماست كه چرا اصلاح طلبان در آن زمان در خصوص رد صلاحيت 800 تن ساكت ماندند.
عضو شوراي مركزي مشاركت با اشاره به اينكه به اعتقاد اواصلاح طلبان(بدون هرگونه تقسيم بندي كردن طيف هاي فكري مختلف آن) به استراتژي معروف او يعني"فشار ازپايين، چانه زني از بالا" توجه لازم را نكردند افزود: اصلاح طلبان از فشار افكار عمومي غافل ماندند.
برخي آگاهان سياسي در نخستين ارزيابي ، واكنش منتقدانه تئوريسين جبهه مشاركت را پاسخي به تنها ماندن نمايندگان متحصن در مجلس وعدم همراهي مورد انتظار مردم وحتي نهادهاي مدني برآمده از جنبش اصلاحات تلقي مي كنند. گواينكه در طي سالهاي اخير همواره لايه اي از اصلاح طلبان اكثريت مطلق افكار عمومي راهمراه خود مي پنداشتند ودر مورد انتخابات هفتمين دوره مجلس نيز با استناد به علل شكستشان در انتخابات كاملا آزاد شوراها، يادآور مي شدند كه حضور افكار عمومي در صحنه حتما به پيروزي قاطع آنها منجر خواهد شد.
سعيد حجاريان همچنين با اشاره به اينكه يكي از نقاط ضعف حزب مشاركت ناديده گرفتن جلب افكار عمومي بوده است گفت: بله حزب مشاركت حزب فرهيختگان ونخبگان بوده نه حزب توده ها.
وي ضمن اشاره به اينكه اصلاح طلبان مجلس هفتم را به تريبوني براي اطلاع رساني وافشاگري تبديل كردند، در مورد ميزان مشاركت مردم در انتخابات اول اسفند گفت: پيش بيني مي كنم كه مشاركت(مردم) در شهرستانها بيش از 50 در صد وفقط احتمالا در شهر هاي بزرگي مثل تهران پايين خواهد بود.
البته حجاريان زيركانه راهبرهاي جديدي را نيز درميان سخنانش به گروهي كه اصلاح طلبان مي نامد، ارائه مي دهد. بطور مثال او آنها را به توسعه منازعه هاي سياسي به بدنه نهادهاي مدني راهنمايي مي كند وبه اين منظورو برخلاف آنچه در سالهاي اخير از سوي اصلاح طلبان مبني بر پرهيز از خشونت وحتي پرهيز از خشونت قانوني تبليغ مي شد ، توصيه مي كند كه اكنون" سوق دادن خشونت به نهادهاي قانوني يكي از اولين وظايف اصلاح طلبان است". سخنان بعدي وي تاكيد دارد كه خشونت همواره در بين جامعه وجود دارد لذا اكنون بايد آن را به نزاع بين نهادهاي مدني وقانوني توسعه داد.
عضو شوراي مركزي جبهه مشاركت بدون كوچكترين اشاره به ضروريت اسلاميت نظام وراهكارهاي همنشيني مسالمت آميز آن با جمهوريت ، با آدرس دادن به يك "رژيم حقيقي پشت صحنه" سپس به مقايسه جمهوري اسلامي با جمهوري زمان صدام در عراق، جمهوري مصر وآذربايجان پرداخته وبه نوعي رويكرد تازه اي را در ايزوله كردن بخش ديني از مردمسالاري بروز مي دهد.
وي كه ماهها پيش در كرمانشاه به احتمال نياز نبودن به انتخابات مجلس هفتم و بعد ها نيز به تئوري" شوك تراپي" اشاره كرده بود در خاتمه مشاركت بيشتر مردم در شهرهاي بزرگ را تحت تاثير " اتفاقاتي خاص" ارزيابي كرد.
نظر شما