به گزارش خبرگزاری مهر، مجله Newton در حاشیه پنجاه و هفتمین اجلاس بین المللی برندگان جایزه نوبل که در "لیندائو" واقع در آلمان برگزار شد با شش برنده جایزه نوبل مصاحبه ای درخصوص بررسی موانع و معایب علم پزشکی امروز انجام داده است.
این مجله در مقدمه این مقاله می نویسد:" انسانهای امروزی به طور متوسط 20 سال بیشتر از اجداد خود عمر می کنند اما آیا از این مسئله اطمینان داریم که در این مورد باید از علم پزشکی سپاسگذار باشیم؟ به نظر می رسد که پاسخ به این سوال حداقل از دیدگاه شش برنده نوبل پزشکی که برجسته ترین مختصصان زیست شناسی و فیزیک زندگی هستند، منفی است."
علوم پزشکی در دهه های اخیر با رشد و گسترش چشمگیری مواجه شده است، به طوری که امروزه تقریبا بیشتر مکانیزم های مربوط به زندگی را می شناسد و می داند که سلولها چگونه متولد می شوند، عمل می کنند و در پایان می میرند.
ساختار DNA را کشف و میراث ژنتیکی انسان را بازسازی کرده است. پزشکی امروز می تواند انسان را از هجوم باکتری ها و ویروس ها محافظت کند و قرص هایی را برای درمان و تسکین هر دردی بسازد.
با وجود این هنوز در مقابله با بیماری های مدرنی چون ایدز و سرطان ها و همچنین دشمنان تاریخی سلامت انسان از جمله مالاریا و سل بی دفاع و ناتوان است.
همچنین با وجود تمام پیشرفت ها، هنوز سلامت در دستان اغنیا است، چرا که بیماری های فقیران باید با پول درمان شود. این در حالی است که برای نجات کشورهای فقیر، یک لیوان آب تمیز که در اختیار آنها گذاشته می شود، کافی است.
مجله نیوتن پس از این مقدمه کوتاه این سوال را مطرح می کند : "چرا با وجود توسعه چشمگیر پزشکی و جراحی در 50 سال اخیر، این علم هنوز قادر به درمان بیماری هایی از قبیل ایدز، سرطان، سل و مالاریا نیست؟"
"تیموتی هانت"( Timothy Hunt) انگلیسی که به پاس کشف "سکلین"، پروتئین پایه در تنظیم سیکل زندگی سلولها برنده جایزه نوبل پزشکی در سال 2001 شد، اولین دانشمندی است که به این سوال پاسخ می دهد.
هانت که درحال حاضر در موسسه تحقیقات سرطان انگلیس مشغول به کار است، در پاسخ به این سوال اظهار داشت : "زندگی طولانی ما بیشتر از آنچه به پیشرفت پزشکی مربوط باشد، مرهون یخچال است! می خواهید بدانید علت اینکه که چرا طول عمر در غرب به طور متوسط 20 تا 30 سال افزایش یافته است، چیست؟ حضور یخچال ها در تمام خانه ها موجب حفظ بهتر مواد غذایی شده که این مسئله به طور کلی زندگی سالم تری را به انسان هدیه می کند. علاوه براین، امروزه همه ما بهتر می خوابیم و بهتر می خوریم و بیشتر از 15 ساعت کار نمی کنیم. اینها دلایل واقعی افزایش عمر انسان نیم قرن اخیر است، نه توسعه پزشکی. هرچند باید پذیرفت که پیشرفت روش های حراجی، زندگی افراد زیادی را نجات داده است. برای مثال جراحی قلب باز به نظر من معجزه ای است که در دوره حیات من اتفاق افتاده است.
این درحالی است که تاکنون کشف NNA و بازسازی ژنوم انسان هیچ کمکی به بهبود وضعیت سلامت بشر نکرده است. ما از سال 1954 ژنتیک بیماری کم خونی داسی شکل را می شناسیم باوجود این هنوز راه های درمان آن را کشف نکرده ایم. [این یک بیماری ژنتیکی خونی است که به گلبولهای قرمز شکلی شبیه به داس می دهد] و همه می دانیم که یک بیماری خود به خود درمان نمی شود. همچنین رابرت کخ توانست عامل بیماری سل را در سال 1882کشف کند، اما با نگاهی ساده به گستره این بیماری می فهمیم که هنوز در بسیاری از موارد علم پزشکی در درمان آن ناتوان عمل می کند. حالا درنظر بگیرید که چگونه می توان یک بیماری مثل ایدز را که تنها حدود سه دهه از شیوع آن می گذرد، درمان کرد. درواقع هیچکس نمی داند داروهایی که تاکنون برای درمان ایدز ساخته شده اند، چرا و چگونه عمل می کنند.
درمورد درمان سرطان هم باید گفت که بیشتر داروهای ضد سرطان ترکیبات شیمیایی هستند که علاوه برنابود کردن سلولهای سرطانی، بسیاری از سلولهای سالم را هم می کشند. تنها در یک مورد موفق شده ایم دارویی تولید کنیم که سلولهای سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلولهای سالم از بین ببرد. این دارو تاکسول نام دارد.
همچنین برای حل مشکل مرگ کودکان در آفریقا کافی است به اهمیت نوشیدن یک لیوان آب تمیز تاکید کنیم. یکی از بدترین تجربیاتی که در تمام زندگی ام داشته ام در تانزانیا بدست آمد. من در آن زمان به عنوان یک استاد خارجی تدریس می کردم.
دانشجویانم درس های مربوط به اسیدهای آمینه و انسولین را با جدیت دنبال می کردند، اما هرگز نشنیدم که درباره مفاهیمی چون حجم و چگالی صحبت کنند. این اتفاق در هند و کشورهای دیگر هم افتاد به طوری که در این کشورها اصول ساده ای چون ساخت محفظه ای برای نگهداری آب بهداشتی نادیده گرفته می شد. به اعتقاد من این پذیرفتنی نیست که در کشورهایی که هیات های سازمان ملل متحد بطور مرتب برای صحبت درباره برنامه های کمک رسانی از آنجا دیدن می کنند، هنوز این مفاهیم ابتدایی بکار گرفته نشوند. آیا این یک مشکل سیاسی، فنی و اکولوژیکی است؟ من نمی دانم ."
به گزارش خبرگزاری مهر، مجله نیوتن در ادامه این مقاله با "مانفرد ایگن" (Manfred Eigen) آلمانی مصاحبه ای انجام داده است. مانفرد ایگن برای مطالعه در خصوص واکنش های شیمیایی بی نهایت سریع که با پالس های انرژی بسیار کوتاهی تحریک می شوند، برنده جایزه نوبل شیمی در سال 1967شده است.
وی در پاسخ به این سوال اظهار داشت:"هر باکتری خود هنوز دنیایی ناشناخته است. من یک فیزیکدان هستم و نه یک پزشک. اما با بررسی ارگانیسم های زنده می گویم که بین آگاهی های پزشکی که داریم و عدم موفقیت های پزشکی در درمان بیماری هایی مثل مالاریا یا سل، هیچ مغایرتی وجود ندارد. کسی که باکتری ها را نمی شناسد، درحقیقت نمی داند که این ارگانیسم های تک سلولی، بسیار پیچیده هستند. برای مثال باکتری "اشریشیا کولا" که یک سیستم تک سلولی به شمار می رود، برای خود دنیایی ناشناخته است. پرسش های زیادی وجود دارند که برای پاسخ به آنها نسل جوان باید تمام توان خود را به کار گیرد. برای مثال چرا با وجود آنکه بیشتر انسان ها وارث بسیاری از باکتری های غیرفعال هستند، تنها در برخی موارد این باکتری ها فعال می شوند؟ این فرایند چگونه اتفاق می افتد؟ و چرا؟ من می گویم که اینها سوالاتی کلیدی برای درک بهتر بیماری های عفونی مثل سل و مبارزه با بیماری هایی چون ایدز است.
من درباره ویروس ها مطالعه کرده ام و می دانم که ویروس ها در فعال کردن باکتری ها بسیار موثرند. چراکه باعث جهش آنها می شوند. و این جهش ها نتایج خطاهایی است که این ویروس ها در تکثیر خود مرتکب می شوند. همین خطاها می تواند بسیاری از مواد بیولوژیکی را غیرفعال کند. شناخت این مسئله می تواند روش های جدیدی را در مقابله با بیماری ارائه کند.
برای درک این نکته که ما تا چه حد پیچیده هستیم، کافی است فکر کنیم که پروتئین های موجود در بدن ما از مولکولهایی تشکیل شده اند که می توانند به 10 هزارو 130 روش مختلف باهم ترکیب شوند. این درحالی است که کل اتمهایی که دنیا را تشکیل می دهند تنها هزار و 80 عدد هستند."
....................................................
گزارش : هدا عربشاهی
نظر شما