چرا دریای سرخ به پاشنه آشیل آمریکا تبدیل شد؟

به گزارش خبرگزاری مهر، در سایه تحولات سریع دریای سرخ و تنش‌های شدیدی که میان آمریکا و یمن در پی موضع عملی این کشور در حمایت از مردم غزه و مقابله با تجاوزات صهیونیست‌ها وجود دارد، مجله آمریکایی «نشنال اینترست» در مقاله‌ای به همین موضوع و چالش‌هایی که ایالات متحده در برابر آن قرار دارد اشاره کرده است.

نویسنده این مقاله «جیمز هولمز» رییس بخش استراتژی دریایی در دانشکده جنگ دریایی و عضو غیر مقیم دانشکده روابط عمومی و بین‌المللی دانشگاه جورجیا است که توضیح داد، هزینه تسلیحاتی یک عامل اساسی در جنگ محسوب می‌شود؛ زیرا حمله به ناوگان‌ها و کشتی‌ها این روزها با هزینه کمی انجام می‌شود اما تسلیحات دفاعی جهت محافظت از این ناوگان‌ها و کشتی‌ها بسیار گران است.

وی افزود، هفته گذشته یمنی‌ها یک موشک ضد کشتی را به سمت دریای سرخ پرتاب کردند که در فاصله یک مایلی ناوشکن آمریکایی گراولی قرار گرفت. تکرار این حوادث برای ناوشکن‌های آمریکا همچنان همانند یک راز باقی مانده و ممکن است دقیقا ندانیم چه اتفاقی رخ داده است. فرماندهان نیروی دریایی آمریکا از ترس جلب توجه دشمنان فعلی یا احتمالی به نقاط ضعف نیروی دریایی آمریکا، جزئیات این رویدادها را مخفی نگه می‌دارند.

نویسنده این مقاله در ادامه تاکید کرد، رادارها و سامانه‌های دفاع موشکی روی ناوشکن آمریکا قادر به رصد موشک‌ حوثی‌ها نبودند؛ مگر زمانی که این موشک به سامانه CIWS نزدیک شد.

بر اساس این مقاله، شبکه سی ان ان به نقل از تام کاراکو، مدیر پروژه دفاع موشکی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در وب‌سایت خود نوشت: موضوع خطرناک این است که موشک حوثی‌ها توانست به ناوشکن گراولی نزدیک شود. کارل شوستر، تحلیلگر نظامی و فرمانده سابق نیروی دریایی ایالات متحده نیز به نوبه خود گفت که موشک حوثی‌ها با سرعت حدود ۹۶۵ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد و ۴ ثانیه مانده بود به کشتی جنگی آمریکا برسد؛ قبل از اینکه منهدم گردد.

در ادامه این مقاله آمده است، بهترین اسلحه در دریای سرخ تاکنون آخرین مدل موشک SM-۲ بوده که قیمت شلیک یک فروند آن حدود ۲.۴ میلیون دلار است. همچنین هزینه شلیک هر موشک SM-۶ به ۴.۳ میلیون دلار می‌رسد. این درحالی است که سامانه‌ موشکی SM-۳ به اندازه ۳۶ میلیون دلار هزینه دارد. سلاح‌های گرم در گذشته ارزان بودند اما اکنون به شدت گران هستند و کارخانه‌های نظامی در تلاش برای تولید سلاح‌های هدایت شونده دقیق در مقادیر زیاد و با سرعت سریع هستند.

به نوشته نشنال اینترست، نیروی دریایی آمریکا موشک‌هایی با مقدار محدود تولید می‌کرد؛ قبل از اینکه بودجه دفاعی برای تامین هزینه‌های نسخه های جدید موشک‌ها تامین گردد. اما امروز عملیات نظامی آمریکا علیه حوثی‌ها، اگرچه برای تضمین آزادی دریانوردی ضروری است، اما ذخایر آمریکا از تسلیحات را که ممکن است در صحنه‌های عملیاتی مهم‌تر، مانند اقیانوس آرام غربی مورد نیاز باشند، به پایان می‌رساند. به ویژه اینکه چین در غرب اقیانوس آرام یک چالش بزرگتر برای پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) است.

در این مقاله تاکید شده است، به عبارت دیگر استفاده از تجهیزات جنگی برای آمریکا در خاورمیانه در درجه دوم اهمیت قرار دارد و اولویت واشنگتن در این زمینه باید منطقه شرق و غرب اوراسیا باشد که اهمیت بیشتری دارد. اما چگونه پنتاگون و نیروی دریایی آمریکا می‌توانند از هزینه های بالای مهمات سلاح گرم، محدود شدن قدرت صنعتی و پیامدهای کاهش ذخایر تسلیحات دریایی جلوگیری کنند؟ ۴ ایده در این زمینه وجود دارد:

- اولویت دادن به تفکر استراتژیک در دستگاه امنیت ملی آمریکا. هیچ کشوری نمی‌تواند همه مناطق جهان را در راس اولویت‌های خود قرار دهد؛ زیرا این امر مستلزم برخورداری از منابع نظامی نامحدود است که قطعا ممکن نیست.

- ایالات متحده باید متحدان و شرکای خود را تحت فشار قرار دهد تا بخشی از مسئولیت محافظت از منافع آن را بر عهده بگیرند؛ زیرا تضمین آزادی دریانوردی مسئولیت مشترک همه کشورهایی است که از دریانوردی دریایی سود می‌برند.

- بازسازی پایگاه صنعتی دفاعی آمریکا و تکرار تجربه ساخت تجهیزات نظامی مورد نیاز در مقادیر زیاد، همانطور که در دو جنگ جهانی و جنگ سرد اتفاق افتاد.

-ایجاد اصلاحاتی جهت کم کردن هزینه‌های دفاعی، به طوری که نیروی دریایی مجبور نباشد برای مقابله با تهدیدات ارزان، از تسلیحات گران استفاده کند.