خودسوزی افسر آمریکایی یعنی باید منتظر شوک بزرگ بود

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: علی معروفی آرانی پژوهشگر حوزه یهودیت و صهیونیسم به‌تازگی یادداشتی با عنوان «به ازای هر صد میلیون انسان فقط یک آرون بوشنل بیدار وجود دارد» نوشته که برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته است.

مشروح متن این‌یادداشت را می‌خوانیم؛

جسارت بوشنل هر چند پسندیده نیست ولی نشان از روح بزرگی است که توان تحمل ظلم را نداشته است گاهی جان یک انسان فدای آزادگی هزاران انسان می‌شود، باشد که از این منظر در محاسبه حق قرار گیرد. بوشنل تروریست نبود. او خشونت‌آمیز عمل نکرد و در حمایت از هیچ گروه تروریستی چیزی نگفت. اعتراض بوشنل در حالی که افراطی بود، اما هدفش آسیب رساندن به کسی غیر از خودش نبود، و هدف آن خدمت به جمعیت غیرنظامی تحت محاصره و تهدید به نابودی غزه بود. پوچ است که خودسوزی می‌تواند به عنوان یک اقدام تهدیدآمیز یا خصمانه برای دیگران تلقی شود.

تحلیل‌های راجع به خودسوزی افسر نیروی هوایی آمریکا مقابل سفارت رژیم صهیونیستی به این سمت و سو می‌رود که «ارتش آمریکا باید منتظر شوک بزرگی باشد» چرا که جوانان زیادی در آن حضور دارند که مخالف مشارکت در نسل‌کشی غزه‌اند.

روان‌شناسان می‌گویند خودکشی معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد، از فرط رنج یا افسردگی یا مردن را به زنده ماندن ترجیح می‌دهد. به عبارتی «مردن» را انتخاب می‌کند تا خود را از شرایط غیرقابل تحملی که در آن می‌بیند نجات دهد. بوشنل چون افسر بوده است، چیزهایی دیده یا به اطلاعاتی دست یافته که اولاً ما ندیده‌ایم ثانیاً، توان تحمل آنها را نداشته است. دلیل «عذاب وجدان» یا برای اینکه «کاری برای مردم مظلوم غزه کرده باشد» یا هر دو، دست به خودکشی پُرسروصدا زده است. خودش می‌گوید «می‌خواهم یک حرکت اعتراضی بکنم. البته در مقایسه با بلایی که رژیم صهیونیستی بر سر مردم فلسطین می‌آورد چیزی نیست.

وقتی برای اولین بار خبر هارون بوشنل، هواپیمای آمریکایی را شنیدیم که در مقابل سفارت رژیم صهیونیستی برای اعتراض به نسل کشی غزه و خواستار فلسطین آزاد خودسوزی کرد، به یاد راهبان بودایی افتادیم که در جنگ ویتنام خودسوزی کردند.. همچنین به یاد نورمن موریسون سرباز آمریکایی، پدر سه کودک و فعال صلح افتادیم که در سال ۱۹۶۵ در مقابل وزارت دفاع آمریکا خودسوزی کرد.

این اولین مرتبه نیست که حامیان فلسطین مقابل نهادهای وابسته به رژیم صهیونیستی در اعتراض به یورش‌های هوایی و زمینی علیه ملت فلسطین خود را به آتش می‌کشند. در ماه دسامبر، یک معترض در مقابل کنسولگری رژیم صهیونیستی در آتلانتا، واقع در مرکز ایالت جورجیا آمریکا نیزخودش را به آتش کشید.

خودسوزی به‌عنوان نوعی اعتراض سابقه‌ای طولانی دارد. در طول جنگ ویتنام و در تونس نیز مبنای اعتراضات معروف به بهار عربی شد. اعتراضات در آمریکا در واکنش به کشتار فلسطینیان به‌دست رژیم صهیونیستی در غزه، به مرزی بی‌سابقه رسیده است. دین فیلیپس، رقیب دموکرات بایدن، هفته قبل گفت: تلفات جانی در غزه او را «مریض» کرده و وعده داد در صورت انتخاب به عنوان رییس‌جمهور، به طور یکجانبه کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسد. این نامزد که خود یهودی است، با اشاره به جنایات اسراییل در غزه گفت: «این دلخراش‌ترین، وحشتناک‌ترین و مشمئزکننده‌ترین تصاویری است که تا به حال در زندگی‌ام دیده‌ام.» هرچند دولت بایدن می‌گوید که مخالف شدت اقدامات تل‌آویو در غزه است، ولی منتقدان این واکنش‌ها را نمایشی توصیف کرده‌اند.

چنین افرادی مانند بوشنل که دچار وجدان درد می‌شوند و اقدام به چنین کاری می‌کنند به دو دسته تقسیم می‌شوند.دسته اول شامل کسانی است که می‌توانند ببینند و بدانند کار آمریکا و متحدانش در سراسر جهان اشتباه است، اما سکوت را انتخاب می‌کنند. آنها سکوت خود را با برچسب زدن به افرادی که شجاعانه صحبت می‌کنند به عنوان "بیمار روانی" توجیه می‌کنند تا از رویارویی با بزدلی اخلاقی خود اجتناب کنند.

دسته دوم شامل افرادی است که فعالانه از سیاست خارجی ایالات متحده حمایت می‌کنند، صرف نظر از ماهیت مرگبار و مخرب آن. برای هر دو مقوله، اقدامات آرون بوشنل هر دو دسته را برای مقابله با خشونت شدیدی که توسط دولت ایالات متحده و رسانه‌های غربی تداوم یافته بود، به چالش کشید و در نمایش عادی سیاست خارجی ایالات متحده اختلال ایجاد کرد. دنیا مجبور شد ببیند خشونت واقعاً چقدر زشت و آزاردهنده است.

مرگ آرون بوشنل بدون شک تأثیرگذار بوده است، چه مردم بخواهند آن را بپذیرند و چه نخواهند و برای سیاست خارجی ایالات متحده مناسب است یا خیر.

یوسف منیر، عضو برنامه فلسطین‌اسراییل در مرکز عربی در واشینگتن‌دی‌سی می‌گوید: «این (واکنش بایدن) مثل نشان دادن یک فنجان آب به آتش با سطح هشدار ۵ است در حالی که به کسی که آتش را افروخته، سوخت می‌رسانید.» یک کاربر شبکه اجتماعی نوشته است: «به ازای هر میلیون انسان (فقط) یک آرون بوشنل وجود دارد.» هدیل هاشم در مقاله‌ای با اشاره به خودسوزی بوشنل در شبکه BNN نوشته است: «این حادثه احساسات عمیق و توجه جهانی پیرامون درگیری اسراییل و فلسطین را روشن می‌کند.» حتی منتقدین خودسوزی، گفته‌اند «سوگوار درگذشت او (بوشنل)» هستند و از عبارت «شجاعانه» برای آن استفاده کرده‌اند. سایت crimethinc. com در تحلیلی از خودسوزی بوشنل نوشته است: «بیایید بپذیریم که نوع فعالیت اعتراضی که تا کنون در ایالات متحده انجام شده است برای وادار کردن دولت ایالات متحده به توقف نسل‌کشی در غزه عمل نکرده است.» برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی، پست‌هایی را برجسته کرده‌اند که به نظر می‌رسید سرویس امنیتی اسرائیل موساد را در حال تمسخر این خلبان امریکایی نشان می‌دهد.

دیگر نمی‌خواهم شریک نسل‌کشی در غزه باشم. جمله‌ای کلیدی بود که نشان داد، نیروهای مسلح آمریکا در جنگ غزه مشارکت دارند و بعضاً شاهد یا مجری جنایات ترسناکی هستند که در غزه رخ می‌دهد. قتل عام ۳۰ هزار نفر طی کمتر از ۱۵۰ روز که ۹۰ درصد آنها غیر نظامی و نزدیک به ۱۲ هزار نفرشان هم کودک و نوزادند، حتماً انسانی را که یک «جو» وجدان داشته باشد، تکان می‌دهد.

اما مساله مهم دیگر این رویداد، تأثیری است که این خودسوزی می‌تواند در میان نیروهای مسلح آمریکا داشته باشد. اهمیت و پیام دیگر اقدام بوشنل این است که این خلبان آمریکایی با سوزاندن خود در مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن، سیاست جنایتکارانه بایدن و میزان مشارکت وی در نسل کشی ملت فلسطین در غزه را افشا کرد تا تمامی جهانیان متوجه شوند حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی علی‌رغم مانورهای آن برای میانجیگری به حدی است که برای خود آمریکایی‌ها هم غیر قابل تحمل شده است.

نکته مهم‌تر در این باره که ممکن است از چشم تحلیلگران و رسانه‌ها دور بماند نیز «زمان» خودسوزی بوشنل است؛ زیرا دولت آمریکا که به دلیل حمایت بی‌حد و حصر از رژیم صهیونیستی با اعتراض‌هایی در داخل و خارج مواجه است، در برهه فعلی به گونه‌ای وانمود می‌کنند که حامی آتش‌بس است و تلاش می‌کند تا افکار عمومی جهان را فریب داده و خود را یک طرف میانجیگر در این جنگ نشان دهد تا مانع افشای حمایت‌های در پس پرده از نسل کشی در غزه شود، اما شواهد چیز دیگری را نشان می‌دهد و اغلب کارشناسان معتقدند که تجاوزات و اقدامات وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین در نوار غزه با چراغ سبز آمریکا صورت می‌گیرد و اگر آمریکا مخالف این اقدامات بود تل‌آویو نمی‌توانست مرتکب این جنایات شود.

بنابراین طبق آنچه گفته شد، آرون بوشنل از درون تشکیلات نظامی واشنگتن و به عنوان یک فرد مطلع از حمایت‌های مخفیانه با این خودسوزی به نحوی دست بایدن را برای جهان رود کرد تا همه متوجه شوند که اظهارات مقامات محور مقاومت درباره نقش آمریکا در جنگ غزه و اینکه واشنگتن را عامل اصلی این جنگ معرفی می‌کنند صحت دارد. حال باید منتظر ماند و دید که آیا جهان به طور کلی و مردم آمریکا به طور خاص متوجه خواهند شد که این سرباز آمریکایی چه کرد؟

مراسم‌های زیادی را در شهرهای مختلف آمریکا برای بزرگداشت بوشنل شجاع برگزار کردند و مردم و شهروندان آمریکایی عبارات و پیام‌های خود را بصورت پلاکارد و دل نوشته در عصر سرد و دلگیر واشنگتن بر آن جاری و ثبت کردند. با نزدیک شدن به پایان مراسم بیداری و محو شدن آخرین شمع‌ها در غروب سرد فوریه، یک چیز کاملاً روشن بود: مرگ بوشنل، که پنتاگون آن را «رویداد غم انگیز» نامید، احتمالاً فشار بیشتری را بر دولت بایدن برای مهار متحد خود اسراییل و تحمیل یک آتش بس الزام‌آور در غزه وارد خواهد کرد.‌