دغدغه بندهای محرمانه؛ امتیازات فراوان برای آمریکا در توافقنامه امنیتی

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از شبکه النباء، در حالی که نوری المالکی نخست وزیر عراق طی دو روز دو بار از توافق با طرف آمریکایی برای عقب نشینی نظامیان آمریکایی از عراق در اواخر سال 2011 سخن گفت؛ وزارت امور خارجه آمریکا به تکذیب آن ادامه می دهد.

رادیو صوت العراق در گزارشی به تحلیل و نقد مفصل درباره بندهای پیش نویس توافقنامه امنیتی پیشنهادی میان بغداد و واشنگتن پرداخت .

در این تحلیل آمده است بندهای متعدد این پیش نویس می تواند حال و آینده عراق را در معرض خطر قرار دهد و فواصل مهمی از امر حاکمیت فراگیر برای عراق را از آن سلب کند و امتیازات فراوانی به آمریکا به زیان شهروندان و سرزمین و ساخت عراق مستقل که دارای حاکمیت کامل باشد، می دهد.

رادیو صوت العراق با بررسی بندهایی از این پیش نویس، درباره امضای آن پیش از بازنگری و ارائه آن در رسانه های گروهی و مشارکت سیاستمداران و کارشناسان استراتژیک در نقد و تعدیل بندهایی از آن برای اطلاع مردم عراق از تمام جزئیات آن هشدار داده است.

در گزارش این رادیو آمده است :همچنان افراد دست اندرکار مذاکرات جاری درباره توافقنامه امنیتی میان عراق و آمریکا  تصریح می کنند که توافق درباره پیش نویس توافقنامه 27 ماده ای برای ساماندهی حضور آمریکا در عراق تا سال 2011 و پس از آن تاریخ به دست آمده است که بهترین چیزی را که ممکن است منافع عراق را محقق کند، تشکیل می دهد و ادامه حضور نظامیان آمریکایی در خاک خود را برای حمایت و حفظ امنیت و جلوگیری از هرگونه خلاء امنیتی فراهم می کند.

شتاب در تمجید درباره توافق به دست آمده درباره این پیش نویس که به شورای سیاسی امنیتی ارائه شده است،  نگرانی و ترس از تبدیل این پیش نویس به سند یا معاهده ای برای مشروعیت بخشیدن به ادامه حضور نظامیان آمریکایی در عراق را به وجود آورده است به سبب آنکه این پیش نویس دربرگیرنده مواد و بندهایی است که ایجاد شک و شبهه و اشکالاتی در زمینه حاکمیتی و امنیتی می کند.

تمجید مذاکره کننده عراقی و افزایش نگرانی ها

به گزارش مهر، از جمله مسائلی که سبب ایجاد شک و شبه درباره نتیجه بخش بودن این توافقنامه امنیتی می شود؛ شور و هیجان عجیب مذاکره کننده عراقی در تمجدید از این توافقنامه است، از زمان ارائه اولین پیش نویس توافقنامه که دربرگیرنده بندهای آشکاری است که به حاکمیت عراق خدشه وارد می کند، برخی اعضای هیئت مذاکره کننده عراقی از بندهای آن توافقنامه تمجید می کنند از جمله برهم صالح معاون نخست وزیر،الحاج حمود معاون وزیر امور خارجه،هوشیار زیباری وزیر امور خارجه و نیز علی الدباغ سخنگوی دولت عراق به تمجید از این پیش نویس پرداختند.

همه این افراد از مفاد پیش نویس اولیه تمجید کرده و برای مردم عراق اینگونه آن را به تصویر کشیدند که دربرگیرنده منافع، حاکمیت و امنیت عراق است.

این تیم مذاکره کننده بار دیگر همان اظهارات را بر اصلاحیه اول پیش نویس توافقنامه بیان کردند و گفتند : پس از این تعدیل، دیگر هیچ نگرانی و ترسی نیست و لغو و تعدیل تمام بندهایی که می توانست به حاکمیت عراق خدشه وارد کند، مورد توجه قرار گرفته است و این تعدیل جدید تضمین کننده حاکمیت عراق است.

اما پس از تعدیل دوم که بر پیش نویس توافقنامه صورت گرفت و سال 2011 به عنوان حداکثر سقف زمانی برای حضور نظامیان آمریکایی در عراق تعیین شد، تیم مذاکره کننده عراقی با تمام اعضایش تاکید کرد که این پیش نویس بهتر و مناسب تر برای عراق و ایالات متحده است و باید مورد تصویب و امضا قرار گیرد.

مشکلات تیم مذاکره کننده عراقی

به گزارش مهر، تحلیل این رادیو می افزاید : اگر مذاکره کننده عراقی  هر سه پیش نویس ارائه شده را از بعد مثبت و با همان سطح رضایت نگاه می کند، ملت عراق معتقد است که نباید به این اظهارات اعتماد کند به ویژه اینکه اکثر اعضای تیم مذاکره کننده از ویژگی هایی برخوردارند که نمی توان ادعا کرد از آن مبرا هستند که این ویژگی ها شامل :

الف : اکثر اعضای تیم مذاکره کننده عراقی، در زمینه مذاکره بین المللی، به ویژه در این موضوع پیچیده که هر گونه بند آن به طور مستقیم به حاکمیت عراق خدشه وارد می کند، کم تجربه هستند در حالی که هیئت آمریکایی مانند ساترفیلد مسئول پرونده عراق و رایان کروکر سفیر آمریکا در بغداد و دیگر اعضای آن، دارای تجربه طولانی در زمینه مذاکرات بین المللی هستند و قدرت بالایی در به کارگیری عبارتها و اصطلاحات سیاسی و دیپلماتیک به گونه ای دارند که آن را توانمند می کند هر بندی از بندهای پیش نویس قطعنامه را پر از تفسیرها و تحلیلهایی درباره  آن داشته باشند.

ب) برخی اعضای تیم مذاکره کننده عراقی همچنان روابط دوستانه و همکاری با طرف آمریکایی دارند که این موضوع مانع از این می شود که آنها در برابر درخواستهای آمریکا ایستادگی کنند و یا واکنش نشان دهند .

ج) در میان مذاکره کنندگان عراقی کسانی هستند که معتقدند ایالات متحده آمریکا واقعا دوست عراقی هاست و هر چه قدر مدت حضور نظامیان آمریکایی در عراق طولانی تر شود، سبب افزایش امنیت و مانع خلاء امنیتی می شود.

ابهامات توافقنامه

د) پیش نویس اخیر همچنان، دربرگیرنده برخی مسائل مبهم است که به نفع طرف آمریکایی تفسیر می شود که بر اساس گزارش صوت العراق، این مسائل به این شرح است :

1) هر جا واژه " متعهد می شود" آمده است تنها به طرف عراقی منحصر شده است؛ در حالی که این عبارت از ملزم کردن طرف آمریکایی به مسئولیتهایش چشم پوشی کرده است،

2) پیش نویس توافقنامه به طرف آمریکایی درباره حاکمیت و سلطه بر فضاهای عراق به شکل کامل و مطلق به بهانه اینکه عراق از امکانات نظارت بر فضاهایش برخوردار نیست، اختیار داده است در حالی که افسران بازنشسته ارتش عراق و دست اندرکاران دفاع هوایی تاکید می کنند امکانات و توانمندی های در این زمینه کافی است و تنها به خرید سیستمهای راداری نیاز است که می توان آن را در مدت اندکی از بازار جهانی خریداری کرد.

موافقت با چشم پوشی از این مسئله حاکمیتی مربوط به فضاهای عراق، در حقیقت چشم پوشی از یکی از حقوق ملت و سرزمین عراق و نقص آشکار حاکمیت این کشور است.

3) سخن گفتن از آغاز عقب نشینی از پایگاههای آمریکایی دربرگیرنده اشاره به سرنوشت و اهداف این پایگاهها پس از تخلیه آن نیست، اینکه آیا این پایگاهها خالی از نظامیان و تا خروج آخرین واحد نظامی از عراق تحت سیطره ارتش آمریکا باقی خواهد ماند یا اینکه طرف عراقی به سرعت به سمت تحویل گرفتن پایگاههای نظامی تخلیه شده پیش خواهد رفت تا این پایگاهها برای استفاده مجدد آمریکایی در هر وقتی که بخواهند آماده نشود از دیگر ابهامات است.

4) پیش نویس توافقنامه امنیتی،جزئیات خروج نظامیان آمریکایی از عراق و واحدها و حجم عقب نشینی از عراق را مشخص نمی کند و این مسئله به صورت کلی و مبهم در بندهای پیش نویس باقی مانده است گویی موضوع به سخن گفتن از عقب نشینی دهها نفر از یک پایگاه کوچک در عراق مربوط است نه عقب نشینی دهها هزار نیرو و زرادخانه بزرگی از سلاح و مهمات .

5)پیش نویس توافقنامه میزان و حجم عملیات نظامی را که نظامیان آمریکایی مجاز به انجام آن در خارج از پایگاههای نظامی باشند،مشخص نمی کند.

6) پیش نویس توافقنامه مصونیت سازمانهای عراقی و نه مسئولان عراقی مانند وزارتخانه ها و وحتی استانداران و فرماندهان و افسران نظامی و نه مصونیت پایگاههای نظامی و امنیتی و اطلاعاتی و نه حتی حوزه های علمیه یا مراجع دینی را مشخص نمی کند که این مسئله آزادی عمل به نظامیان آمریکایی برای انجام عملیات بازداشت و تیراندازی و قتل در این اماکن و مراکز رسمی و دینی می دهد و این نمونه ای از نمونه های اقدامات قدرت اشغالگر و نه نمونه ای از ماموریتهای نیروهای پایبند به مقررات و ضوابط دولت عراق است که طرف آمریکایی تلاش می کند اینگونه القا کند به آن پایبند است، در حالی که عکس این مسئله ثابت شده است.

7) پیش نویس توافقنامه مصونیت نظامیان آمریکایی در پایگاهها و خارج از آن را نیز تامین می کند در حالی که توافقنامه هایی که آمریکا با ژاپن، تایلند و کشورهای دیگر امضا کرده است، مصونیت نظامیان آمریکا را تنها در داخل پایگاههای نظامی آمریکا و نه خارج از آن تضمین می کند.

8) پیش نویس توافقنامه در بند نظارت بر فضاهای عراق و کنترل آن، به شکل طبیعی بر اساس دادن اختیار به آمریکا برای کنترل فضاها، حق نظارت و دادن فرمان پرواز هواپیماهای غیرنظامی در فرودگاهها به ویژه در فرودگاه بغداد را از عراق سلب کرده و آن را تنها به دستور افسران آمریکایی مجاز دانسته است و این دلیلی از دلایل نبود حاکمیت و تسلیم در برابر اراده و دستورات نیروهای بیگانه است و شکلی از اشکال اقدامات اشغالگران به زیان حاکمیت عراق است.

9) پیش نویس توافقنامه به نفع نظامیان آمریکایی و احتمال  ادامه حضور آن باقی می ماند،زیرا برخی عبارتها در بندهای این پیش نویس تاکید می کند طرفین عراقی و آمریکایی در شرایط امنیتی آینده درباره توافق بر سر ضرورتها و حجم تعیین نظامیان آمریکایی که با شرایط فوق العاده تعامل کنند، بحث می کنند.

بند مربوط به باقی ماندن نظامیان آمریکایی در عراق برای آموزش و آماده سازی نیروهای امنیتی عراق به تعداد، حجم و اینکه آیا اختیارات آنها محدود به آموزش یا انجام عملیات نظامی نیز می شود، اشاره نکرده است و همچنین حجم مهمات و تعداد هواپیماهای نظامی و تانکهایی را که به همراه این نیروها باقی می مانند، مشخص نکرده است.

10)  در پیش نویس توافقنامه به سرنوشت پرونده اطلاعات و امنیت که پرونده بسته شده در دستان آمریکایی ها تا کنون است و یکی از اشکال نقص حاکمیت به شمار می رود، اشاره نکرده است.تا جایی که نخست وزیر پیشین عراق به صراحت به یکی از وزیرانش گفته بود من در دوران حکومتم تنها دو بار با مسئول امنیتی و اطلاعاتی دیدار کردم، که هر بار تنها 15 دقیقه طول کشید و هر دیداری که انجام شد، شخصی و نه عملی بود.

11) توافقنامه در هیچ حالتی از پایبندی آمریکا برای لغو بند هفتم منشور سازمان ملل متحد که همچنان عراق را در بند کشیده است،سخن نمی گوید ؛در حالی که ملت و دولت عراق باید از قید آن رها شوند، زیرا این تصمیمی بوده است که بر ضد رژیم بعثی سابق و دولتی گرفته شده است که نهادها و ارگانهایش هیچ وجود خارجی ندارند و مسئولانش یا به زندان افکنده شده اند یا اعدام شده اند .

به گزارش مهر، در پایان این گزارش آمده است بنابراین باید بندهای توافقنامه در رسانه های گروهی منتشر شود تا ملت عراق در جریان جزئیات آن به طور کامل قرار گیرند.