به گزارش خبرگزاری مهر، بهروز کمالوندی در مقاله ای در روزنامه کوران تمپو صدور قطعنامه چهارم علیه برنامه های هسته ای ایران را نشاندهنده استیصال قدرت ها در برابر تهران اعلام کرد.
وی ادامه داد: قطعنامه چهارم به غیر از بار سیاسی و تا اندازه ای تبلیغی و روانی تاثیر مهم دیگری ندارد.
سفیر جمهوری اسلامی ایران درباره ناهمگونی صدور این قطعنامه با اصول کار شورای امنیت آورد: موضوعات مطروحه در شورای امنیت باید از جنس تهدیدات مهم و نه اختلاف نظر کشورها و در سطحی باشد که برای صلح منطقه و جهان اهمیت داشته باشد و در حقیقت صدور این قطعنامه چیزی جز استفاده ابزاری از قدرت نمی باشد.
وی در ادامه در انتقاد از استفاده ابزاری قدرت ها از نهادهای بین المللی آورد: چگونه درباره ظلمی که در سرزمین های اشغالی به مردم فلسطین روا داشته می شود و همچنین در مباحث دیگر مثل حمله رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان، هیچ قطعنامه ای از سوی نهادهای بین المللی صادر نشد اما در حالی که جمهوری اسلامی ایران بارها با تاکید برصلح آمیزبودن برنامه اتمی خود تاکید کرده و آژانس بین المللی انرژی اتمی هم پس از بازرسی های گسترده صراحتاً بر صلح آمیز بودن برنامه اتمی ایران تاکید کرده چگونه شورای امنیت در اینباره قطعنامه صادر می کند.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در اندونزی ادامه داد: جمهوری اسلامی سال گذشته در قالب یک مدالیته توافق شده با آژانس بین المللی انرژی اتمی پذیرفت که کلیه سئوالات و ابهامات مطروحه توسط کشورهای قدرتمند را مادامی که یکبار برای همیشه مطرح گردد، پاسخ گوید و تحت همین مدالیته به همه سئوالات مطرح پاسخ داد اما در شرایطی که ایران به همه سئوال ها پاسخ داده بود آمریکا موضوع مطالهات ادعایی را مطرح کرد.
کمالوندی اضافه کرد: جمهوری اسلامی ایران علی رغم جعلی بودن مدارک مطرح شده در مطالعات ادعایی به سئوال های مطرح در اینباره هم پاسخ داد اما پس از تلاش برای درگیر ساختن آژانس از طریق اتهام جدید، قدم دیگر این قدرتها تلاش برای ادامه سوء استفاده از شورای امنیت بود که صدور قطعنامه بدون محتوا و بدون معنای 1835 نمایانگر آن بود .
وی ادامه داد: در حقیقت این قطعنامه نشان دهنده این موضوع است که سوء استفاده از شورای امنیت به پایان راه رسیده است و بطور مثال مواضع اعلام شده اندونزی «هرچند به این قطعنامه بدون اثر پیوسته است » ، بخوبی نمایانگر این موضوع می باشد؛ نماینده اندونزی در اظهار نظری منطقی مخالفت خود با هر قطعنامه ایی که در آن تحریم و تهدید وجود داشته باشد را اعلام نموده و بر ضرورت راه حل مذاکراتی اشاره نمود و با صراحت اعلام کرده است که اگر این قطعنامه حاوی تحریمات بود، قطعاًَ به آن رای نمی داد.
سفیر ایران در اندونزی ابراز داشت: تنها اثر چنین قطعنامه ایی تاثیرگذاری منفی بر روند مذاکرات آغاز شده می باشد که دور نخست آن در ژنو انجام گردیده است و ادامه روند مذاکرات بعنوان تنها راه حل، مستلزم ایجاد حسن نیت و جلب اعتماد متقابل بوده و هرگونه تهدید و فشار با روح مذاکرات مغایرت دارد.
نظر شما