"کامیارعابدی" با ابراز تاسف از درگذشت "صفارزاده" در گفت وگو با خبرگزاری مهر، گفت: "طاهره صفارزاده" متاثر از شاخه سیاسی و اجتماعی شعر نیمایی (اخوان ثالث و سیاوش کسرایی) به سرودن شعر روی آورد.
وی افزود: اما پس از آن با انعطاف بخشیدن به شکل نیمایی شعر که با نگاهی به آخرین تجربه های موسیقایی "فروغ فرخزاد" در شعر همراه بود، به بازنمایی ناملایمات اجتماعی و سیاسی جهان قرن بیستم در پرتو نقد استعمار توجه نشان داد.
این منتقد شعر معاصر با اشاره به تعلق خاطر صفارزاده به تاریخ صدر اسلام، مراجع و اسطورهای عدالت جوی شیعی گفت: در دهه 50 صفارزاده در شعر بیشتر به طرح مسائلی پیرامون شخصیت و زندگی اسطورهایی چون ابوذر، مقداد و سلمان فارسی پرداخت.
وی درباره شعر های این دوره صفارزاده گفت: در این دوره صفارزاده از نظر زبان و شکل شعر به نسبت دوره قبل از جسارت های آغازین به موقیعت اعتدال گرایانه تر رسید و حتی به تدریج با توجه به بالاتر رفتن سن، تجربه هایش محافظه کارانه تر شد.
عابدی افزود: در دوره های بعد، ایدولوژی در شعر های "صفارزاده" به ایدولوژی مستتر تغییر حالت داد و به طبع حالت ستیهندگی را از شعر هایش گرفت. اما با این همه شاعر از نقد برخی جوانب فرعی تر شانه خالی نکرد.
وی با اشاره به انس صفارزاده به قرآن کریم یادآور شد: در کنارترجمه قرآن به زبان انگلیسی، برخی از اصطلاحات و مفاهیم قرآنی نیز به شعر صفارزاده راه پیدا کردند.
این پژوهشگر شعر معاصر یاد آور شد: به هر روی شعر "صفارزاده" در تاریخ جدید شعر فارسی در خور یادآوری و اهمیت است، اما باید توجه داشت که شکل و زبان شعر او صرف نظر از برخی استثناها، بیش تر با طبع مخاطب خاص پسند و حتی روشنفکر دینی و غیر آن است.
نظر شما