دکتر محمد بقایی که با خبرنگار مهر گفتگو می‌کرد افزود: ترجمه این کتاب هنوز تمام نشده است و رو به اتمام است و هنوز معلوم نیست آن را به چه ناشری خواهم داد. ارتباط ناشران با مؤلفان و بالعکس، به دلیل وضعیت نامطلوب صنعت نشر تا حدود زیادی انسجام پیشین خود را از دست داده است. بنابراین هنوز روشن نیست که کتاب نصیب کدام ناشر خواهد شد. به‌خصوص اینکه کتابهای اندیشمندانه نظیر آثار علامه اقبال خوانندگان خاصی دارد که این روزها با توجه به عدم رغبت مردم جامعه ما به مطالعه به‌خصوص مطالعه کتابهایی از این دست، ناشران نیز به دنبال انتشار آثاری هستند که نفع اقتصادی آنها تضمین شده باشد. این آثار نیز غالباً در حوزه فلسفه و دیگر حوزه‌های فکری نیستند. از این رو بسیاری از مؤلفان و مصنفان آثار اندیشمندانه را می‌توان یافت که هر یک سالهاست که یک یا چند اثر در دست انتشار به صورت بایگانی نزد خود دارند.
این اقبال‌پژوه در خصوص اینکه قبلاً ترجمه‌ای از این کتاب از سوی مرحوم آریان پور وجود داشته است، گفت: اولاً چون همه آثار اقبال را تاکنون ترجمه کرده‌ام یا بر آنها شرح نوشتم به غیر از کتاب مذکور، بنابراین برای آنکه مجموعه آثار خود را در این زمینه کامل کرده باشم، تصمیم به ترجمه این کتاب گرفتم. دوم آنکه مرحوم آریان پور این اثر را تا حدودی به صورت آزاد ترجمه نمود به طوری که بارها از محققان و پژوهندگان مختلف شنیدم که ارجاعات داده شده به این کتاب را نتوانسته‌اند بیابند، بنابراین این ضرورت نیز عامل دیگری بوده است برای ترجمه مجدد این کتاب. سوم اینکه آن ترجمه از استادی فاضل و جامعه‌شناس است و این ترجمه از یک اقبال‌شناس است.
دکتر بقایی درباره این سؤال که اقبال در این کتاب چه حرف تازه‌ای برای فلسفه‌پژوهان ایرانی دارد پاسخ داد: اقبال در این کتاب علاقه شدید خود را به فرهنگ و چهره‌های فرهنگی ایران با شور و شوق بسیار نشان می‌دهد و در خصوص تفکرات برآمده از محدوده فرهنگی ایران بزرگ سخن می‌گوید و سیر این اندیشه‌ها را از دورترین ایام یعنی از پیش از زمان زرتشت تا زمان صدرای شیرازی و بعد از آن پی می‌گیرد. آنچه این کتاب را بسیار مهم می‌نماید پیش از آنکه محتوای آن منظور باشد قالب و الگوی آن است زیرا اقبال به عنوان متفکری غیرایرانی اما ایران دوست بیش از همه محققان و متفکران ایرانی به فرهنگ ایران اندیشیده است و برای نخستین بار الگوی تألیف چنین کتابی را در برابر محققان ایرانی نهاده است. یعنی او در واقع نخستین کسی است که به سیر حکمت در ایران پرداخته است.
نظر شما