به گزارش خبرنگار مهر، مهدی فصیحی هرندی پژوهشگر حکمرانی و دیپلماسی آب از دانشگاه تافتس ماساچوست در نشست جامعه شناسی تاریخی بحران آب در حوضه زاینده رود گفت: امروز مهندسان سدساز باید از جامعه شناسان و متخصصان علوم انسانی نکته بیاموزند. برای حل مسائل آب همیشه اول سراغ مدل های فنی و اقتصادی می رویم اما مشکل زاینده رود یک آسیب شناسی ساختاری است.
فصیحی ادامه داد: در حوضه های آبریز نگاه ما پروژه ای است نه فرآیندی اما حتی با همان دیدگاه پروژه ای هم مصارف قبل از تامین منابع جدید اجرایی شده است.
وی با بیان اینکه ما در تصمیمات بد دفن شده ایم، افزود: اگر بپرسیم مشکل زاینده رود چیست هنوز نمی توان به آن پاسخ داد مسائل پیچیده همواره با ما همراه خواهند ماند و ما باید به دنبال مدیریت مساله باشیم نه راه حل آن. اوایل سده ۱۹ گروهی گرد هم آمدند و بر این موضوع تمرکز کردند که زنده به گور کردن در بیمارستان های انگلیس را کاهش دهند با وجود آنکه آن زمان هم این آمار نزدیک به صفر بود اما ایده سردخانه از این تلاش بیرون آمد یعنی آنها صرفا به مسائلی که در حال وقوع است تمرکز نداشتند.
این پژوهشگر حکمرانی و دیپلماسی آب تاکید کرد: مغزهای ما شدیدا با انتخاب های ضعیف سیم کشی شده اند تا با مخاطرات امروز مقابله کنیم و ما آنچه پیشتر اتفاق افتاده، فراموش می کنیم. اینکه ما الان به دنبال میان بر هستیم و برای حل مشکل زاینده رود به دنبال تونل انتقال آب بهشت آباد هستیم به همین دلیل است.
فصیحی هرندی در پایان جمع بندی کرد: با ورود فناوری مدرن چاه و سد عملا عقلانیت ابزاری در حوضه زاینده رود حاکم شد یعنی ما به یک موجود طبیعی با عقلانیت ابزاری نگاه کردیم و نتیجه آن ورشکستگی آبی است که با آن مواجه ایم.
نظر شما